Eighteen

18. the story of Jessie

De mannen zijn ontzettend snel en grijpen ons bijna '' MATT PLEASE'' hij snijdt de mannen af en rent de hoek om. Andrew verdwijnt uit het zicht.

'' PLEASE'' Matt rent door '' ze halenons in '' schreeuwt hij tegen Joe knikt '' ik kan niet meer'' hijgt hij.

Dan springt er een meisje uit een hoek. Ze trekt ons op de grond in een hoekje. Ik kijk met grote ogen naar het meisje '' J..'' Ze schud haar hoofd en drukt haar hand op mijn mond.

De mannen rennen voorbij zonder dat ze ons zien. Dan haalt ze haar hand van mijn mond.

Het is even stil.

ik kijk hem meisje goed aan

ze is bekend.

ik...

'' JESSIE?!'' 

Jessie glimlacht. Ze sziet er moe uit.

Tegelijkertijd rolt er een traan over haar wang '' hey'' ik kijk haar verbijsterd aan. '' Jessie, maar je....en..........WAT DOE JE HIER?!'' Jessie kijkt verlegen naar de grond '' je redden?'' Ik deins een beetje achteruit. 

'' hoe weet je dat ik hier überhaupt ben?'' Jessie gebaart dat ik rustig moet worden'' ik zal het je allemaal uitleggen oke? calm down....'' ik zucht.

Ik veeg een traan weg. '' oke'' mompel ik. Jessie knikt.

'' luister'' ze probeert me nog steeds te kalmeren.

''ik....'' ze zucht. '' ik was je al een tijdje aan het begluren omdat ik ontzettend bezorgt was. Je kwam niet meer opdagen op school, we hadden ruzie en af en toe fietste ik langs je huis. Ik zag je huilen en ik vond het echt verschrikkelijk. Ik wou mijn ouders erbij halen, maar net voor ik dat wou doen, bedacht ik me dat dat geen optie was. Ik ben elke dag naar je huis gefietst en heb geprobeer gesprekken op te vangen. Inmiddels weet ik wat er gaande is en,.....waarom Andrew en Ashton en de jongens zo belangrijk voor je zijn. Ik heb ook gehoord dat Ashton is.....laat maar'' ze haalt haar schouders op'' gisteravond had ik weer afgeluisterd en hoorde ik dat jullie gingen vertrekken. Ik heb mijn slaapzak gepakt en ben hier op het vliegveld gaan slapen. Ik had afgesproken met een piloot dat als jullie vlucht bijna zou vertrekken en hij jullie zach, dat hij me zou wekken. Het is was flink vroeg maar ik kon nog net instappen. Ik wou naar je toe gaan ,maar het kwam er steeds niet van. Toen rende die mannen achter jullie aan en......heb ik je euhm....geholpen?''

We zijn alle 3 stil. Ik doe mijn mond open maar er komt geen geluid uit.

Al die tijd heeft ze dit voor me schuil gehouden. Ze was bezorgt om me. Ze geeft om me.

'' je hebt me gered'' ik ga rechtop zetten. '' anders'' ik slik '' zaten we nu in de gevangenis'' Jessie haalt haar schouders op '' naja...gered'' 

En voor het eerst in een week, lach ik weer. Ik stoot haar aan. Jessie grijnst verlegen. '' je bent gewoon batman joh!'' zeg ik grinnikend. Jessie lacht.

Dan staan we allebei op en omhelsen we elkaar. '' im sorry'' zegt Jessie '' ik had niet...'' ik schud mijn hoofd '' zeg maar even niks.''       '' maar..''         '' sjj.....''

Joe en Matt zitten nog steeds verbijsterend naar ons te kijken '' wow'' fluistert Matt. Joe antwoord niet. Hij is sprakeloos.

We staan met zijn 4en buiten. We staan voor het vliegveld bij een telefooncel. Ik sta in het telefoonhokje en de rest wacht buiten de telefooncel.  Ik ben onze ouders aan het opbellen. Wat zullen die geschrokken zijn.

Ik gooi een aantal muntjes in het automaat en wacht tot hij over gaat. piepp....piep...... ''Hallo?!'' ik bijt op mijn lip. Het is mijn moeder. '' hey mam'' mijn moeder krijgt zowat een hartaanval '' Charlie?! schatje waar ben je, alsjeblieft zeg het en waar zijn Joe en Matt, we willen bijna de politie bellen en..en....'' ik schud mijn hoofd '' rustig mam, we zijn hier veilig in Australië er gebeurt niks'' Mijn moeder is stil '' je bent WAT?!'' ik haal mijn handen door mijn haar. Wat een slecht idee was dit.

'' luister mam, we komen zo snel mogelijk thuis, oke? we.......'' het doet me pijn in mijn hart om het te zeggen '' mam, we boeken zometeen een ticket terug naar Amerika'' mijn moeder ademt langzamer '' oke, heb je wel geld bij je en...'' ik schud mijn hoofd. Ik kijk op het metertje naast de telefoon. er staat nog 10 seconden. '' mam, ik moet ophangen. Zorg dat je morgen om half 6 's ochtends daar staat oke? hou van je'' dan hangt hij op.

Ik zucht en loop de telefooncel uit. Iedereen kijkt ons verwachtingsvol aan. '' en?'' vraagt Matt. ik haal mijn schouders op '' ze zijn ontzettend bezorgt en volgensmij ook kwaad. Ze wouden bovendien bijna de politie bellen. Ik zij dat we een ticket terugboeken en dat ze morgen op het vliegveld moeten staan'' Joe knikt '' oke'' mompelt hij. Op naar de kassa.

Even later zitten we weer in het vliegtuig. '' wat ben ik uitgeput'' zegt Matt terwijl hij gaapt en zich uitrekt. '' youre not the only one'' Joe doet zijn ogen dicht.

Matt en Joe zitten voor mij. Jessie zit naast me. 

Ik denk aan toen we voor het eerst naar Australië gingen. 

En ja hoor. Alsof ze mijn gedachte kan lezen. Ze grijnst en leunt op mijn schouder. Ik lach ook en sla een arm om haar heen. Even later valt ze in slaap.

Ik kijk naar buiten. Het is ontzettend donker buiten en in het vliegtuig is ook niks te zien.

Ik vind het verschrikkelijk. Ik was bijna bij Andrew. Het schilde een milimeter. Op een dag vervloek ik die grote mannen van het vliegtuig.

Waar zouden de jogens nu zijn? zouden ze aan me denken of zullen ze zelf lol hebben?

Wat zou Ashton op dit moment doen? zou hij überhaupt wakker zijn? ik heb geen idee hoe het nu met hem is. En dat idee maakt me bang. Heel bang.