sucker | mendes

two

Çocuğu, insanların arasından geçerek bir şekilde atlatmış, evimde oturuyordum.

Fakat bu o çocukla bir daha asla karşılaşmayacağım anlamına gelmiyordu.

Ki ben karşılaşmayacağımızı düşünerek kendimi yatıştırmaya çalışıyordum.

Sıkıldığımı hissederek ayağa kalkıp cama doğru ilerledim.

Oturduğum apartmanın tam önünde geçen gün göz göze geldiğim sarışın kadın ve oğlanı görünce insanların dedikleri söze inanmaya başlamıştım.

Dünya küçüktü.

Ve sanırım, karşılaşmama ihtinalim düşüktü. Belki yaşadığım ülkeyi değiştirirsem.

Kadın beni camın önünde fark etmiş olacak ki yüzünde ona oldukça yakışan bir gülümseme ile bana baktı. Daha sonra ise bakışlarını aşağıya indirip yavaşça yukarı doğru çıkardı.

Tahminimce kaçıncı katta olduğumu sayıyordu.

Tanrım, bana mı gelmişlerdi?

Ama, neden?

Gerildiğimi hissederek camın önünden çekildiğimde zil çalmıştı.

Kapıyı açarak onları beklediğimde tırnaklarım ile kapıda ritim tutturup, bacağımı sallıyordum.

Kadın ve oğlan önümde belirince kadın tekrar gülümsedi. "Merhaba, tatlım."

Gülümserken istemsizce kaşlarımı çattığıma emindim. "Merhaba?"

Daha sonra kapıda dikildiğimizi fark ederek kenarıya çekildim. "Ah, buyrun."

Çocuk gülümseyerek içeriye girdiğinde artık neden geldiklerini değil, çok fazla gülümsediklerini sorgulamaya başlamıştım.

Kafamı iki yana sallarken gözüm yan tarafımdaki aynaya takıldı.

Pijamalarım ile olduğumu fark edince hafifçe kızarsam da içeriye geçtim. "Üzerim için kusura bakmayın. Yani, bir anda ol-"

Kadın anlayışla gülümsedi. "Önemli değil hayatım. Asıl biz böye acele bir şekilde geldiğimiz için özür dileriz. Ama senin ile konuşmam istediğimiz bir konu var,"

Sonrasında ise önce kendini, sonra oğlanı gösterdi. "Ben Karen, ve oğlum Shawn."

"Memnun oldum," diyerek ikisine de gülümseyerek baktım. "Ben de, Tonia."

Uzun, rahatsız edici bir sessizlik olduğunda boğazımı temizledim. "Tam olarak konuşmak istediğiniz konu neydi?"

Birbirlerine tereddütle baktıklarında Shawn konuşmaya başladı.

"O gün, seni gördüğümüzde. Birisinden kaçıyor gibi bir halin vardı?"

Dudaklarımı dişleyerek bakışlarımı ona çevirdim. "Evet,"

"İşte tam da o yüzden buradayız."

Karen'a döndüğümde bana ışıltılı gözleri ile bakıyordu.

"Bak, Tonia. Kimden kaçtığını az çok tahmin edebiliyoruz."

Kaşlarımı kaldırarak Shawn'a döndüğümde devam etti. "Kaçtığın kişinin sarışın, uzun boylu bir çocuk olduğunu biliyorum. Sana çakısını göstererek 'Sonun benim elimden olur.' gibisinden bir şeyler söylediğini de. Kendine çok iyi bakman lazım, Tonia. Kendine dikkt etmen lazım. Çünkü o ara sokağa giren kişiler fazla yaşayamadı. Aynı babam ve kız kardeşim gibi."

Çünkü o ara sokağa giren kişiler fazla yaşayamadı.

Çocuğun söyledikleri aklımdan çıkmıyordu.

"Buraya gelme sebebimiz de bu, Tonia. Senin de sonunun eşim, kızım ve o sokağa girip o çocuk ile karşılaşan kişiler gibi olmasını istemiyoruz."

Yutkunarak dolan gözlerimi cama çevirdim.

Ne yani? Ölüm haberimi böyle mi alacaktım?

Hiç hayal ettiğim gibi değildi.

Tamam, bu bir ölüm haberi değildi ya da ölüm haberimi nasıl alacağımı tahmin etmemiş olabilirdim ancak bu konuşmadan sonra kendimi hiç iyi hissetmiyordum.

"Peki, benim ne yapmam gerekiyor?"

Shawn bakışlarını ellerine çevirdiğinde elinde kuş dövmesi dikkatimi çekmişti.

Çok güzel elleri vardı ve dövme oldukça yakışmıştı.

"Hayatım, Lewis'ın seni sadece öylece görüp bıraktığını sanmıyoruz. Hem ne yaptığını gördün, hem de çok güzelsin," diyerek gülümsedi.

"Yani tatlım, senden istediğimiz şey şu. Lewis, her an senin evine gelebilir. Daha önce Lewis'ın gelmediği, seni bulamayacağı bir yere gitmen gerekiyor. Aynı sebepten dolayı biz de eşim ve kızım öldürüldükten sonra kendimizi korumak için taşındık. Umarım bu dediklerimizi dikkate alırsın."

Bakışlarımı salonda gezdirdim. "Nereye gidebilirim? Çünkü öyle bir yer bilmiyorum. Yani gidebileceğim bir yerim yok."

Aramızda kısa bir bakışma geçtikten sonra Karen dusaklarını araladı. "Bizimle kalmaya, yaşamaya ne dersin?"

kabul etmezse salaktır arkadaşlar cunku cocuk Y A K I S I K L I