sucker | mendes

eight

"Tonia!" yattığım yerde zıplayarak uyandığımda Shawn kahkahalar ile gülüyordu.

Gözlerimi ovuşturarak yattığım yerde doğruldum. "Ne var, Shawn?"

"Sadece yemek hazır diyecektim. Fakat sen rüyanı artık nasıl yaşıyorsan öyle bir yüz ifaden vardı ki gö- Tanrım." diyerek tekrardan gülmeye başladı.

"Kes sesini." diyerek aşağıya indim. Karen asılmış suratımı görmüş olacak ki tabağı tezgaha bırakarak bana odaklandı. "Bebeğim, ne oldu?"

"Shawn benimle dalga geçiyor." ağzımdan istemsizcr öyle bir ses tonu çıkmıştı ki resmen beş yaşındaki küçük çocuk annesinr şikayet ediyor gibiydi.

Shawn yanıma gelip kolunu omzuma attıktan sonra beni kendine çekerek yanağıma öpücük kondurdu. "Ama ne yapabilirim? Çok komiktin."

"Belli oluyor," diyerek kolunun altından çıktım ve bu sefer Karen'ın yanına oturdum. "Hayırdır, beni sattın mı?"

"Evet." diyerek spagettimi yemeye devam ettim. "Ellerine sağlık Karen."

"Afiyet olsun, tatlım." diyen Karen'a Shawn inanamayarak baktı ve yakınırcasına konuştu. "Anne, bana karşı gösterdiğin bu sevgi gözlerimi yaşartıyor,"

Daha sonra ise çatalı ile beni gösterdi. "Bana bile bu kadar sevgi dolu yaklaşmıyorsun."

Ona karşı dil çıkartarak Karen'a sarıldım. Hepimiz güldüğümüzde uzun süredir bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum.

Fakat daha sonrasında aklıma gelen Lewis ile yine moralimin içine edilmişti.

"Size afiyet olsun." diyerek masadan kalkıp lavaboya ilerledim. Aynada kendime bakarken düşünmeye başlamıştı.

Aklıma her türlü Lewis geliyordu.

Her gittiğim yerde nasıl fark edebiliyordu?

Neden insanları öldürüyordu?

Shawn neden Ariana'nın dediği gibi bu kadar ateşliydi?

Of, Shawn ne alakaydı şu an? Kafamı iki yana sallayarak yüzümü bir iki kere yıkadım ve lavabodan çıktım.

Odama geçerek, evet odam, çünkü Karen ile birlikte benim için hazırlamıştık, yatağa uzandım.

Kapı birden açıldığında içeriye Shawn girdi. "Ne yapıyorsun? Belki giyiniyordum?"

Omuz silkerek, "Ama giyinmiyorsun," dedi ve birkaç saniye durduktan sonra sırıtarak devam etti. "Gerçi giyinsen de kötü olmazdı."

Karnına vurduğumda inledi. "Sus."

"Her neyse," diyerek konuyu geçiştirdi ve yanıma uzandı. "Neyin var?"

Kaşlarımı çatarak ellerimi karnımın üzerinde birleştirdim ve bakışlarımı tavana çıkardım. "Ne gibi?"

"Demin yemek yerken ilk önce mutluydun, sonrasında ise moralin bozuldu. Lewis yüzünden mi?"

Başımı yastığa koydum ve gözlerimi kapatarak onayladım. "Düşünme artık, kolay kolay gözükmezsin ona."

Kolunu omzuma atarak beni kendine yasladı. "İyi uykular güzelim."

neden bu kadar kısa bölümler yazuyorum help