x, Em. Part of me

03: lockers

Wow dit deed pijn! Mijn been zat tussen de muren van mijn- zelfs leeg nog veel te kleine-kluisje geklemd. Het bloed stroomde door mijn aderen wie had me verdomme in mijn kluisje geduwd! Tiffany liet haar boeken vallen en begon aan mijn been te trekken. Hard maar toch lief bedoelt. 'Omg Emma ben je oké?!?' Schreeuwde ze terwijl ze me eruit hielp. Het ging wel ik kon mijn been wel bewegen maar het deed pijn.' Bedankt tif, het gaat wel.' Hijgde ik:' maar wie heeft me geduwd?' Ik wilde het graag weten. Degene die het had gedaan zou vanaf nu een beetje moeten opletten als hij of zij in de buurt van een open kluisje kwam. Ze schuifelde een beetje ongemakkelijk heen en weer. ' sorry Em, maar het was die nieuwe jongen.' Zei ze haar stem trilde. Ik was boos! Hoe kon je zonder iemand überhaupt te kennen al z'on hekel aan die persoon hebben! Ik bedoel je zou iemand niet zomaar voor de lol in een kluisje duwen. En al zeker niet op je eerste schooldag! Hij leek me aardig maar dit had met 100% het tegendeel bewezen. Ik probeerde de gedachte om hem zijn nek om te wringen uit mijn hoofd te zetten. Tiffany leek nog steeds bezorgd, waarschijnlijk omdat ik niet antwoordde. Ik zag haar blik en zei toen op zachte toon:' bedankt tif, en nu moeten we opschieten we hebben wiskunde weet je nog.' Bij het woord wiskunde kreunde ik een beetje. Ze glimlachte naar me gaf me een knuffel en keek op haar horloge .'3 minuten!' Hijgde ze terwijl ze aan mijn arm trok :' dat wordt rennen!' We renden op een veel te snel tempo door de gangen. Mensen sprongen naast ons door maar leken te begrijpen dat we naar het wiskunde lokaal moesten. Ik schoof uit in een van de bochten, Tiffany nam mijn hand voor ik tegen een van de kluisjes opknalde en trok me weer in de goede richting. We bereikten nog maar net op tijd ons lokaal. Onze leraar stond in het deurgat op zijn horloge te kijken. We stormden richting de deur en wandeleden het lokaal binnen. 'Fijn dat jullie er ook weer bij zijn mevrouw White, mevrouw Rivers'  zei de leraar op geërgerde toon, meneer Clapson keek al lang- voor zolang ik me kan herinneren- uit naar zijn pensioen.  Ik hoorde de deur achter ons met een zachte bonk dichtgaan. Ik en Tiffany gingen snel op onze stoelen zitten. We zaten al jaren samen bij wiskunde. We hadden daarbuiten bijna al onze vakken tezamen, buiten het feit dat ik economie had en zij extra scheikunde. Ik keek rond me. Er waren bijna geen gezichten veranderd in mijn klas. Ik kende iedereen, ik had de eerst 2 jaar van high school geprobeerd om zo veel mogelijk ervaring qua kennissen op te doen. Achterin was er een stoel leeg, ik kon niet verder doordenken omdat meneer Clapson aan de les begon. Tiffany zakte een beetje dieper weg in haar stoel en ik hoorde stoelen verschuiven. Na een minuut of 5 werd er op onze deur geklopt. 3 zachte klopjes.