Eighteen

21. One single reason

Morgen...

morgen

ben ik 18...

Ik zit op de fiets.

Achter op mijn bagagedrager, zit een grote fietstas van ' krant 4you' 

Er liggen allemaal kranten en folders in en jawel, ik ben ze aan het bezorgen. Om de 5 seconden moet ik stoppen, mijn fiets parkeren en een krantje in een brievenbus dauwen. Het is verschrikkelijk saai, maar het is mijn straf. Het is zelfs vrijwillig, want ik word er toch niet voor betaald.

Ik ben vandaag ook niet naar school gegaan. Ik heb de hele middag alleen in een parkje gezeten. Het enige wat ik deed was voor me uit staren. Een middag lang. Ik heb zoveel meegemaakt in zoon korte tijd. 

Eigenlijk ben ik diep van binnen ook helemaal kapot. Ik voel me nog steeds rot. Ik heb me wel steeds sterk gehouden enzo, en iedereen merkt ook niks. Maar diep van binnen, ben ik constant aan het huilen. One single reason.

Alles is goed. Ik heb het goed gemaakt met Jessie, ik heb mijn ouders alles verteld en ik ben weer thuis. Alles is dan misschien wel goed. Maar er is 1 ding niet goed. Die ene ,ene reden. 

Dat Ashton en de rest nog in Australië zijn. Dat ik ze achter heb gelaten. Dat ze daar nu alleen zitten zonder mij en moeten overleven zonder mij. Het is allemaal zonder mij. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. 

Mijn allerdiepste wens is om gewoon naar Ashton toe te gaan. Te rennen. En misschien met een beetje geluk. Een....

'' hey Charlie!''  van achter komt Jessie fietsen. ik zucht '' niet nu'' mompel ik terwijl ik nog een krant in een brievenbus prop. 

'' hoe gaat ie?'' ik haal mijn schouders op '' gaat wel'' Jessie kijkt bezorgt '' weet je het zeker?'' ik knik '' i'm fine, just.....'' ik zucht weer. Ze kijkt me met scheef hoofd aan '' ik ben bezig met mijn straf'' Jessie kijkt naar de grond '' ow......i'm sorry, ik wou je niet storen'' ik schud mijn hoofd  '' it's fine'' zeg ik sarcastisch. Ookal heeft Jessie dat niet door.

'' Misschien kunnen we morgen wel gamen bij mij thuis, een beetje chips en cola erbij enzo'' ik schud mijn hoofd. '' nee ik......'' ze gaat gewoon vrolijk door. '' en we kunnen biljarten, we hebben net een nieuwe biljarttafel op Ebay gekocht, wil je hem straks zien'' ik kijk chagereinig naar de grond.

'' kom je vanavond naar mijn huis? ik geef een slaapfeestje met alle meiden van de klas'' ik word een beetje pissig. '' nee bedankt'' zeg ik met mijn tanden op elkaar. '' of zullen we morgen even gaan winkelen? we kunnen Vera ook meenemen'' ik word nog pissiger '' nee BEDANKT'' Jessie blijft gewoon vrolijk door kletsen. '' we kunnen misschien ook naar een pretpark. Misschien naar Blackpool, daar hebben ze zoon coole achtbaan en.....'' 

Nu ben ik het zat. Ik laat mijn kranten vallen en kijk haar met vuurogen aan. '' je begrijpt het ook niet he?'' zeg ik nijdig. '' je hebt echt niet in de gaten wat er aan de hand is he? nou BEST, maar daar maak je gen vrienden mee'' ik ga nog dichterbij staan. '' IK BEN MORGEN JARIG'' ik stampvoet naar mijn fiets en pak hem chagerijnig uit de bosjes.

Jessie kijkt gekwetst naar beneden.

Dan realliseer ik me wat ik net heb gedaan. ik heb mijn beste vriendin, waarmee het net weer goed is, verdrietig gemaakt. Ik haal mijn handen door mijn haar en sla een keer op mijn voorhoofd. '' Jessie ik...ik flipte een beetje en....'' Jessie schud zwijgend haar hoofd en stapt op haar fiets ''  Jes'' ik loop naar haar toe, maar ze is te snel. Ze begint te trappen en rijdt de straat uit.

Ik loop te ijsberen op de stoep. Waarom heb ik dat in vredesnaam gedaan?! Ik trap tegen mijn fiets en doe mezelf pijn. Ik grijp naar mijn voet '' stom ding!'' ik wil er nog een trap tegen geven, maar halverwege realliseer ik me dat dat niet handig is en laat ik mezelf vallen.

Ik zucht. Ik moet het er gewoon even uitschreeuwen. Alle ellende. Alle...... '' POTVERDOMME SHITPOEPKAK''  ik bal mijn vuisten terwijl ik het roep. Dan kom ik weer op adem '' pfoehffff'  '' Dat is beter. Veel beter.

Het is 's avonds. Ik lig in bed en ik zit achter mijn telefoon. Ik heb geen berichtjes van familie of vrienden. Ik zucht en kijk naar het beeldscherm. Er blijft niks staan. Ik rol met mijn ogen, dit heeft dus echt geen zin.

Ik sta op en trek de dekens van me af.

Dan hoor ik een apart geluid. Het is alsof er een blaadje op de grond valt. Ik draai me om en kijk naar de grond. Ik was het helemaal vergeten. Het is de brief die ik de dag voordat ik met Joe en Matt naar Australië gingen had gevonden. Ik denk even na.

Dan pak ik een sleutel uit mijn bureaula. Ik stop hem in het gat van mijn slaapkamerdeur en doe de deur op slot.  Ik gris de brief van de grond en ga snel op mijn bed zitten.

'' voor Charlie'' lees ik hardop voor. ik slik even. Dan maak ik de brief heel voorzichtig open. Het is een wit papiertje. Ik vouw hem open. Er zit gelijk een foto tussen. Ik vouw de foto open. Ik begin een beetje te huilen. Op de foto staan Ashton en ik. Het is in de pauze en we zaten bij elkaar. Er was een jongen van de schoolkrant die een foto van ons maakte en had dat naar Ashton doorgestuurd.

Ashton en ik lachen ontzettend. Hij heeft een arm om me heen geslagen en ik leun met mijn hoofd een beetje tegen zijn hoofd aan.

Ik lach door mijn tranen heen als ik lees wat er op de brief staat.  In het slordige maar herkenbare handschrift, staat er in zwarte letters:

Happy birthday Charlie

Ash :)