Ik ben blij dat jullie het tot nu toe leuk vonden! Het verhaal is gedeeltelijk waargebeurd en gedeeltelijk fantasie.
Vernederend liep ik snel naar binnen, richting mijn kluisje. Ik pakte de boeken die ik nodig had en snelde naar mijn les. Ik was natuurlijk ruim op tijd en moest dus nog 10 minuten wachten voordat de les begon. Terwijl ik mijn telefoon aan deed zag ik vanuit mijn ooghoek dat Hicham langs liep. Hij liep richting de wc.
Ooh god, wat haatte ik die gozer. Hij was zogenaamd 'the HOT boy' van de school en elke meisje wilde dan ook zijn aandacht of met hem gezien worden. Nou ik dus mooi niet! Ik had op de een of andere manier een hekel aan die gozer. Niet dat het hem iets kon interesseren, maar ik kon hem gewoon niet uitstaan.
Plotseling zag ik aan het einde van de gang, dat Latifa zoekend om haar heen keek. Totdat ik zag dat ze snel de jongens wc inliep. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ze was dus een nog grotere hoer, dan dat ik dacht.
Terwijl het nummer 'one sweet day' van Mariah Carey & Boys II men in mijn oren klonk, sprongen de tranen mij spontaan in de ogen en dacht ik aan mijn lieve moeder. Allah wat mis ik haar.
Nog elke seconde van de dag, denk ik aan haar en hoe het was toen ze nog leefde.
Mijn moeder is 3 jaar geleden in Marokko overleden. Ze was samen met mijn vader op en we wisten al de ze ziek was, maar niet dat ze zo ziek was dat ze zou overlijden.
Ze had blijkbaar al een 2 jaar een erge ziekte, wat ik dus na haar overlijden pas te weten was gekomen.
Mijn yema was dus samen met die klootzak van een vader van mij in Marokko.
Na een lange periode dat ze ziek was, overleed ze aan aan de ziekte.
Terwijl ik en mijn broer (Samir) van toen 21 en nu 24jaar in Nederland waren gebleven, wisten wij van niks. Bijna 2 weken lang was onze séno, Yema al dood en wij wisten gewoon helemaal van niks.
Totdat ik op een dag door de stad liep en een vrouw mij vroeg of het waar was, of onze vader echt was hertrouwd??
Ik vertelde haar dat, zolang mijn moeder nog leeft dat nooit zal gebeuren. Die vrouw keek mij met tranen in de ogen aan en zei: "dus je weet het nog niet?"
Ik keek haar aan en zei "Ik weet wat niet?" De vrouw deed alsof ze snel weg moest en zei dat ik mijn vader maar moest bellen.
Vanaf dat moment wist ik dat er iets vreemds aan de hand was, ik ging direct naar huis en belde zonder op Samir te wachten mijn vader op.
Met trillende handen en een kloppen hart in mijn keel toetste in de nummers in: 002126******** tuuut....tuuuut....tuuuuuuut....tuuuuu uuuut... "Alo" hoorde ik een onbekende vrouwenstem zeggen.
