Ze trok me naar haar toe en ik keek haar strak in de ogen aan.
"Jij vuile slet! Je denk zeker dat je mij in de maling kan nemen, he?"
"Sorry, maar ik weet niet wat je bedoeld?" (zei ik zogenaamd)
"Ze3ma doen alsof je van niks weet? Je weet donders goed dat ik het over de Engels heb?"
"Hoe kan jij een 8.9 hebben en ik een 1? Vuile hoer! Je hebt mij voor de gek gehouden."
"Ik heb helemaal niemand voor de gek gehouden, jij hebt verkeerd bij mij afgekeken en als jij te stom bent, dat je dat niet eens kan, moet je niet mij de schuld geven."
"Nog bijdehand gaan doen ook?!"
In een ruk greep ze me bij mijn haar en duwde mij op de grond. Terwijl bijna de hele school op ons geschreeuw afkwam, voelde ik mijn haarwortels vanaf mijn hoofdhuid werden opgetild.
Terwijl iedereen vanaf de zijlijn toekeek voelde ik me voor de zoveelste keer hopeloos. Ik probeerde met al mijn kracht haar handen van mij af te trekken.
Maar haar handen leken vastgelijmd. "LAAT ME LOS A KAHBA!"
Ik was het nu echt zat. Ik voelde een enorme woede aanval aankomen. Na al die jaren dat ze mijn leven terroriseerde, was ik het nu echt zat!
Ik greep naar mijn slipper en sloeg haar recht in het gezicht. Ze gaf een gil en liet me 1 seconde los. Ik stond in no-time op en keek haar recht in de ogen aan. Ik was het nu echt allemaal zat en niets kon me meer schelen. We stonden nog steeds oog in oog met elkaar en ik had door dat geen van de toeschouwers aan mijn kant stond. Ik moest het dus zelf doen.
Hijgend stonden we elkaar aan te kijken en Latifa draaide zich om en wilde weg lopen?
Ik was eerlijk gezegd opgelucht dat het was afgelopen en wilde ervandoor gaan. Ik raapte mijn tas op en trok mijn slipper aan, ik wilde weggaan en draaide me nog een keer om te zien of het echt was afgelopen. Met een enorme vaart zag ik een gevaarte recht op me afkomen.. BOEM.. Recht op mijn oog. Ik voelde hoe al mijn bloed naar mijn naar mijn oog stroomde en ik werd duizelig. Ik probeerde nog recht te blijven staan maar ik viel tegen de muur aan en dus hield de muur overeind, terwijl ze recht op mij afliep keek ze me aan en zei "met mij moet je geen spelletjes spelen, Sarah, ik ben niet zoals jij!"
Met een halfgesloten oog keek ik om me heen, daar stond ik dan alleen.
Ik was degene die in elkaar werd geslagen, en ik was degene die niemand achter haar had staan.
Ik keek naar Latifa en zag hoe stoer ze zogenaamd bij Samira en Hanane stond. Ik legde me neer bij het feit dat ik echt helemaal alleen was.
Ik probeerde overeind te blijven staan, met 1 oog keer ik naar links en zag Hicham naast Said staan. TFOE, wat haatte ik ze!
In de ogen van Hicham zag ik dat hij medelijden had, maar blijkbaar niet genoeg. Weer kwam Latifa op me aflopen en gaf me nog een vuist in mijn buik. Ik kreunde van de pijn en bukte omlaag.
Met 1 hand pakte ze mijn gezicht vast en maakte contact met mijn ogen. "Ik hoop dat je je lesje hebt geleerd" en liep weg..
Ik deed er alles aan om mijn tranen in te houden. Ik raapte mijn tas op en voelde het bloed naar mijn oog stromen.
Terwijl ik strak naar beneden keek vluchtte ik snel naar de uitgang en ontweek de blikken van iedereen en liep naar buiten. Ik rende het schoolplein over en liep het schoolterrein af. Ik liep, liep en liep, totdat ik een niet meer kon en ging op een bankje zitten. Ik legde mijn tas naast me en liet mijn hoofd in mijn handen vallen. De tranen begonnen hevig te stromen. VUILE HOER!
Jankend met nog steeds mijn hoofd in mijn handen, ging ik langzaam met mijn hand naar mijn nek. Ik voelde dat ik er niks om heen hing?
Zolang als ik mij kan herinneren, heb ik daar het kettinkje van mijn séno yemma hangen. Paniekerig voelde ik mijn hele nek en ging zelf in mijn truitje kijken. Die hoer had hem er zeker afgetrokken. Met nog steeds een waterval langs mijn gezicht besefte ik dat ik vandaag veel meer was kwijt geraakt dan mijn respect. Ik was het enige sieraad dat ik van mijn moeder had gekregen kwijtgeraakt.
Ik veegde mijn tranen weg en overwoog of ik terug naar school moest gaan om mijn kettinkje te gaan zoeken, terwijl ik de beslissing had genomen om terug te gaan, voelde ik de aanwezigheid van iemand. Ik was dan ook in the middle of nowhere. Plotseling voelde ik een hand tegen mijn arm aan, ik draaide me snel om en keek recht in die zwarte ogen.. weer..
