Ruin my life

14

Luna.

Het is ongeveer twee uur als ik wakker word. Ik heb een vreselijke pijn in mijn onderbuik. Connor komt in alleen zijn ondergoed zijn kamer weer in lopen. 'Ik heb ontbijt gehaald,' zegt hij redelijk vrolijk. 'Ik ben kapot,' zeg ik terwijl ik mijn hoofd weer in het kussen laat vallen. Hij lacht kort en vist dan een broodje en een koffie uit de plastic tas. Ik ga rechtop zitten en neem een grote slok van de koffie. 'Heb je hoofdpijn?' Fronsend schud ik mijn hoofd. Raar, de hoofdpijn valt me nu pas op. Ik weet helemaal niets meer van gisteravond. 'Wat uhm... wat is er gisteravond allemaal gebeurt. Ik herinner me alleen nog dat ik heel wat alcohol op heb.'

Zijn glimlach wordt al wat minder. 'Je weet niets meer?' Langzaam schud ik mijn hoofd. 'Wat hebben we gedaan...' vraag ik met een brok in mijn keel. 'Je hebt zeker last van je buik, niet?' Ik knik. 'Ja dat zou misschien kunnen komen doordat ik je ontmaagd heb,' zegt hij op een voorzichtige toon. Mijn mond valt open. 'Wat!?' Mijn hart klopt als een gek op en neer. Ik sta snel op en ik krijg er al snel spijt van. Mijn hoofd begint te bonzen en alles draait lichtjes. Gauw ga ik maar weer zitten.

Hij komt naast me zitten en kijkt me aan. 'Wat gaat er door je heen?' 'Ik wil naar huis,' is het enige wat ik me kan bedenken. 'Oké hier gaat ie dan,' zegt hij mompelend.

'Ik zeg het maar gewoon voordat ik me bedenk. Ik haat het hoeveel ik om je geef Luna. Ook al kennen we elkaar niet lang, ik zou mijn regels voor je breken. Dus alsjeblieft, kan ik je op de een of andere manier overtuigen om hier te blijven?' Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Net wanneer hij weer iets wil zeggen zoen ik hem. Zijn hand legt hij neer op mijn wang en eentje op mijn heup. Dan langzaam trek ik weer terug. 'Je lippen zijn zo zacht, ik zou ze wel de hele dag kunnen zoenen,' zeg ik op een wat dromerige toon.

Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. 'Ik zal je niet stoppen,' en zo begint hij me weer te zoenen.