ဆေးရုံအပြင်ဘက် နွေဦးရဲ့ လေပြည်တွေက မနက်ခင်းအစမှာတင် ကူးလူးဖြတ်သန်းနေကြတယ်။ ဆေးနံ့တွေ။ သေရမှာကြောက်ရွံ့နေတဲ့ သူတွေနဲ့ မျှော်လင့်ချက်သေးသေးလေးတွေ ပိုက်ပြီး ကုတင်ထပ်မှာ လှဲလျောင်းနေတဲ့သူတွေ။
Taeyeon အိပ်ရာကထပြီး ချက်ချင်းပဲ ကျောပိုးအိတ်ကို ကောက်ယူပြီး အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တယ်။
"နှုတ်မဆက်ပဲ သွားမလို့လား Taeyeon"
Shittt...
"မဟုတ်ပါဘူး ဆေးလိပ်သွားသောက်မလို့"
"ပြန်လာမှာမို့လို့လား သောက်ပြီးရင်"
"ဟင့်အင်း"
Tiffany က ကုတင်ပေါ်က ထပြီး အဝတ်အစားတွေလဲတယ်။ ပြီးတဲ့နောက် မျက်နှာသစ်ပြီး ဆံပင်တွေကို သူမကိုယ်တိုင် ရှင်းလင်းကာ စည်းနှောင်နေတယ်။
"ငါလုပ်ပေးမယ်"
အနားကို သွားရပ်ရင်း သူ့လက်ထဲက ဘီးကိုလှမ်းယူပြီး ပြောလိုက်သော်ငြား Tiffany က လက်ကို ဆတ်ခနဲ ပုတ်ချပြီးရယ်တယ်။
"မလိုပါဘူး ထွက်သွားမယ်ဆို သွားတော့။ Aww..မသွားခင် Helen ဆီကနေ ငါဆေးရုံဆင်းတော့မှာမို့လို့ ကုန်ကျစရိတ် စာရင်း သွားယူပေးခဲ့။ ဒါနင့်နောက်ဆုံးအလုပ်ပဲ"
Taeyeon တရွေ့ရွေ့နဲ့ Helen ရှိရာဆီ ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဒီကောင်မလေး ဆေးရုံကဆင်းမယ်ဆိုတော့ သူ့ရောဂါက ပျောက်ပြီလား???
"Helen .. Tiffany က ဆေးရုံဆင်းမယ်တဲ့"
အိပ်ငိုက်နေတဲ့ Helen ဇက်ပိုးကို တစ်ချက်ရိုက်ပြီး Taeyeon ပြောတော့ လန့်သွားတဲ့ Helen က ပိုပြီး လန့်သွားတဲ့ပုံပေါ်သွားတယ်။
"ဘယ်လို ဘယ်လို Tiffany က ဆေးရုံက? Wtf is going on!!!OMG!!"
"သေမလို အော်မနေနဲ့ အစ်မနာ့စ်မ ငါလဲသွားတော့မှာ။ အဲ့ဒါသွားပေးလိုက်သူ့ကို၊၊ နှုတ်ဆက်ခဲ့တယ် နင့်လဲ"
Taeyeon ထွက်လာခဲ့တယ်...ဟုတ်တယ် Taeyeon အနောက်ကို တစ်ချက်မကြည့်ပဲ ထွက်လာခဲ့တယ်။
မကြည့်ချင်ဘူး ဘယ်သူ့ကိုမှ...မလိုချင်ဘူး ဘာမှ။ သေရမှဖြစ်တော့မယ်။
ဆေးရုံရှေ့ ကားလမ်းမဘေး မတ်မတ်ရပ်နေမိတယ်။ ကျောပိုးအိတ်ကို ကြိုးကနေကိုင်ဆွဲကာ တွဲလောင်းချထားမိတယ်။ ဒီလက်တစ်စုံက ဘာကိုမှ ဆုပ်ကိုင်ထားဖို့တောင် အင်အားမရှိနေ။ ဒါကိုက သူမဘဝပဲ။
YOU ARE READING
-Memories Of A Cigarette And Pill-
Fanfictionဆန့်ကျင်ဘက်တွေ ပေါင်းရင် သိပ်ကိုကြည့်လို့လှတာ ဥပမာ - နင်နဲ့ငါ့လို.....အင်း... ဆန့်ကျင်ဘက်တိုင်းက အမြဲဝေးရတယ်ဆိုတဲ့ အမှန်တရားခပ်ရေးရေးက လွဲရင်..အကုန် သိပ်လှတယ်
