x, Em. Part of me

8. Nieuwe vrienden

De les gong redelijk snel voorbij. Toen de bel ging stond ik op, Lily bleef zitten ze ging nog wat met Jonas kletsen. We hadden er het hele uur over gedaan om Thomas het systeem van clubjes in onze school uit te leggen. Ik probeerde hem de schoolkrant bij te brengen ( waar ik een vaste plek had.) we hadden alles uitgelegd. Ik zei de anderen nog even gedag. En liep toen snel de gang in ik had nu literatuur van Jefferson. Mijn laatste vak van de dag. Ik liep snel door tot ik tot mijn verbazing voelde dat er op mijn schouder getikt werd. Ik draaide me om en stond stil. Degene die me had laten stoppen stond voor me. Ik wist direct wie het was, niet veel mensen hadden zulke diepe groene ogen!

Hij keek me een fractie van een seconde aan en zei toen:' Hey, ik tast nog steeds in het duister als het je naam betreft.' Ik zuchtte en zei toen op licht geïrriteerde toon:' Emma White. Waarom zou je dat überhaupt willen weten je hebt me vanmorgen in een kluisje gestopt.' Hij stopte toen ik dat zei. Zijn ogen stonden een beetje verontschuldigend ' O, was jij dat...' ik liet hem z'n zin niet afmaken ik was boos, en niet een beetje. ' ja dat was ik! En krijg ik nu niet een reden waarom ik zonodig in een kluisje gepropt moest?' Beet ik hem toe. Hij leek een beetje geschrokken van mijn kwade toon. 'Ik moest naar mijn lokaal, ik wist niet waar het was en, en toen ik de tijd zag raakte ik in paniek. Bang dat ik voor mijn eerste les te laat zou komen. Het spijt me echt dat je in dat kluisje terecht bent gekomen.' Hij zei het op een mierzoete toon, en ik wilde echt, echt met alle cellen in mijn lichaam dat ik hem kon geloven. Ik was altijd al goed geweest ik het charismatisch aanvoelen van mensen. Meestal kon je goed zien of ze het goed of slecht met je voorhadden, maar hij was de eerste die ik moeilijker kon lezen. Ik moest echt even zoeken voor ik een emotie vond.

Hij meende het. Ik knipperde even en zei toen:'ja, ik vergeef het je.' Hij stak zijn hand naar me uit, ik draaide met mijn ogen en schudde ermee. Hij glimlachte naar me. Ik glimlachte lief terug, als hij toch bij onze vriendengroep zou gaan horen kon ik beter aardig zijn. Toch? Ik glimlachte naar hem. Op dat moment liep Eliza langs. Ze wierp me een moordende blik toe. Als blikken konden doden, lag ik waarschijnlijk al op de grond. Ik zei er niets over, ik wilde niet dat Eliza nog vervelender dan normaal tegen me zou gaan doen. Ik zette Eliza's vervelende blik uit mijn hoofd en liep samen met Thomas verder naar mijn les. 'Welke les heb je?' Vroeg hij, hij keek nieuwsgierig mijn richting op.                                   'Literatuur' zei ik rustig, we wandelden op een traag tempo langs de lokalen, we waren ruim op tijd. 'Ik ook!' Zei hij met een opgeluchte stem, ik keek zijn richting uit maar zijn gezicht stond onleesbaar. We liepen een tijdje in stilte verder, ik wilde hem niet zo uithoren over zijn verleden, niet zoals andere zouden hebben gedaan. Ik ging het lokaal binnen, Thomas liep achter me. Tiffany wenkte naar me, Ryan zat aan de andere kant van het lokaal en wenkte naar Thomas.