Perspectief Sarah
Net toen ik op wilde staan viel mijn oog op mijn kussen.
Daar lag een klein opgevouwen briefje op. Ik pakte het briefje en vouwde hem open..
Sorry van daarnet.. R.
Het eerste waar ik aan dacht is, wat deed hij in mijn kamer?
Wanneer was hij hier? Heeft hij geen manieren en geen schaamte gevoel? Ik maakte een propje van het briefje en gooide hem in de prullenbak.
Ik stond op en liep naar beneden. Ik groette mijn stiefmoeder en liep naar de huiskamer. Ik zag vanuit het raam dat ze al bezig waren met de bagage aan het vast zetten waren. Ik hoorde mijn stiefmoeder mij roepen en vroeg of ik nog een tas naar buiten wilde dragen. Wat een mega tas, niet normaal meer. Ik tilde de mega tas op en het hij was extreem zwaar. Shit man, wat zit hier allemaal in?
Hij was echt fucking zwaar. Met veel moeite tilde ik hem op en waggelde ik ermee naar buiten. Toen ik net buitenstond schreeuwde ik het uit. "SAMIR! Deze tas is TE ZWAAR!" Ik zag dat hij bezig was en dat Redouane zich naar mij toe snelde. "Kom maar ik neem hem wel over." Ik zette hem op de grond en keek meteen naar mijn hand. Hij was helemaal rood en allemaal striemen erop. Ik heb helemaal geen problemen met een te zware tas. Maar deze was écht MEGA. Vlak voordat hij de tas optilde keek hij me glimlachend aan en gaf me een kleine knipoog. Ik lachte geforceerd terug en begreep niets van zijn plotselinge vriendelijkheid. Ik wilde eigenlijk zeggen dat hij niet het recht had om in mijn kamer te komen, maar uit schaamte voor mijn broer en vader hield ik me gedeisd. Voorlopig.
Alles was ingepakt en ze waren klaar voor vertrek. Ze moesten alleen nog op die collega wachten en dan zouden ze vertrekken. Het was ondertussen al 00.57 uur.
Na een half uurtje hoorde we getoeter vanuit buiten en het was inderdaad die collega van mijn vader. Ze gingen dus nu weg.
We liepen allemaal mee naar buiten en nam snel afscheid van mijn stiefmoeder en mijn vader. Terwijl ik afscheid nam van mijn stiefmoeder. Ik liep naar Yassine toe en gaf hem een dikke zoek en omhelsde hem stevig. "Eet je niet te veel snoep onderweg? Je moet wel wat voor mij overlaten, want over een weekje dat kom ik je achterna." Ik gaf hem snel nog een big hug en liet hem toen instappen. En toen waren ze weg. Ik liep naar binnen gevolgd door Samir en Redouane. Gelukkig was binnen alles opgeruimd en kon ik direct gaan slapen. Ik liep naar de keuken en riep Samir. "He, ik ben erg moe en morgen werken dus ik ga alvast slapen. Gaat hij nog naar huis of is hij van plan om te blijven slapen?" "Hoezo?" "Nou gewoon, weet je al laat het is, als jullie de hele nacht blijven lullen, kan ik niet in slaap vallen." "Ga jij nou maar slapen en maak je nergens zorgen over. Ik beloof dat we het rustig houden. Ik heb wat DVD's die we gaan kijken dus we gaan niet de hele nacht zitten praten. Ik klopte met mijn hand op zijn borst en liep naar boven."
Na net een stap op de eerste tree gezet te hebben hoorde ik Redouane vanuit de huiskamer "elterusten!"
Zucht.. "Ja ja.."
