ON GOING: SURGERY [ COMPLETED ]

chapter twenty seven

V a u g h a n

I feel so light. Para akong lumulutang, hindi ko maramdaman ang buo kong katawan, bakit ganito? I can't see anything. Madilim. Puro itim lang ang tangi kong nakikita.

Ah. I remember, nawalan ako ng malay kanina. Ano na kayang nangyare saakin? I wonder if Isra managed to get me to the ER in time. Judging from how I'm feeling, My body is currently not conscious but my mind is. I tried to move my fingers since ito lang ang kaya ko pang pagalawin because I still have don't have enough strength.

Maya maya'y nakarinig ako ng komosyon sa paligid. They're probably the police, along with Isra. Sht. Now that I think about it bigla nalang gumapang muli saakin ang matinding kaba.

Si Warren. Kailangan kong iligtas si Warren. Kailangan kong ipaalam sakanila ang tungkol kay Warren. I tried to open my mouth to speak as hard as I could. Mahirap, pero kailangan kong gawin 'to, I need to push myself. I need to save Warren. Naramdaman ko ang munting butil ng luha na tumulo sa nakapikit kong mata, ayokong mawala sakin si Warren.

"W-Warren. D-danger." The only thing I could utter was those words. How useless can I be? Ang sakit ng lalamunan ko, tuyong tuyo ito. Habang pinipilit ko ding magsalita ay hindi maiwasan ang pag contract ng abdominal muscles ko, kaya napadaing ako dahil sa sakit.

"Si Warren nasa panganib?" I slowly oppened my eyes, maliwanag, sobrang liwanag. Nakakasilaw. I adjust my sight to the surroundings atsaka ilinibot ang tingin, nandito si Chief Montenegro, si Isra at isa sa mga kasamahan ni Isra, si Bryan.

"K-Kidnapped." Napangiwi ako ng naramdaman ko na naman ang pagkirot ng saksak saakin. Binalingan ko sila ng nagmamakaawang tingin, wala na akong paki sa magiging image ko sakanila, all they need to do now is find warren.

"P-Please find him. Save Warren, my b-brother." Napadawi ang tingin ko kay Isra, I know she'll understand, tutulungan nya ako, alam ko. And when she held my hand I knew she's akready helping me. Nginitian nya ako, as if saying that everything would be ok. The tears on my eyes started to flow, the assurance made me break, I felt like I'm the most useless shit.

Warren is more than just a bestfriend. He's my brother. Saakin din ibinilin si Warren, ano nalang ang sasabihin ko sa parents nya, kay Tita Ren? I don't want anything to happen to him, he still have a lot to achieve, madami pang mga bagay na kailangan nyang patunayan.

Kahit na parati syang palpak, mabuting tao si Warren. He at least deserves to have a successful love life, ni isa sa mga relasyon nya ay fail, I at least want to see him smilling like a fool because of a girl, gusto ko pang makitang lumaki ang mga inaanak ko, I still want to see Warren happy.

"S-Salamat."

Then I just felt gradually tired. Bigla ko nalang naramdaman ang pagbagsak ng talukap ng aking mga mata, no matter how hard I tried to fight it, I was just pulled into deep slumber.

M o n t e n e g r o

"Who is this Warren?" Narinig kong tanong ni Daddy, I looked at them, mukhang naguguluhan sila sa sinabi ni Kyle. Pero kung totoong nakuha nga si Warren, mukhang ito na ang makakapag bigay saamin ng pagkakataon para hanapin sila.

"Warren is Kyle's Bestfriend. Dito din sya nag tratrabaho.. he helped us in investigating every night." Malumanay na sabi ko at hinintay ang violent reaction ni Dad tungkol sa pag iimbestiga namin pero wala syang sinabi bukod sa isang buntong hininga.

"Isra... mag tatanong tanong na kami tungkol kay Warren dito sa ospital, we will check everything, I'll make sure that we get a lead ok? Don't worry, just stay at Doctor Vaughan's side, he needs you by his side right now." Umalis na sila Dad at naiwan ako at si Kyle sa kwarto, nangainit ang pisngi ko ng mapansin na nakakapit padin pala ako sa kamay ni Kyle, not that I can remove it right away dahil nakahawak din sya saakin ng mariin so hindi ko pedeng basta tanggalin.

