Ik opende mijn ogen. Ik woelde nog wat in mijn bed, ik had nog geen besef van tijd maar het leek alsof ik nog wel even had gezien de waterige zonnestralen die door het raam schenen. Ik ging te snel rechtzitten, mijn hoofd tolde ervan. Het was 1 september, de eerste dag van mijn laatste schooljaar. Mijn laatste schooljaar! Het leek nog maar gisteren dat ik als brugger door de gangen liep, laat staan dat ik nu al aan mijn eindexamen jaar zou gaan beginnen. Ik liep naar de badkamer, rustig natuurlijk ik wilde mijn zusje Elena niet wakker maken. Ze was net negen geworden en was- ondanks haar leeftijd- op sommige momenten nog net zo irritant als een kind van drie. Ik draaide de douche open en hoopte dat mijn ouders niet al het warme water hadden opgebruikt. Mijn ouders waren allebei advocaat en werkten voor het zelfde bureau: 'Schindler bv' in Jonestown, een stadje op een goede 35 minuten rijden. Ik draaide de kraan dicht, kleedde me om, probeerde mijn lange bruine haar in model te brengen. greep mijn rugzak en strompelde de trap af. Het licht in de keuken was al aan. Mijn moeder had een briefje achtergelaten ik was niet zo verrast. Mijn ouders waren zo'n 'over bezorgd-maar-op-een-lieve-manier' koppel, ze hadden een vaste avondklok die-volgens mij- veel en veel te vroeg stond en vonden mijn cijfers belangrijk. Ik las het briefje waar duidelijk veel tijd ingestoken was zorgvuldig. 'Lieve Emma, veel plezier op je laatste-eerste schooldag. Wat ben je toch snel groot geworden! We houden van je veel liefs mam en pap.' Ik kreeg een brok in mijn keel, ze dachten er hetzelfde over als ik.
JE LEEST
x, Em. Part of me
Random'Heb je ooit het gevoel gehad dat je alles kan, dat niets je meer tegenhoud. Nou? Ik niet tot die ene dag...' Emma White is 17 woont in het stadje Mayerlane. Ze heeft een irritante kleine zus en een beste vriendin, kortom haar leven kan niet beter...
