Perspectief Hicham
oordat ik vannacht niet goed had geslapen had ik me verslapen. Wiens schuld zou dat nou zijn?
Ik was ongeveer 15 min te laat. Ik liep snel het lokaal binnen en zag dat er nergens een plaats over was. Ik keek richting Sarah en zag nog een plaatsje vrij, 'dit is mijn kans' dacht ik bij mezelf. Brutaal ging ik zitten. Ik keek haar nog aan, maar ze keek niet terug. Snel begon ik aan de toets. Natuurlijk was Sarah snel klaar en stond op om het lokaal te verlaten. Ik keek haar strak in de ogen aan en gaf een kleine glimlach, maar ze reageerde niet?
Wat is het toch eigenlijk ook een ingewikkeld meisje?
Al snel was ik ook klaar en verliet ook het lokaal. Ik liep de trap af en hoorde aan het eind van de gang allemaal gegil. Het waren twee meisjes die aan het bekvechten waren?
Ik liep ernaar toe om te zien wie het waren. Het waren Latifa en Sarah!
Ik zag dat Latifa enorm uithaalde en Sarah een vuist op haar oog gaf. Miskiena. Ik wilde ernaar toe rennen om ze uit elkaar te halen, maar Said hield me tegen. "Said, laat me erlangs, je kan ze toch niet laten vechten?!?"
"Het is haar eigenschuld Hicham, ze heeft ervoor gezorgd dat Latifa een 1 heeft en nu blijft ze misschien zitten omdat ze een vette onvoldoende heeft! Ik bedoel, als een jongen mij dat zou flikken, zou ik hem ook slopen!"
Ik zag dat ik Sarah mij aankeek en ik schaamde me enorm.
Toen Latifa klaar was, vluchtte Sarah het schoolgebouw uit. Latifa kwam op me aflopen en wilde me omhelzen. Ze sloeg haar arm om me heen. "Kowed!" (rot op!)
Geschrokken keek ze me aan en begreep mijn reactie niet. Niemand trouwens, Mish sho3en? (wat is er?) Zei Said. Ik keek ze onbegrijpelijk aan en liep weg. Hoe kunnen ze zich nou stoer voelen?
Ze3ma volwassen? Ik liep richting de uitgang en zag iets op de grond glinsteren. Ik raapte het op en zag dat het een goude kettinkje was. Ik herkende het. Het was van Sarah..
Ik deed het kettinkje in mijn zak en liep naar buiten. Ik zag net in de verte dat Sarah de hoek om rende. Ik liep snel naar mij auto en volgde haar. Shit, wat kan dit meisje lopen zeg? Volgens mij heeft ze niet eens door dat ze zoveel gelopen heeft. Plotseling liep ze een park in. Ik parkeerde mijn auto en liep haar achterna. Ik kwam niet te dichtbij anders zou ze door hebben dat ik haar was gevolgd. Ik zag dat ze op een bankje zat en ik hoorde haar huilen. Ooh wat heb ik nu de neiging om haar in mijn armen te nemen en om haar te troosten. Paniekerig zag ik dat ze op zoek naar haar kettinkje was. Ik deed mijn hand in mijn zak en raakte het kettinkje aan. Ik vond haar nu zooo zielig. Dat ik het niet meer uithield en ik liep naar haar toe. Ik stak mijn hand uit en raakte haar zachte arm aan. In een ruk draaide ze zich om en keek in recht in haar mooie licht bruine ogen.. betraande ogen..
