Unica's PoV
Tumigil ako ng makarating ako sa tapat ng bahay niya. Binuksan ko ang pinton at ang gate gamit ang duplicate key na binigay niya sa'kin.
"Pwede nang pagtyagaan" bulong ko sa sarili. Inikot ko ang buong kabahayan at nang napagod ay umupo ako sa sofa.
"Ang tagal naman ng gamit ko, nauuhaaw na rin ako kanina pa, no ba naman yan" kausap ko sa sarili.
*ding dong*ding dong*
"Bloods!!! Here i come!!" Sinisigaw ko habang mabagal na tumatakbo papuntang pinto.
"Akin na yu–" di ko na natapos yung sasabihin ko nang makita ko kung sino ang tao na nasa labas ng pinto.
"Oh ba't ka nandito? Da't nasa opisina ka pa" nakataas ang kilay na tanong ko kay cameron. Napasinghap ako ng maamoy ko nanaman ang dugo niya. God! How i wish na sana matikman ko ang dugo niya ^~^
"Anong ba't ako nandito? Malamang nandito ako because this is my house" asar na sagot niya at dumaan sa harap ko. Ang bango talaga ng dugo niya...
"Oh edi waw,hoy ikaw..." tawag ko ng atensyon niya habang sinusundan ko siya. Tumigil siya sa paglalakad at nilingon ako.
"Ano??" Nakakunot noong tanong niya. Imbis na sumagot ay mabilis akong tumakbo papalapit sa kanya at niyakap siya.
"A-anong ginagawa mo?" Mahinang tanong niya. Hinigop ko ang amoy na nagmumula sa mabango niyang dugo at napapikit dahil sa sarap ng amoy non.
"Pwede bang gan'to muna tayo... kahit sandali lang,nauuhaw na kasi ako eh" pabulong na sagot ko. Hinayaan niya naman ako. Nang makuntento sa kakaamoy sa mabago niyang dugo ay humiwalay na'ko sa kanya. Napayuko ako pagkatapos gawin ang pag yakap sa kanya.
"Pesensya ka na ah... ang bango kasi ng dugo mo, nauuhaw pa naman ako..." nakayukong paghingi ko ng tawad. Pero agad ding nagaangat ang tingin ko ng maalala ko ang atraso niya sa'kin "pasalamat ka nga at hindi ko ininom ang dugo mo, after what you did,di mo manlang sinabihan ang mga guard dito sa village na may pupunta sa bahay kung saan ka nakatira, napilitan tuloy akong akyatin ang bakod, iwanan ang motor kong si lady, at takbuhin ang daan papunta rito..." bumuntong hininga ako bago magpatuloy "nakakapagod kaya yun" pagpapaliwanag ko.
"Ok,ok. You win" nakataas ang kamay na tila sumusukong sabi niya " Go on take a sip on my blood. It doesn't matter" natatawang sabi niya bago itinagilid ang ulo niya dahilan para mas maging malaya akong makita ang leeg niya. tila isang biro lang ang pagpapainom niya ng dugo sa'kin. Kagaguhan.
"Madali naman akong kausap" mabilis na sabi ko at agad na kinagat ang leeg niya at sumipsip ng dugo mula sa kantawan niya. Masarap. Napakatamis. Nakakapagpalakas ng katawan. Nakapikit ako habang sumisipsip ng dugo sa kanya.
Humiwalay na ko sa kanya bago ko pa di mapigilan ang sarili ko. Pero bago yun dinilaan ko muna ang parteng nakagat ko para mabilis na maghilom ang sugat na dulot ng kagat ko. Napaungol siya dahil sa ginawa ko.
"Ang sarap..." bulong ko sa kanya. Siya naman nanatiling nakapikit. "Sana dugo mo nalang ang laging kong iniinom" bulong ko parin bago tuluyang lumayo at naglakad papalapit sa sofa at dun umupo.
