Na ongeveer 4 uur op het strand gezeten te hebben waren we al aardig verbrand en doodmoe. Ik heb erg veel gelachen met Laila en haar moeder Fatima, het was echt een hele aardige vrouw. Laila en ik hebben nummers gewisseld zodat we een keer konden afspreken en dat we elkaar in Marokko konden zien. Ik heb zojuist volgens mij, mijn eerste vriendin gevonden. Het deed me eerlijk gezegd wel goed nu ik iemands telefoonnummer en naam in mijn telefoonboek heb staan.
Yassine en Mustapha begonnen vervelend te doen, omdat ze naar huis wilde gaan. Fatima vertelde Laila dat ze haar baar broer had gebeld om hun op te komen halen en dat hij zo zou komen. Ik besloot om nog voor de laatste keer een duik te nemen en daarna zouden we vertrekken. Laila had geen zin meer om nat te worden dus ging ze niet mee. Voorzichtig ging ik het water in en liet me door mijn knieën zakken, heerlijk. Terwijl ik van het water genoot, voelde ik naar hals en miste ik de ketting van mijn yemma. Ik moet hem terug vinden! Ik ging op mijn rug liggen en liet mezelf in het water drijven. Ik keek naar de heldere lucht, waar geen wolkje te zien was. Waar zou ze zijn? Je kijkt automatisch naar boven. Heel raar eigenlijk. Ik heb vaak genoeg vanuit mijn slaapkamer raam naar de lucht zitten staren en met yemaa zitten praten. Hoe langer ik er over na denk hoe raarder ik het vind. Hoezo naar boven? Het is ons niet aangeleerd, maar toch doen we het. Plotseling werd ik door een hoge golf water, uit mijn gedachte gehaald. Ik stond op en liep richting mijn handdoek. Ik zag dat de dames al aan het opruimen waren en dat de jochies hun rugtas klaar hadden. Ik zag dat er nog iemand bij stond. Door het zoutige zeewater in mijn ogen kon ik niet goed zien wie het was. Het was duidelijk een jongen. Ooh het was natuurlijk de broer van Laila. Met druipend haar langs mijn gezicht kwam ik dichter bij en liep door naar mijn handdoek. Ik gaf haar broer geen aandacht en had hem ook nog niet goed bekeken. Stom genoeg..
