Pov Emma.
Mijn gedachten gingen alle kanten op. Ik had Thomas net verteld dat Eliza, het populairste meisje van de school hem leuk vond, en hij reageerde totaal niet zoals ik had verwacht. Nou ja als mijn verwachtingen hadden geklopt zou hij direct terug gerend zijn om haar gevoelens te bevestigen. Maar nee hij stond nog gewoon naast me, ook sprakeloos en waarschijnlijk ook in gedachten verzonken. Ik had voor deze ene keer geen probleem met de stilte. Het was vreemd, maar hij had tijd nodig. ik wist dat ik hem niet in bochten kon laten wringen die hij zelf niet wilde.
De weg naar het lokaal leek veel korter, ik dacht zelf ook na. Had de tijd nodig om te kunnen verwerken dat Thomas -misschien- geen gevoelens had voor Eliza. Ik had ook geen idee waarom ik daar zo blij over was. Ik had niet eens door dat we al bij het lokaal waren totdat de deur opeens heel dichtbij kwam. Er schoot snel een arm voor me uit zodat ik niet tegen de deur botste. Hij hield hem voor me open, ik mompelde een bedankje en ging aan mijn tafel zitten.
Tiffany zat aan de tafel naast mij, en viel bijna uit haar stoel toen ze ons zo zag binnenkomen. Waarschijnlijk gingen er nu heel veel verkeerde dingen door haar hoofd. Ik zou deze picknick heel veel moeten knikken en mezelf verdedigen. Ik was nog niet eens fatsoenlijk en er lag al een propje papier op mijn boek wat was ze toch snel!
Wat is er in godsnaam aan de hand, gister was thomas er niet en zei je dat je niet met hem wilde gaan en nu komen jullie zo binnen. Em verberg je iets voor me? Ik zuchtte en schreef een antwoord, mijn lelijke handschrift paste niet bij haar krullige letters. Tif, er is niets aan de hand tussen mij en Thomas! het lijkt misschien zo maar we zijn gewoon vrienden. Ik schoof het briefje naar haar door, haar wenkbrauwen schoten de lucht in terwijl haar ogen over het papiertje gleden. Gewoon vrienden?!? Em ben je gisteren geraakt door een boom ofzo? Ik moest bekennen, zover zat ze er niet vanaf. Nee, ik heb hem trouwens verteld wat Eliza van hem vindt. Wacht wat?!? Wat zei hij, is hij op haar "charmes" ingegaan? Haar normaal zo nette handschrift was bijna onherkenbaar omdat ze zo snel antwoord wilde.
Ik wilde net iets terug schrijven toen het papier snel onder mijn pen vandaan getrokken werd. Ik schrok en keek in de richting waar het naartoe gegaan was. Ik zag dat jonas het papiertje snel tussen zijn notities stopte. Hij kreeg me in de gaten en knikte onopvallend naar de leerkracht die op het punt zou hebben gestaan om ons gesprek openbaar te maken. Ik knikte dankbaar en draaide me weer om.
De rest van de les leek voorbij te kruipen. Nadat Jonas me had gered had ik de hele les vragende blikken van Tiffany gekregen. De hele tijd bleven de gedachtes maar in mijn hoofd rondspoken; alles werd alleen maar groter en groter. De problemen en drama's, de druk om te presteren voor de deadlines die veel te dicht bij kwamen, het probleem dat Eliza de la Croux heette. Alles leek zo snel op me af te komen. Als een sneltrein die zonder stoppen alle perrons van het station af reed.
Het geluid van de bel was mijn verlossing. Ik begon mijn spullen bij elkaar te rapen en negeerde de vragende en tegelijk beschuldigde blik van Tiffany. Ik knikte naar Jonas en ze begon om het papier te bedelen. Na een minuut of 5 had ze het uit zijn handen weten te krijgen en stopte ze het in haar tas.
Ik wachtte totdat ze klaar was en liep maakte mezelf klaar voor een van de ergste verhoren die ik tot nu toe zou hebben meegemaakt.
We liepen tot mijn verbazing in stilte naar de binnenplaats. We waren de laatste, lily en sophie stonden al op ons te wachten.
'Wat is er met Tif?' Shopie's bezorgdheid klonk door.
'Niets' zei tiffany nog voordat ik antwoord kon geven.
'Waarom ben je dan zo stil normaal praat je bijna non-stop.' Lily knikte instemend naar Sophie.
Tiffany's ogen schoten snel naar mij en weer terug.
Ik gaf antwoord nog voor zij iets kon zeggen.
'Er zijn een paar zaakjes die ik op een rijtje moet krijgen en daar maakt ze zich zorgen over toch tif?' Ze knikte.
'Ik vertel tijdens de picknik wel wat er allemaal aan de hand is.'
'Maar...' protesteerde Lily.
'Niets maar Lily als ze het nu nog niet wil vertellen moet je haar de tijd geven.' Verdedigde Tiffany me.
'Niets ik wilde je gewoon succes wensen met de jongens. Jules vroeg of ze ook mee mochten.'
En op dat moment verwenste ik lily echt vreselijke dingen, niet hardop natuurlijk. Nog meer Thomas zou ik vandaag eventjes niet overleven.
'Waarom kreunde ik.
'Teambonding, lee is weg we hebben dit even nodig.' Lily en Sophie vulden elkaar aan.
'En dit is een mooie manier om Thomas welkom te heten.' Zei Tiffany terwijl ze me aanstootte.
'Ooh wat hebben we gemist.' Ratelde lily.
'Vertel me zo meteen alles!' Schreewde Sophie terwijl ze een klein vreugde dansje deed.
'Sttt Soph ik vertel het in het park oké.'
'Ja perfect.' Zei ze terwijl lily haar richting de auto sleepte. Ik stapte met Tif naar de auto en probeerde ondertussen alles te bevatten wat er op deze dag die normaal zou moeten zijn geweest te bevatten.
--------------------------------------------------------------
Hallo iedereen, allereerst gelukkig nieuwjaar. Ik hoop dat alles wat jullie willen dromen/bereiken zal lukken in 2020. En ten tweede ik ben er weer na mijn welverdiende winterslaapje zijn er weer nieuwe hoofdstukken. Geniet ervan.
X, Lotte.
--------------------------------------------------------------
Gepubliceerd op 04-01-2020.
JE LEEST
x, Em. Part of me
Casuale'Heb je ooit het gevoel gehad dat je alles kan, dat niets je meer tegenhoud. Nou? Ik niet tot die ene dag...' Emma White is 17 woont in het stadje Mayerlane. Ze heeft een irritante kleine zus en een beste vriendin, kortom haar leven kan niet beter...
