Eighteen

5. hidden

Als ik wakker word, rek ik me uitgebreid uit. Ik knipper met mijn ogen, maar mijn zicht blijft nog steeds wazig.

Ik kijk naar het plafond, waar kleine papieren sterretjes op zijn geplakt.

Ik denk even aan gisteravond. Als ik goed nadenk, bedenk ik me dat ik me niet kan herinneren dat ik thuis ben gekomen. Was het dan allemaal maar een droom?

Dan kijk ik naast me, er ligt een bril op het nachtkastje. Even blijf ik er met een scheef hoofd naar. Ik zet de bril op en knipper met mijn ogen. Dan sta ik op en loop ik naar de spiegel die in mijn kamer hangt. Ik bekijk mezelf goed.

Het was geen droom.

Dan word er hard op de deur gebonst '' Charlie sta je op?!"' hoor ik Andrew roepen. '' Yo!'' roep ik en zucht even. De bril staat me eigenlijk best wel goed!

Ik loop naar mijn bed toe en ga hurkend voor mijn bed zitten. Dan schuif ik een dikke rolkoffer onder het bed vandaan. Ik rits hem open en leg hem voor me neer op de grond.

Ik blijf er even naar kijken. Zoekend kijk ik rond in de koffer. Wat moet ik vandaag toch weer eens aan?

Dan haal ik een beatles shirt en een donkerblauwe beanie uit mijn tas. Daarbij een zwarte skinny Jeans met mijn chuck taylors.

20 minuten later, sta ik onderaan de trap, gewassen, gekamt, schoon, fris en loop ik richting de keuken.

'' goeiemorgen!'' zeg ik vrolijk en maak een pirouetje terwijl ik mijn brood van tafel pak die mevrouw Brown heeft gemaakt voor Andrew en mij.

Ik gooi ze alle 2 in de lucht en vang ze gauw weer. Dan knipoog ik en wandel ik snel naar de woonkamer en zet de tv aan.

Mevrouw schud lachend haar hoofd en smeert haar eigen brood.

'' hey je gaat zo al weg!'' roept ze vanuit de keuken. ik grijns '' whoops?'' 

Dan komt Andrew binnen gewandelt. Hij ziet er slaperig uit. '' waar is Charlie?'' zegt hij slaperig terwijl hij zich uitgebreid uitrekt.

Mevrouw Brown wijst naar de woonkamer. Andrew fronst zijn wenkbrauwen en kijkt om het hoekje '' moguh Charles!'' ik zwaai vanuit de woonkamer '' yowhhh''

'' ow Andrew!'' ik sta gelijk op. Andrew draait zich om en kijkt me lachend aan. '' vangen!'' 

Andrew houdt zijn handen in de lucht terwijl ik hem zijn brood toe gooi '' thanks!''

Ik grijns en loop weer naar de keuken, waar Andrew en mevrouw Brown zitten te eten.

Ik kom er bij zitten en haal mijn telefoon uit mijn broekzak. Dan kijkt Andrew mijn kant op en bekijkt me van top tot teen. '' uhm...Charles?'' ik kijk op van mijn telefoon en knik '' whattup''    '' ga je echt in die kleren naar school?''

Ik bekijk mijn kleren '' dit heb ik toch wel vaker aan?'' Andrew lacht even en schud zijn hoofd '' nee ik bedoel, voor vandaag?'' ik kijk hem bedenkelijk aan '' hoe bedoel je? dit is toch gewoon normaal?''

Andrew staart me emt open mond aan '' je hebt echt geen idee wat er gaat gebeuren he?'' ik frons mijn wenkbrauwen '' aan jou te horen niet nee?'' Andrew grijnst '' we gaan vandaag lasergamen in het bos''

Van schrik laat ik me telefoon vallen. Uit reflex begin ik wilde bewegingen te maken en vang ik mijn telefoon nog net op.

'' we gaan wat....'' mompel ik ongelofig '' we gaan laser.....'' Mevrouw Brown begint met haar vuist op tafel te tikken '' sorry dat ik stoor hoor, maar het is tijd om naar de bus te rennen, tijd voor omkleden is er niet meer'' 

Andrew en ik draaien ons om en bekijken de klok.'' SHIT!'' roepen we in koor en staan razensnel op.

Andrew geeft een kus op de wang van zijn moeder en pakt zijn tas van de tafel '' hou van je, doei!''