ON GOING: SURGERY [ COMPLETED ]

chapter thirteen

V a u g h a n

"How did you get into this ball exactly?" Takang tanong ko kay Montenegro habang nakasukbit ang kamay nya sa braso ko, dahil do hindi ko maiwasan na pagmasdan ang itsura nya ngayon. Isang natural na magandang babae si Israel, maputi at may maamo na mukha, malakas ang dating nya kapag naka uniporme, pero pag nakaganto na sya, parang nag babago yung aura nya. Para syang diwata ngayon kung pag mamasdan.

She's wearing a white satin dress na hanggang paa ang haba, she'll be the most beautiful bride someday. I-set up ko kaya 'to kay Warren? As far as I remember Warren likes women like Israel, independent women.

Hmmm. Tama. Napatango tango ako sa naiisip. Hanggang sa naramdaman ko ang pag kurot saakin ni Montenegro.

"Bakit?" Tanong ko. .

"Bat ka tatango tango habang nakangiti? May naiisip ka ba?"

Umiling ako atsaka ibinalik ang tingin sa iba pang guests ng Ball. Mamaya daw meroong magaganap na Auction para mag raise ng pera para sa Orphanage. Hindi ko lang alam kung ano yung ia-auction.

"Hindi ako inimbita dito.. I just faked the invitation. Then viola! Eto na tayo." Napailing iling nalamang ako sa tinuran nya saakin, hindi ko alam kung pulis pa ba 'to e, marunong kase pumeke. Hindi na ako magtataka kung one day makulong 'to.

"Have you been into Charity Balls?" Tanong nya saakin. Tumago naman ako, there's a lot of Charity Balls na nagaganap sa line of work ko, lalo na para sa mga Cancer Patients, they desperately need money for them to prolong their lives at para nadin madagdagan ang funds for the research facilities assigned to find cure.

"It heals the heart, right? Pag umaattend ako sa ganito at nag bibigay ng peran, I feel like I'm being replenished and healed. It feels great to help others, parang tinutulungan ko na din ang kapatid ko, some of them are just the same age as my deceased brother."   As far as I can remember isa sa mga biktima ng killer ang kapatid nya, maybe it gives her satisfaction helping the kids, cause she sees her brother in them. The innocent joy on their faces can never be as precious as anything in this world full of evil. 

"You miss your brother don't you?" Tanong ko sakanya. We are at the far end of the event hall so hindi masyado maingay dito. We are just practically watching other elites have a good time mingling with other guests.

"I do. More than you can ever imagine. If I can bring back the times he was still alive then, I would do anything. Hindi ko alam kung bakit nakasama sya sa trahedyong ito, wala naman syang koneksyon sa mga nakikita nating ibang biktima. Hindi ko maintindihan." As I stared at her face, nagbabadya na ang mumunting butil ng luha sa gilid ng mga mata nya. Bago paman tumulo ang mga iyon ay hinila ko na sya sa isang mahigpit na yakap.

I can't feel the pain she's feeling pero, ayokong makitang umiiyak sya. Wala akong encouraging words na masasabi sakanya ngayon, since nothing can compare to the pain of losing someone dear to you, all I can do is be with her and hug her through the pain.

"Pasensya ka na. I really get all sensitive when it comes to my brother. Sobrang bata pa kase nya, hindi pa nga sya nag hihigh school at nakaka graduate ng elementary tas binawian na sya ng karapatang mabuhay.. ang unfair lang." Tumingala sya saakin at naaninag ko kaagad ang mukha nyang may nakapaskil na ngiting pilit, tumutulo parin ang luha mula sa mga mata nya and it's heart breaking seeing her like this.

"I know you feel like it's unfair. Pero you should remember that this is life, and nothing is ever fair. There can always be an imbalance, kahit na sabihin ng iba na balanse ang mundo, no, it can either be more good than evil or more evil than good, but for me it'a always the latter." I said that straight in the eyes, she's in the most vulnerable state right now, and it's the best time to tell her these.

"Why kyle? Why do you see life in such a dim light?" Napangiti nalamang ako.

"I was born with the ability of light, to save and to help, but this ability can never always help or save, I've seen many dark days, and I was eyes wide open when my dad's dark days came. Life's not fair, there is no balance. There can always be evil lurking in the shaddows, and I saw dad's evil shaddows and it killed him." Nakangiti kong sabi. Nangunot ang noo nya sa mga sinabi ko. My dad is a business man, and he was murdered. Fortunately the suspects were put behind bars.

"I'm sorry..." she said as she lowered her gaze. Napangiti nalamang ako sa tinuran nya, weird, it felt good to have her in my arms. Maybe I see my Mom in her who is dearly longing for someone.

"I'm here for you Israel." Mahina kong bulong habang hinahaplos ang malambot nyang buhok.

"We are here for each other right?" Garalgal na tugon nya, at ipinulupot din ang manipis nyang kamay sa katawan ko.

"Right."

Lumalim ang gabi at mas naging maingay sa hall, hanggang sa dumating ang oras ng auction. Maya maya'y namatay ang lahat ng ilaw, walang nag panic, marahil ganito talaga ang nangyayare kapag nag aauction, the spotlight is most likely on the stage right? Kung saan naandon ang ia-auction.

Nag hintay kame ng ilang minuto para bumukas ang spotlight at makita namin ang iaauction. Pero ilang minuto na ang lumipas wala pading ilaw na bumubukas. Nag simula ng mag bulong bulungan ang mga tao sa hall, napuno ng ingay ang malaking kwartong ito.

Napakapit ako ng mahigpit kay Isra at ganon din naman sya saakin. Masyadong madilim, hindi namin makita ang isa't isa. Dali dali kong binuksan ang cellphone ko at in-on ang flash light. Duon na nag simulang magimbal ang mga tao. Isa isa din nilang binuksan ang kanilang mga cellphone at itinutok sa entablado.

Isang matinis na sigaw ang sinundan ng pagkakagulo sa loob ng function hall. Ang mga bisita ay nataranta, napuno ng sigawan at sunod sunod na pagkabasag ng mga pinggan ang hall. Habang pinag mamasdan lang namin sila, parehas kameng naistatwa sa nakikita ngayon.

Naramdaman kong sumiksik sa akin si Israel. Hanggang sa maramdaman ko ang pagkabasa ng aking damit. Umiiyak sya. Hinayaan ko lang sya na umiyak saaking dibdib. It must have been too much for her.

"Dear God..." mahina kong bulong ng isa isang nag bukas ang ilaw. Then we got a clearer view if what's there before us.

A lifeless body of a nun. Ang puting damit nito ay halos mag kulay pula sa dugong nag mumula sa laslas sa kanyang leeg. Naka-sabit sya, hanging from the ceiling.

Natahimik ang lahat ng taong natitira sa hall. Mangilan ngilan nalamang kaming naiwan, ang iba'y sa takot ay kumaripas na ng takbo palabas. Mahigit bente nalamang ang tao, like us, too stunned to even move.

"Let's call the police Isra. I'm gonna bring you home after calling ok?" Iniharap ko sya saakin at napansin kong nanginginig ang katawan nya, tila ba giniginaw. Sobra ata syang natakot kanina. This must be because of shock.

"You need to be strong Isra, for you to solve this case and find the killer. Be strong."