Nephew

Nephew-4

Nephew-4

@@@@@

အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ သူက သူ႔အက်င့္အတိုင္း ဆိုဖာေပၚမွာ ပက္လက္လန္ လွဲခ်ပစ္တယ္။ ဒီဟာေလး အဲ့လိုပဲ ဘယ္ေတာ့မွ မရင့္ေတာ့ဘူးလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူငယ္ပဲ ျပန္လာတာလား၊ သူငယ္ျပန္တာလားလို႔မ်ား ေမးမိရင္ ေလးငယ္က အရင္ျပန္မွာ ဂ်ီဂ်ီက ငယ္ေသးတယ္ ဆိုတဲ့ ၾကားမေကာင္းတာေတြ ထြက္လာႏုိင္ေသးတယ္။

တစ္အိမ္လံုးကို ေဝ့ၾကည့္ေပမယ့္ တေရာ္ကင္ပြန္းနဲ႔ တူတာတစ္ခုမွ မရွိတာေၾကာင့္ ဖုန္းထုတ္ဆက္လိုက္ရတယ္။

'ေအာင္ခန္႔ တေရာ္ကင္ပြန္းေတြက ဘယ္မွာလဲ မနက္တည္းက စီစဥ္ခိုင္းထားတာ'

'............'

'မင္းကို ဘယ္သူက အိမ္ကို ယူသြားခိုင္းတာလဲ အခု ဂ်ီဂ်ီအိမ္ကို လာပို႔လာ!'

'ကိုၾကီးခန္႔ မယူလာနဲ႔ေနာ္၊ လံုးဝ ကၽြန္ေတာ္ ကန္႔ကြက္တယ္'

ဖုန္းဆက္ေနတဲ့ နားနားမွာ အတင္းမရမက အသံဝင္သြားေအာင္ လာေအာ္တယ္။ ေဘးကို တိမ္းေရွာင္လုိက္ေတာ့ အတင္းလုိက္ကပ္တယ္။ ေအာင္ခန္႔က စိတ္ခ်ရတဲ့သူမို႔ နာရီဝက္မၾကာခင္မွာပဲ အိမ္ေရွ႕လူေခၚဘဲလ္သံကို ၾကားရတယ္။

'တီးေတာင္ တီးေတာင္'

လူေခၚဘဲလ္သံကို ၾကားတာနဲ႔ ဂ်ီဂ်ီက ပထမဆံုး ေျပးသြားတယ္။ ျပီးေတာ့ တံခါးေလာ့ခ္ကို အေသခ်ပစ္တယ္။ ဒီဟာေလးေတာ့ မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြ။ တံခါးကို အတင္းပိတ္ထားတဲ့ဆီကေန ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဖြင့္လုိက္ေတာ့ သူက ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာမွာ ေဆာင့္ခနဲ တက္ထိုင္တယ္။ ေအာင္ခန္႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦး မေက်မလည္ ျဖစ္ေနျပီ ဆိုတာကို နားလည္ႏွင့္ျပီးတဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ကုပ္ကုပ္ေလး ဝင္လာျပီး ဆိုတယ္။

'ကၽြန္ေတာ္ ထားခဲ့ရေတာ့မလား'

'ေအး ထားခဲ့ ျပီးရင္ သြားေတာ့'

ေအာင္ခန္႔က လက္ထဲမွာ ကိုင္လာတဲ့ ဂ်ပ္ဖာပံုးကို ခ်ျပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ႏွစ္ဦးၾကားထဲကို ဝင္မပါခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ အိမ္အျပင္ကို ေျပးထြက္သြားတယ္။ ဂ်ပ္ပံုးထဲက ေစ်းထဲမွာ သြားရွာလာတဲ့ သေရာ္ကင္ပြန္းရည္ေတြကို ျမင္လုိက္မွ ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ဒီပံုးကို မျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို လွမ္းဝင္လာတယ္။ သူက အေနာက္ကေန လုိက္ပါလာျပီးမွ အသည္းအသန္ ျငင္းဆိုေနဆဲ၊