Ruin my life

22

Luna.

Zo zacht mogelijk zet ik een glas water op het nachtkastje aan Jace zijn kant. Daarnaast ligt een paracetamol die hij kan nemen. Het leek een tijd geleden alsof hij wakker was, maar toen ik zijn naam fluisterde kreeg ik geen reactie. Katie en Autumn heb ik niet thuis horen komen. Ook ben ik bij geen van hun kamers geweest of ze er zijn. Het klinkt raar om te zeggen, maar ik kan niet wachten om mijn ouders te bezoeken voor een aantal weken. Ik sta aan het aanrecht in de keuken als ik zachte voetstappen van achter me hoor komen. Ik doe geen moeite om me om te draaien als er twee warme armen om me heen worden geslagen. Ik laat mijn hoofd naar achteren zakken tot het op zijn schouder ligt. 'Ik heb een aantal dingen gezegd gisteravo-' 'Niet nu. Het is nog maar twaalf uur,' zeg ik met mijn totaal-niet-sexy ochtend stem. Die van hem klinkt echter als muziek in mijn oren. Connor zijn ochtend stem deed precies hetzelfde bij me. Oh wat ben ik erg... Ik sta hier met Jace in de keuken en ik waag het om aan Connor te denken. 'Moeten we niet naar school,' fluistert hij tegen mijn oor aan. Er verschijnt kippenvel in mijn nek door de warmte van zijn adem. Ik laat een zachtte zucht los, die zou kunnen klinken als een zachte kreun. 'Zo. Er was iets gaande dus we hebben tot half twee vrij gekregen.' 'Weet je wat er is gebeurd?' Ik wurm me uit zijn armen en haal mijn schouders op. Ik pak de koffiekop vast en neem een grote slok, waar ik meteen spijt van heb. Snel loop ik naar de wasbak en spuug ik het uit. Jace lacht even gesmoord. Met een moe uitdrukking op mijn gezicht draai ik me naar hem op. 'Dat was echt dom.' 'Een klein beetje maar. Het had erger gekund...' We kijken elkaar even aan en dan ben ik zo dom om het te zeggen. 'Katie en Autumn hebben gezoend gisteravond. Ze... ik denk dat ze gevoelens voor elkaar hebben.' Hij houdt zijn hoofd scheef en glimlacht. 'Dat duurde lang voordat je daar achter kwam. Tijdens de film hadden ze elkaars handen de hele tijd vast. Ik heb er met ze over gepraat en ze hadden gezegd dat ze niet wisten hoe ze het moesten vertellen. Je moet-' 'Wacht! Zeg je me nou dat je het wist? Jij wist het en ik niet?' Hij sluit zijn ogen even en legt een hand op mijn schouder. 'Je moet het niet persoonlijk nemen. Ik kwam er nou eenmaal sneller dan jou achter.' Ik maak een beweging met mijn schouder zodat zijn hand er vanaf valt. 'Ze zijn mijn beste vriendinnen Jace. Het boeit me niet hoe ze het wouden vertellen. Ik ken ze verdomme al zo lang en dan kom ik er op de meest domme manier achter! Ze hadden het me moeten vertellen!' 'Luna... rustig aan.' 'Nee! Niets "rustig aan". Jij zit niet in de situatie waar ik in zit. Jij kent ze niet eens!' De voordeur gaat open en sluit naar een paar voetstappen weer. 'Ik ga me omkleden.' Snel loop ik mijn kamer in voordat ze de gang uit kwamen. Even hoor ik wat vaag gemompel. Gauw besluit ik het te negeren en me ook echt om te kleden. Precies wanneer ik klaar ben wordt er twijfelend op de deur geklopt. 'Luna... kunnen we... zouden we kunnen praten?' vraagt Autumn. Ik open de deur net wanneer ze nog een keer wil kloppen. Met een wenkbrauw opgetrokken kijk ik haar aan. 'Luna, kijk niet zo,' mompelt ze zachtjes. Ik luister niet naar de opmerking en loop langs haar naar de woonkamer. Wanneer ik de televisie heb aan gekregen kijk ik naar een vaag programma over rijke mannen en vrouwen. Net wanneer ik er iets van begin te snappen gaan Autumn en Katie voor de tv staan. Jace komt naast me zitten en legt zijn arm om mijn schouder. Ineens zijn mijn nagels super interessant om naar te kijken.

'Oh kom op Luna. Vind je het ineens raar om ons aan te kijken of zo? Ben je bang dat we je besmetten of voel jij je soms aangetrokken tot ons?' sist Katie, die duidelijk niet blij is. Meteen kijk ik ze beiden aan. 'Ik zou jullie precies hetzelfde aan kunnen pakken als Connor, weet je? Ik kan jullie een bepaalde tijd geven en dan bepaal ik wel what the fuck ik ga doen, maar weet je. Een uur is eigenlijk te lang. Jullie hebben een kwartier.' Met open mond kijkt Katie me aan. De hand om mijn schouder verstrakt. 'Luna,' fluistert Jace. 'Prima! Geen kwartier, maar waar wachten jullie op?! Ik moet zo naar school.' Voordat Katie haar mond weer kan openen begint Autumn. 'We zijn er acht maanden geleden echt zeker van geworden. Dat we elkaar leuk vinden en een relatie met elkaar willen. We hadden besloten het later aan je te vertellen en later stelden we steeds meer uit. Nu zitten we dus eigenlijk in deze situatie.' Zo kalm mogelijk zeg ik: 'Waarom vertelden jullie het niet gewoon? Dachten jullie dat ik jullie ging haten of zo? Het zou voor mij helemaal niets veranderen, behalve dan dat jullie dingen zouden doen. Wat jullie doen in jullie liefdesleven kan me niets schelen, zolang jullie maar gelukkig zijn. Maar hè, blijkbaar was dat niet duidelijk.' Katie rolt haar ogen en schudt haar hoofd. 'Waarom moet het altijd om jou gaan?' zegt ze niet al te hard. Mijn hoofd begint pijn te doen bij de opmerking. Ik weet niet waarom en het liefst zou ik het niet doen, maar langzaam beginnen er tranen in mijn ogen op te komen. De eerste traan waggelt over mijn wang. Ik kan niet meer helder nadenken en ik weet dat ik domme dingen ga zeggen en doen. 'Zoek het maar uit,' zeg ik met een schorre stem. Ik weet op te staan en ren naar de voordeur. Met natte tranen ren ik door de gangen naar het trappenhuis.