Byun Company And Park Company

0.7

Medya:Ariana Grande/7 rings

Araba kullanıyorum bahanesiyle hiçbir aramaya cevap vermiyordum.Telefonla konuşurken araç kullanmak kaza oranını %30 arttırır(Kamu Spotu)ve benimde başta kendi hayatım olmak üzere kimsenin hayatını tehlikeye atma hakkım yok.

Tabiiki de bu bahaneyi en fazla yarım saat sürdürebildim.Açıkcası neden korktuğumu bilmiyordum.Genelde geç kalırdım ve buna hiçbir zaman bu kadar sert tepki vermemişti.Dün geceyi öğrenmesinin de imkanı yoktu.Yani...Yoktu değil mi?

Düşüncelerim karşılıklı münazara yaparak birbirlerine üstün gelme derdindeyken ben çoktan şirkete giriş yapmıştım.

Ben bir CEO olduğum için çalışanlarıma karşı güzel yüzü asla eksik etmemeliydim ki öyle de yaptım ama karşılaştığım manzara gülümsememin solmasına sebep oldu.Genelde bana günaydın demek için işini bırakıp yanıma gelen insanlar,şimdi gözlerini kaçırıyorlardı ve bu berbat hissettirmişti.Görünmez gibiydim.

Olabildiğince hızlı adımlarla asansöre vardım.Ben geldiğimde asansör bekleyen herkes ortadan kayboldu.Asansör geldiğinde ilk defa bu asansöre tek başıma binmiştim.Yanımda espiri yapan,nasıl olduğumu merak eden,günlük burç yorumumu yapan insanlar yoktu.

Her şey berbat bir şekilde ilerliyordu.İyi bir CEO olmayabilirdim ama çalışanlarım beni ber daim güler yüzle karşılardı.Bu olanların bir an önce nedenini anlamam gerekiyordu.Asansör sonunda benim odamın olduğu katta durunca önce Bay Jo'nun odasına gittim ama yerinde yoktu.Ardından kendi odama girdiğimde sonunda aradığım adamı bulabilmiştim.Sinirden kıprımızı olsa bile...

"Hangi cehennemdeydin?"gözlerinden ciddi manada ateş fışkırıyordu ve ben bu ateşin içinde kavruluyordum.

"Şey...geç kaldığım için üzgünüm.Herkes neden böyle?bana selam vermek için sıraya giren insanlar şimdi yüzüme bile bakmıyor."kaç yaşında adam bildiğin bana göz devirdi ve yanına gelmem için işaret yaptı.

"Gel de kendin gör.Belki o zaman sorgulamaktan vazgeçersin."Yanına doğru adımladım.Elime tutuşturduğu tablete baktığımda gözlerimin yuvalarından çıktığına yemin edebilirdim.

"Byun Baekhyun ve Park Chanyeol aile geleneğini sürdürüyor!"

Restoranda ki ten temasımızdan arabada ki öpüşmemize kadar her şeyi resmetmişlerdi.

"Sikeyim...Bunu yapmaya hakları var mı?Benim sex hayatımdan kime ne?!İnsanların ne bok yedikleriyle neden bu kadar çok ilgileniyorlar?!"Benim koltuğuma oturup kırışların nam salmış olduğu yüzünü sıvazladı.

"Onların işi bu.Önceden engel koymadığın sürece basının her şeye hakkı vardır.Ayrıca haber yapmak için böyle bir malzemeyi kaçırmazlar.Bu ne hal?Akşam yemeği yeyip iş konuşacaksınız sanmıştım.Gerçekten bu işlerle ilgilenmeye başladın sanmıştım.Amacın Park Chanyeol'ün altına yatmak mıydı?!"sözledikleriyle beynimden vurulmuşa dönmüştüm.Cazgırlığımı ortaya atıp bir şeyleri inkar etmek istemiştim ama lafı ağzıma tıktı.

"Ben sana kıçını kaldırıp şirketi kurtar dedim.Git Park Chanyeol'ün altına yat demedim!Dediklerimi nerenle dinliyorsun?!"Tekrar konuşmasına izin vermedim.

"Ama zamanında babamda şirketi kurtarmak için Bay Park'ın altına yatmış!"gözlerini belertip nefesini sesli bir şekilde dışarı verdi.

"Ona benzemek zorunda değilsin.Aynısı olmak,onun izinden gitmek zorunda değilsin.Bu şirketi kurtarmak için daha mantıklı yöntemler deneyebilirsin.Çalışabilirsin Byun Baekhyun.İllede geçmişi canlandırmak,insanların tekrar dedikodusuna maruz kalmak zorunda değilsin.Baban da böyleydi.Ben sizin yüzünüzden çöktüm.Bana aynı şeyleri yaşa-"bir anda kapının açılmasıyla ikimizde oraya döndük.İngiliz kraliyet ailesinden birinin burada ne işi olduğunu sorgularken hafif miyop olan gözlerim onun annem olduğu alarmını vermişti.Annem ve ingiliz özentiliği...Kadın giyimlerine tam olarak tapıyordu.Ayrıca sabahın bu saatinde boya badanayı da ihmal etmemişti.