Perspectief Hicham
Ik zag dat ze zenuwachtig werd van mijn gestaar en liep een zijstraat in. Shit, daar mag ik niet in rijden. Dat heeft ze slim gezien, dacht ik bij mezelf.
Ik moet haar uit mijn hoofd halen en weer terug naar de normale wereld. Ik reed direct door naar school. Natuurlijk was Said er nog niet, want die komt pas 1 min voor tijd op school.
Ik ging even bij wat vage bekende staan en bleef daar ongeveer 20 min staan. Ik vond dat ik mijn tijd daar maar aan het verdoen was, dat ik besloot om maar even mijn boek door te nemen.
Ik liep naar de mediatheek, net toen ik de deur open wilde maken zag ik erdoor heen dat Sarah daar zat te leren. Zelf als ze aan het leren is, heeft ze haar muziek aan? Muziek luisteren en leren?
Ik liep rustig naar binnen en hoorde haar stem. Ik bleef een paar seconden naar haar kijken zonder dat ze door had. Ze was het nummer van Robbie William aan het zingen. Ze heeft een mooie stem, moet ik eerlijk bekennen. Ik kreeg spontaan een glimlach op mijn gezicht.
Tot mijn verbazing begon ze nog harder te zingen.
"I just wanna feel, REAL LOVE!" Ik wil het je wel geven dacht ik bij mezelf.
Ik schrok van deze gedachte en maakte een beweging, waardoor ze doorhad dat ze niet alleen was.
Ik zag dat ze voorzichtig met haar ogen naar bovenkeek, waardoor ze me kon zien.
Plotseling keek ze recht omhoog.
En voor de zoveelste keer keken we elkaar oog in oog aan.