"Kyle... my dad said that he'll find the suspect and look for clues about Warren, satingin ko this time mahahanap na sila at maililigtas si Warren. So just heal yourself and make us do the job ok?" Malumanay kont kausap sakanya habang inaayos ang pagkakalagay ng kumot sakanya, I felt his hand squeezed mine and it made me smile.

Salamat dahil kumapit ka pa, Kyle.

H e r n a n d e z

Malamig. Matahimik. Mabaho. Nakakatakot.

Sobrang daming bagay ang umiikot sa pag iisip ko. Hindi ako mapanatag. Ang pag hinga ko ay kanina pa hindi bumabalik sa ayos, wala akong makita. Simula nang magising ako ay ang dilim na ang sumalubong saakin. Nakakakilabot ang katahimikan.

Nakagapos na din ako at hindi ako makagalaw, may busal ang aking bibig, kaya wala talaga akong magawa. Naaalala ko pa ng klaro ang nangyare bago ako mapunta dito.

I called Kyle na papunta naako sa ospital at agad na kinuha na ang mga gamit ko para sa shift ko, ng may maramdaman akong gumalaw sa likod ko, noong una ay hindi ko pinansin at ipinag walang bahala nalamang pero ng palabas na ako ay naaninag ko ang isang anino sa gilid ko, pinatay ko na ang ilaw, at tanging ang liwanag ay galing sa bintana, may pigura ng isang babae doon. Dali dali kong binuksan ang ilaw at naaninag ko ang isang babaeng may katandaan na ang itsura, nakasuot sya ng damit na pang pero hindi kagaya ng mga normal na chef, ang damit na suot nya ay nababalot ng dugo.

She stared at me. Her creepy stare made my body glued to where I'm standing, she gave me an eerie feeling, was this fear? I was trembling. Pero agad ko ding naibalik ang aking sarili, tumakbo ako ng mabilis tungo sa sasakyan ko at walang lingon likod na nag tungo sa ospital.

Intern Istella Perez.. sya ang matagal na naming hinahanap. Ang kasabwat. Sinalubong nya ako sa ospital, sinabi nya saakin na kailangan ako ni Kyle syempre agad akong sumunod sakanya, pero mali pala ako, dinala nya ako sa parte ng ospital na wala masyadong tao, atsaka nya ako inatake ng isang scalpel.

I can still remember clearly the psychotic smile she wore. She managed to sneak in some deep cuts, pero nakaya ko naman sya noong una, I even managed to land a strong punch on her stomach, pero matapos kong magawa yon lalong lumawak ang ngiti nya sa labi.

It was almost as if hinihintay nyang gawin ko 'yon. Hahakbang na sana ako palayo, pero huli na. She took the chance that I was close to her, may kung ano syang itinusok saakin at naramdaman ko na lang ang pagbagsak ng katawan ko sa sahig.

At ngayon nandito ako sa loob ng isang lugar na hindi ko alam kung saan, wala akong mahihingan ng tulong, hindi ko alam ang maaaring mangyare saakin. Napapangiti nalamang ako sa aking sarili, ganon na ba ako kapalpak kaya kukuhanin na ako ni Lord?

"Bat ka nakangiti? Wag ka ngumiti kung ayaw nong mabigwasan ng labi." Nangilabot ako sa narinig, ngayon ko laman sya narinig ng ganyan ang tono.

"B-Bakit nyo ginagawa ito, ang mga pagpatay" Lakas loob na tanong ko. Ayoko namang mamatay ng hindi alam ang dahilan ng pagpatay saakin. Unfair yon.

"I'm just helping my Papa and Mama. But I'm gonna tell you a brief story, Papa and Mama once lived a happy life, isang chef si Mama at isang owner ng utensils factory ang Papa, one day, may baliw na mag asawa ang pinag eksperimentuhan sila, tortured them and made them lose their sanity by making them watch their loved ones getting killed, isa na doon ang nag iisang anak nila. They got back at them, killed every person related to those crazy fuckers, at ngayon.. they're just here for another pay back." Hindi dapat kame nadadamay dito! Wala kameng kinalaman, pati na ang iba pa.

"P-pero hindi kame related sa sinasabi mong mag asawa." Pero kumaltak kaltak lamang sya, para bang nang aasar.

"Si Loren... she's the remaining piece of the puzzle that they needed to exterminate, pero my beloved Doctor Kyle got involved. And because you are helping, you are now also involved. Be ready."

-----

Last three chapters!