We reden van de parking af. Ik zuchtte, Tiffany leek verbaasd. Het was ook best verbazend dat Eliza interesse zou tonen in iemand die jonger was dan een student en die geen Ferrari had. Ik begreep wel dat Tiffany bang was dat Ryan dit nooit meer te boven zou komen, hij had het na Lee net gered. Ik dacht na over wat ik moest zeggen, wat normaal gezien nooit gebeurde (en al zeker niet als we Eliza aan het bespreken waren.). ' ik ben neutraal in deze situatie, maar ik kies al zeker niet de kant van Eliza!' Riep ik uit. Tiffany lachte.
Toen schraapte ze haar keel en zei:' oké, Em' ze stopte en keek naar me:'ik ben er morgen na school niet, auditie voor het nieuwe stuk.' Ze legde klemtoon op het laatste, op veel scholen werd toneel en schoolkrant nogal verwaarloosd, maar bij ons niet. Onze leraren vonden het belangrijk omdat het goed stond op je aanmelding van de universiteit.'oké, ik rij zelf wel. Ik heb morgen na school toch terug vergadering met de schoolkrant, en je weet hoe Bree is.' Ik zuchtte bij het uitspreken van de naam Bree. Bree was ( al voor zolang ik me kon herinneren) de baas van de schoolkrant.
Ze kon heel lief zijn, echt waar maar als je je deadlines niet haalde kon ze een pittige tante zijn. Ze lachte om mijn toon:'oké ik kom je koffie brengen.' Ze wist hoe een erge cafeïne verslaving ik had. Het was dan ook vanzelfsprekend dat ik knorrig kon zijn als Bree me tot 20.00 uur op school liet blijven en ik geen latte had.
'Bedankt tif, je bent een held.' Ik werd weer helemaal warm vanbinnen.
'Graag gedaan, en ja ik weet het ik ben geweldig!' Ze zette een tandpasta glimlach op en gaf nog wat meer gas. We stopten voor mijn huis.'Bedankt Tif, ik zie je morgen op school' 'Doei' zei ze en ik duwde het portier dicht. Ik liep de oprit op richting het huis en hoorde achter me hoe ze gas gaf en vertrok. Ik ging naar binnen. Mijn ouders waren in de morgen dan wel voor dag en dauw naar hun werk, ze waren er in de avond altijd als ik en Elena thuiskwamen van school.
Mijn moeder hoorde de deur opengaan en riep:'Emma ben jij dat?' Zo te horen was ze in de keuken.
'Ja mam, ik ben het.'schreeuwde ik. Ik liep naar de keuken en zag mijn familie zitten. Mijn moeder druk roerend in de vele potten en pannen op het fornuis, mijn vader druk bezig met het lezen van de krant. En Elena die een tekening maakte. Het was een heel normaal beeld.
Mijn moeder kwam naar me toe en kneep me helemaal fijn.' Mijn kleine-grote meid, haar laatste eerste schooldag zit erop.' Ze zei het op een heel sentimentele toon. Alsof ze elk moment kon gaan huilen.' Ik knikte en zei:'ja, mama ga nu alsjeblieft niet huilen.' Ze veegde haar tranen af en liet me los. 'Oké mam pap, ik heb morgen die vergadering met Bree dus ik moet nakijken welke onderwerpen ik kan schrijven.' Ze knikte alleen maar en ging verder met het droogdeppen van haar ogen.
JE LEEST
x, Em. Part of me
Random'Heb je ooit het gevoel gehad dat je alles kan, dat niets je meer tegenhoud. Nou? Ik niet tot die ene dag...' Emma White is 17 woont in het stadje Mayerlane. Ze heeft een irritante kleine zus en een beste vriendin, kortom haar leven kan niet beter...
