Perspectief Sarah
Vernederend liep ik naar achter om mijn gezicht te wassen. Ik droogde mijn gezicht af en gooide de handdoek op de grond. De tranen vloeide al over mijn wangen, niet zo zeer om die bitch, maar omdat ik weer aan mijn séno yemma dacht. Op zo'n moment heb ik mijn moeder nodig, om mij te troosten en mij te vertellen dat ik me niks van dat wijf moet aantrekken.
Ik keek in de spiegel en veegde mijn tranen weg. Snel gooide ik nog wat water over mijn gezicht heen. Je kon aan mijn rode neus zien dat ik gehuild had.
Met lood in mijn schoenen, zocht ik de kracht om weer terug naar het restaurant te gaan. Ik liep richting de bar en zag dat mijn collega al op mijn stond te wachten. Monique heette ze, ze stond klaar met een dweil. Ik keek haar aan en ze zei "moet je die troep niet eens schoonmaken" en ze keek richting het tafeltje van Latifa. Ik wilde er nog tegenin gaan, met het zou toch geen zin hebben. Ik zette het beetje trots dat ik nog had opzij en liep richting het tafeltje. Ik veegde de Cola van de vloer, terwijl ik voelde dat ze allemaal naar me staarde. Eindelijk was ik klaar en wilde ik me omdraaien, plotseling hoorde ik die afschuwelijke stem weer. "Waar ga je naar toe?" "Ik ga weer aan het werk, als je het niet erg vindt?" "Wacht effe, je bent volgens mij een stukje vergeten, hierzo naast mij" zei ze met een big smile en wees met haar vinger onder haar stoel. Terwijl ik haar strak in de ogen aan keek veegde ik snel nog even onder haar stoel. Ik ben heel vaak vernederd in mijn leven, maar zoals ik me nu voelde, heb ik echt mijn toppunt bereikt. Ik liep weg en zette de dweil terug op zijn plaats.
Ik ging achter de bar staan om weer wat glazen af te spoelen. Terwijl ik de glazen door het water haalde, keek ik omhoog en zag ik dat Hicham me aan het aanstaren was. Ik trok 1 wenkbrauw als teken, 'van wat kijk je?' Snel keek hij voor zich en ik ging verder met mijn werk. Latifa en haar vrienden stonden op en wilden weg gaan, totdat ik me besefte dat ik ze hun rekening nog niet had gegeven. Snel liep ik vanachter de bar vandaan en liep naar ze toe. "Ik kom jullie rekening brengen" Latifa keek me aan en zei "jij trakteert schat" en gooide haar, haar opzij en liep weg. Met een mond vol tanden stond ik daar. Ik zag dat Hicham, naar me toe kwam en zei "geef maar aan mij, ik betaal wel" Ik overhandigde hem de rekening en hij rekende met me af. Hij wilde me €10,- fooi geven, wat belachelijk veel is als je een rekening hebt van €12,25, "voor de goede service" zei hij. Hoe durft hij?? Na al die vernederingen van daarnet, zegt hij dit! "denk maar niet dat ik op jou fooi zit te wachten" zei ik droog. Ik gooide het briefje van 10 op tafel en liep weg. Ik liep naar een stel andere klanten die net binnen kwamen om hun bestelling op te nemen. Ik zag vanuit de zijkant dat hij nog steeds naar me zat te kijken, ik voelde het gewoon. Ik liep naar de bar om de bestellingen te halen en zag dat hij naar buiten liep.
Toen hij buiten stond keek hij nog 1 keer naar binnen en verdween toen uit mijn zicht en als het aan mijn ligt blijft hij weg!!
