Operasyon Ve Aşk

BÖLÜM 6 TUHAF ŞEYLER

Mira Altuğ

Sınıfta öylece kalmıştık. Ne olduğu hakkında hiç bir fikrimiz dahi yoktu. Dışarıda hâlâ dehşet verici çığlık sesleri bir yerden bi yere koşuşturmalar kapıdan kapıya geçişler dinmek bilmiyordu. Başımı Deniz'e çevirdim, gerilmişti.
"Bu kapının arkasında neler oluyor öğrenmek istiyorum." Demişti gözlerini kapının üzerindeki küçük dikdörtgen bir camdan ayırmadan.
"Aynen." Demiştim ürkek bir ses tonuyla.
"O zaman şu siktiğimin kapısını bir an önce açalım!" Sinirle camından baktığı kapıya tekme atıyordu, ama kapı öyle güçlüydü ki sanki arkada bir sürü ağır malzemeler vardı.
"Sakin ol."
"Sikerim sakin olmayı! Şu sırayı kapıya fırlatsam açılır mı acaba?"
"Deniz..." dedim korktuğumu belli ederek. Deniz beni dinlememişti kafasının dikine giderek eline bir sıra kaptı ve kapıya doğru sert bir şekilde fırlattı. Sonrası şaşkınlık... Kapı kırılmamıştı sadece biraz hasar görmüştü. O sırada Deniz bir sıra daha kaptı bu sefer atacakken kapının camında gördüğüm şey kalbimin bir anlık durmasına neden oldu...

Yaklaşık 10 dakikadır elektrikler yoktu. Aklıma Deniz'in dışarıda sinirlendiği an geldi. Birden lambaların kapanması, Deniz'in seri seri nefes alış verişleri. Bütün bunlar... Deniz ne yapıyor böyle? Sert bir tavırla saçlarımı düzelttim ve Deniz'in gözlerine gözlerimi diktim.
"Sen yaptın..." dedim az önceki sertliğim adeta mırıldayan bir kedi yavrusuna dönüşmüştü.
Deniz anlamadığını söyleyen gözlerle gözlerime baktı. "Sen yaptın! Elektrikleri sen kestin. İlk Operasyon gecende kameraları da sen bozdun değil mi?" Deniz gözlerini devirdi ve beni birden bir duvara yasladı ellerini duvara koydu ve başını bana doğru indirerek muzip bir gülümsemeyle sözlerine başladı. 

"Diyelim ki ben yaptım?" Dedi yüzündeki muziplik birden bir piç gülüşüne döndü.
"Ne yapacaksın?" Diye de ekledi. Haklı! Ne yapacaktım? Banane değil mi? Salak Mira koca bir salaksın sanane çocuğun psişik güçlerinden!
Olduğum yerde öyle geriliyordum ki. Deniz'in beni taciz edip etmemesi konusuna girmek bile istemiyorum. Şuan ki bakışları "Birinden duyarsam seni bir güzel beceririm." Bakışıydı!

Elim ayağım titriyordu üzerime öyle bir eğilmişti ki kaçsam her an tutacaktı ama kaçamazdım da
sınıfta kilitli kalmıştık. Deniz'in birden değişen kişiliği beni korkutmuştu, daha yarım saat önce sarılan şevkat gösteren çocuktan böylesi bir tavırı ilk defa görüyordum. Resmen bana seni taciz ederim bakışları atıyordu. Yutkundum ve ellerimle yavaşça üzerimden itmeye çalıştım.
"T-tamam b-benden bir-birşey çıkmaz..."
Demiştim korkudan ne yapacağımı şaşırmıştım.
"Güzel" Demişti kendinden emin bir ifadeyle üzerimden çekildi ve kapıya doğru ilerledi.
"İyi ki şu temizlikçi süpürgeyi burada unutmuş." Demişti daha beni az önce sıkıştırıp gözleriyle tehtit eden çocuk, şimdi bir şey olmamış gibi süpürgeden bahsediyordu. Bu çocuk kesinlikle hasta! Süpürgeyi sapından ayırdı ve süpürgenin ucunu yere bıraktı. Lütfen düşündüğüm şeyi yapmasın. Lütfen düşündüğüm şeyi yapmasın. Lütfen yapmasın. Lütfen lütfen!
İçimden süpürgenin sapıyla camı kırabileceğini ve buradan tam tamına 2. Kattan atlamak zorunda olacağımızı düşünmemeye ve kendime yedirmemeye çalıştım. Ama zaten camları açabilirdik. Bir dakika Deniz'in hedefi pencereler değil! Kapının o üst kısmındaki dikdörtgen camdı! Hayır! Kırmasın yalvarırım kırmasın...
Eline sapı sıkıca kavradı ve olduğu yerden koşarak cama doğru gitti. Çığlıklarımla "Deniz yapma!" Desem de iş işten geçmişti. Olduğum yerde kendimi koruma amaçlı köşeye pustum. Cam kırıklarının parçaları tek tek yere düştüğünde Deniz bana elini uzatmıştı.
"Kalk buradan çıkacağız" Omuzlarımı silktim. "İnat etme benimle. Kalk dedim!" Tekrar omuzlarımı silktim. Yukarıdaki boşluğa baktım buradan çıkabilirdik. Ama ben nedense dışarıdaki tehlikeye karşı burada durmayı göze almak istiyordum. Dışarıda neler oluyor bilmiyorum ama TUHAF ŞEYLER olduğu kesindi...
İstemeye istemeye ayağa kalktım. Deniz'in hemen arkasında durdum.
"Siktiğimin boşluğu çok dar!"
"Çıkacaktık-"
"Geri Çekil!" Daha ne olduğunu anlamadan kendimi Deniz'in kolları arasında bulmuştum. O sırada kulağımı tırmalayan uğultu sesleri yavaş yavaş azalmıştı. Deniz'in sesi yavaş yavaş azalıyordu. Sonrası sessizlik... Sanırım o an korkudan bayılmıştım...