"So... where's my room??" Tanong ko na parang walang nangyari. Napadilat naman siya at tila nahimasmasan. Napalingon siya sa'kin at mabilis na naglakad papuntang single sofa na kaharap ko. Tumikhim siya bago magsalita.
"E-ehem... dito lang din sa baba malapit sa kusina. Dun sa May guest room don, pwede ka nang pumunta, excuse me" pagpapaalam niya at tuluyan na kong iniwan sa sala.
*ding dong* ding dong*
Napalingon ako sa pintuan ng marinig kong may nag doorbell. Siguro naman ang dugo at ang gamit ko na'to diba... at tama nga ako.
"Sorry Miss Collins kung medyo natagalan, traffic kasi. Here's your things and also your bloods, may iuutos pa ba kayo Miss Collins??" Tanong ni lance. Nginitian ko siya t inilingan.
"Ok na. Salamat lance, you really doing a great job. You can go now" sagot ko sa kanya. Pero nanatili lang siyang nakatayo at deretsong nakatingin sa'kin. Kumunot ang noo ko. "Why? Is there's something wrong?" Tanong ko.
"Protect yourself from him, i don't like him" sabi niya lang at umalis na. Ano raw??
"Who?" Tanong ko. Bulong lang pero narinig niya dahil sa kapangyarihang meron ako. Nilingon niya ko bago sumagot.
"Cameron Thaddeus" pabulong na sagot niya. Kahit naguguluhan ay pumasok na ko sa loob ng bahay at dumiretso sa kwarto ko. I open some blood bags at inubos ito. Isa. Dalawa. Tatlo. Apat?? Di ko na mabilang kung ilang bag na ng dugo ang nainom ko. Uhaw na uhaw kasi talaga ko.
I'm busy taking a sip on one of my blood bag ng may magbukas ng pintuan ng kwarto ko. Tumambad sa'kin ang naka robe na si cameron. Problema nitong lalaing to? Mema? Memagawa ganon? Sabi ng isang parte ng utak ko. Nasa ganon posisyon pa rin ako ng magsalita siya.
"Get up, we're going somewhere" sabi niya sakin, tumalikod at nagsimula nang maglakad pabalik sa kwarto niya. Nanalaki ng mata ko ng marealize ko kung anong sinabi niya. What the heck?!? G-get up?? Anong oras na saan naman kami pupunta ng lalaking to?!?! Pagaalboroto ng utak ko. Hawak ang blood bag na kasalukuyan kong iniinom ay agad akong tumayo at hinabol siya.
"What? Where? Ba't ngayon??" Sunod sunod na tanong ko sa kanya nanag maabutan ko siy at naharangan ang dadaanan niya. Kumunot naman ang noo niya.
"Magbihis ka at may pupunthan tayo..." Nakakunot noong sabi niya. "saan?? Sa police station pumunta ang mayor para makakuha ng upadate tungkol sa misyong pinapagawa niya..." pagpapaliwanag niya. Kumunot din ang noo ko.
"Ano namang ganap ko dun? What am i going to in there?? Wala diba?? So no need for me to change my clothes" sabi ko s kanya at naglakad na pabalik sa kwarto ko.
"Kailangan ka dun, ipapakilala ka sa mayor" sabi niya sakin. Itinaan ko ang kamay ko at nag ba-bye sa kanya kahit na hindi ako nakaharap.
"No. Ayoko. Ayokong makilala ang mayor na yan and that's final. Night night" sinasabi ko habang kumakaway patalikod. Binilisan ko ang lakad at nilock ang pintuan ng makarating akong kwarto ko. Gago ba siya? Napaka talaga ng lalaking yun, mema. Memaasar si loko. Sabi ng utak ko.
BINABASA MO ANG
Forever Eighteen (LAVS:1)
VampiroForever Eighteen I leave each city every five years and this time, I'm in the Philippines. Ako ang CEO ng kompanyang ako mismo ang nag tayo pitong dekada na ang nakakalipas. On my eighteenth birthday, my parents is killed by an unknown person yo...