Eighteen

9. Superman

We lopen allemaal met onze zaklantaarns te flikkeren. 

Jessie loopt met Nina voorop en ik loop...Juist.  Helemaal achteraan.

Gelukkig loop ik naast Ashton. Ik voel me een stuk veiliger, nu ik ook had vertelt over mijn....trauma.

Ashton heeft zijn handen in zijn zakken en ik loop er ook bij.

Iedereen is remoerig en klooien wat met elkaar. Ze duwen elkaar in de bosjes of ze maken elkaar alvast bang. Of ze beginnen spontaan te gillen of te janken.

Als we nog maar een minuutje bezig zijn, komt de eerst leraar al tevoorschijn. Hij heeft een nepbaard omgedaan en heeft allemaal ketchup op zijn geicht. Hij heeft een zakmes en hij rijdt op een scootmobiel. Hij maakt akelige geluiden. 

Iedereen gilt, maar Ashton en ik schateren van het lachen. '' dat is... dat....'' ik krijg geen woord uit mijn keel. Ik hou ashton vast door het lachen.

Ashton kan ook niet stoppen '' het lijkt wel mijn oma'' lacht Ashton.

Als we uitgelachen zijn , loopt iedereen nogal awkward door terwijl wij nog een beetje grinniken.

Halverwege de spooktocht beslaat mijn bril een beetje.

Ashton giechelt weer '' je bril'' hij wijst. Ik lach ook een beetje.

Ik zet  mijn bril even af. Dan rijk ik hem uit naar Ashton. Hij rolt lachend met zijn ogen terwijl ik grijns. Hij maakt zijn mouw langer veegt de bril dan schoon met zijn vest. Dan zet hij hem weer goed op mijn neus. Ik knipper met mijn ogen en zie weer scherp.

Zonder dat we het merken staan we stil. Het is weer zo magisch.

Hij kijkt me aan en lacht trots.

'' MEEKOMEN!'' Peter staat wild te zwaaien. 

We schieten wakker uit onze droom en kijken de kant van de groep op. Ze staan allemaal te giechelen. Ashton en ik gaan gauw recht staan en lopen genant weer verder.

'' awkward'' mompel ik giechelend.

De tweede leraar is ook aan de beurt. Hij heeft een bloederig gezicht en een kettingzaag. Hij heeft een geknipt masker op en grote laarzen. Hij begint luidruchtig aan het ding te draaien '' WHUAHAHAHA'' schreeuwt hij terwijl hij in het rond danst met zijn kettingzaag.

Dan verdwijnt hij weer in de bosjes en lacht iedereen ontzettend hard.

'' gaat het nog?'' vraagt Ashton na een poosje terwijl hij voorzichtig mijn hand pakt.

ik knik '' ja ik denk het wel....thanks'' Ashton haalt zijn schouders op '' no problem'' we grijnzen.

  POEF

Iedereen schrikt zich dood.

Ik schrik me ook dood. Uit reflex ga ik tegen Ashton staan en leg mijn handen tegen zijn borst. Ik verberg mijn hoofd tegen zijn borst terwijl mijn hart ontzettend hard klopt. 

Uit schrik legt Ashton zijn armen helemaal om me heen terwijl hij bang rondkijkt.

Alle kleine lichtjes zijn inneens uitgevallen. Het is donker en iedereen is stil. '' what the'' ik kijk om me heen. 

Alles is aardedonker. Geen sprankeltje licht te bekennen. Langzaam raakt iedereen in paniek en word het geluid van vleermuizen steeds harder.

Dan begint Fifi te gillen '' heeelp!'' begint ze te schreeuwen.