x, Em. Part of me

34.

Pov Emma.

De felle zon zorgde ervoor dat de krappe cabine een onaangename temperatuur kreeg. Zweetdruppeltjes vormden zich op Tiffany's voorhoofd terwijl ze zich een weg baande tussen de studenten die allemaal zo snel mogelijk het terrein wilden verlaten.

De zachte klank van de radio op de achtergrond leek de stilte tussen Emma en Tiffany nog gespander te maken. Ik wachtte totdat ze iets wilde zeggen en aan haar houding te zien zou dat niet lang meer duren.

'Em,als je niets over Thomas wilt zeggen is dat oké. Ik weet dat ik je niet kan dwingen, maar weet je ik heb gewoon het gevoel dat je me buiten sluit en... ik HAAT dat gevoel.'                                     Ik begreep haar wel als zij ook zo over Ryan zou doen voelde ik me waarschijnlijk ook buitengesloten.                                                                                                                                                                       'Tif, ik wil je niet buitensluiten. Als je je beter gaat voelen dan heb je vanaf nu tot aan het pak vrij spel en moet ik antwoord geven op al je vragen over Thomas. Lijkt je dat wat?' 

Er verscheen een gigantische glimlach op haar gezicht. Ze knikte en keek toen snel even op de weg. IK zag de snelheidsmeter al naar beneden gaan, ik had nu al spijt van mijn woorden. 

'IK begin simpel, heb je gevoelens voor hem?'                                                                                                          'Dat noem jij simpel?!?' protesteerde ik.                                                                                                                      'Geef nou maar antwoord.' Zei ze ongeduldig en dwingend.                                                                              'Om eerlijk te zijn, weet ik het zelf niet.' Ik zag haar blik en schoot in natuurlijke verdediging. 'IK bedoel, hij weet net dat eliza hem leuk vindt en dan probeer ik. Ik degene die nog nooit, ik zeg het nogmaals nog nooit een vriendje heeft gehad uit te zoeken wat het gevoel dat "verliefd zijn" heet inhoud.' 
Ze knikte en probeerde mijn antwoord te verwerken.

'Heb je enig idee of hij iets voor je voelt, ik bedoel als hij reageerde op Eliza zoals je vertelde heeft hij gevoelens voor iemand anders?'
'Hmm, geen idee eigenlijk. Als hij voor iemand anders gevoelens heeft zou jij het wel weten cupido.'
Ze rolde met haar ogen.

'ik heb geen idee, jij kan het beste mensen lezen journaliste.'
'Dat is het nu juist ik kan hem bijna niet lezen, hij heeft soms momenten dat ik het kan zien... enkle dizp maar dat is echt maar een keer per dag ofzo.'
'Emma, er is echt iets mis. Of je bent je gave kwijt of hij is een robot ofzo.'
Ik keek haar aan en we begonnen op precies hetzelfde moment te lachen.

'Oké dat zou onmogelijk zijn. Ik vergeef je Em, ik geloof je bedankt.'
'Sorry als er iets is moet je me het gewoon zeggen oké?' Ze knikte terwijl ze het parkeer terrein van het park opreed.

'dus,... alles is weer oké tussen ons hé?' Vroeg ik stilletjes.                                                                                  'Ja, Em je bent mijn beste vriendin ik moet je vergeven. staat in de code.' Ze knipoogde en probeerde me een knuffel te geven, het stuur verhinderde de weg dus we gaven elkaar gewoon een high five. 

'klaar?' vroeg Tiffany terwijl ze de auto op slot deed. Ik knikte langzaam.                                                   'Klaar.' gaf ik schaapachtig toe, ik probeerde mezelf meer te overtuigen dan haar. we liepen richting de ingang waar ik de rest al zag staan. Iedereen stond dicht bij elkaar en had een grote glimlach om zijn gezicht

Ik keek langs de groep en zag maar een iemand staan. Grijze ogen keken schichtig mijn kant op... Thomas