Ruin my life

2

Luna.

Ik ga op een van de stoelen zitten en klets nog wat met de meiden. Ik stop met praten als de ene jongen van zo net en zijn vrienden bij ons komen zitten. We zijn met een groepje van tien mensen.

'Connor mag van mij beginnen,' zegt Katie met een glimlach. Ik volg haar ogen en zie haar de jongen aan kijken. Dat had ik kunnen zien aan komen. Hij is zeker de knapste van alle jongens die bij ons zitten. Misschien wel de knapste jongen op dit hele feest.

Ik laat mijn ogen maar op hem hangen. 'Oké dan,' zegt hij ,'truth or dare?' Ik merk pas een aantal seconden later op dat hij mij aankijkt. Serieus? Uit alle mensen die je had kunnen kiezen, kies je mij. De meest kleine feest persoon ooit. 'Truth.' Het lijkt alsof hij zit na te denken. 'Heb je ooit een one night stand gehad?' 'Nee,' antwoord ik eerlijk. Ik bijt op mijn lip en zo spelen we het spel verder.

Ik heb al een tijdje geen beurt meer gehad en heel misschien ben ik daar stiekem blij mee. Iedereen besluit er uit het niets mee te stoppen. Raar.

Ik loop in mijn eentje naar buiten en leun tegen de muur van de schuur aan.

'Weet je mijn vrienden wouden je volgen,' zegt ineens Connor zijn stem. Ik schrik en beweeg wat op zij. 'Jij bent me gevolgd,' zeg ik zonder hem aan te kijken.

Hij gaat voor me staan. 'Ik heb geen slechte bedoelingen, zij wel.' Ik kijk naar mijn schoenen aangezien ik hem niet durf aan te kijken. 'Je bent wel verlegen zeg,' zegt hij waarna hij kort grinnikt. 'Niet,' floept eruit mijn mond. Ik kijk hem aan en mijn ogen gaan even naar zijn volle lippen. Hij zet een kleine stap dichterbij.

Hij legt een hand op mijn wang en kijkt me aan. 'Ik vroeg het me af... je bent een maagd, niet?' Langzaam knik ik. De meeste meiden van 18 zijn dat in deze stad niet meer.

'Oké,' zegt hij terwijl er een zachte glimlach om zijn lippen verschijnt. Voordat ik iets kan zeggen duwt hij zijn zachte, volle lippen tegen de mijne. Verbaasd zoen ik hem terug. Zijn hand gaat naar mijn bovenbeen en die verdwijnt bij mijn heupen onder mijn jurkje.

Dan realiseer ik me waar ik mee bezig ben. Ik duw hem van me af en kijk hem wat buiten adem aan. Hij kijkt alsof hij nog nooit eerder is afgewezen. Dan zonder nog iets te zeggen besluit ik de meiden te vinden om naar huis te gaan.