Ruin my life

12

Connor.

Het verbaast me niets als Luna met haar vriendinnen Nick's huis binnen lopen. Wat me wel verbaasd is hoe druk het is. Gelukkig heeft hij een groot appartement. Ik pak een sigaret uit het pakje van Chase en steek hem aan.

Luna kijkt me even aan, maar schenkt verder geen aandacht aan me. Een andere meid doet dat wel, dus ik bedenk me maar dat ik me nu op haar ga focussen.

Ik trek de meid op mijn schoot en klets zo verder met haar en mijn vrienden.

Na een tijdje te hebben gezeten gaan zij en ik met elkaar dansen. Tijdens het dansen neem ik een slok van mijn bier.

Vanuit een hoekje zie ik Luna naar me kijken terwijl ze aan het praten is. Ze kijkt weg en niet veel later loopt ze op een jongen af. Ze kletsen even en dan uit het niets zoent ze hem.

Luna.

Ik word aan mijn arm wat naar achter getrokken. 'Waar ben je mee bezig?' Vraagt Connor op een wat jaloerse toon.

Ik glimlach en frons. 'Ik stond Jim te zoenen. Was dat niet duidelijk?' 'Is dit je vriendje of zo?' Vraagt Jim duidelijk verward. Ik had tegen hem gezegd dat ik hier alleen met mijn vrienden was. Net wanneer ik antwoord wil geven geeft Connor al antwoord.

'Ja,' zegt hij nadat hij mijn hand heeft vastgepakt. Jim zucht. 'Jammer,' zegt hij voordat hij weg loopt.

Ik trek mijn hand uit die van Connor en kijk hem wat boos aan. 'Waar denk jij dat je mee bezig bent?' Schreeuw ik misschien iets te hard. Wat mensen kijken om. Ik kijk ze met een opgetrokken wenkbrauw aan en dan kijken ze al snel weg.

'Hij is niet iemand waarmee je om wil gaan. Hij is misschien zelfs erger dan mij. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij iemand heeft verkracht,' zegt hij op een kalme toon.

Ik schud mijn hoofd afkeurend. 'Je hoeft me niet te beschermen Connor. Ik ben ten eerste oud genoeg om dat zelf te doen en ten tweede ben je mijn vriend of vriendje niet.'

'Dat boeit me geen ene flikker,' zegt hij serieus.

Ik kijk hem aan en bijt nadenkend op mijn lip. 'Wacht even... ben je jaloers?' Vraag ik wat uitdagend.

Hij kijkt me verbaasd en toch fronsend aan. 'Waarom zou ik jaloers zijn?'

Ik haal mijn schouders op. 'Weet ik niet. Je zult vast een reden hebben,' zeg ik nu met een grijns. Hij schudt zijn hoofd en loopt dan weg.

Dat dacht ik dus niet. Ik loop hem achterna, maar stop al als hij bij zijn vrienden staat. Wat doet hij toch dom...