03

117 9 0
                                    

''Ik zie al wat jij hebt uitgespookt!'' Verward kijk ik Tim aan. ''Je bent bij je meissie geweest!'' Lacht hij en ik kijk hem net zo verward aan. ''Nou... Je nek... Je hebt haar goed te pakken gehad.'' Ik leg verbaasd een hand in mijn nek en realiseer me dan dat er inderdaad wat love bites zitten. Ik had ze wel gezien, maar ben ze toen volledig vergeten. ''Hoe vroeg moest je wel niet op man?'' ''Te vroeg. Doordeweekse dagen zijn niet ideaal om naar Alex te gaan. Maar het was het uiteraard waard.'' Grijns ik en Tim lacht luid.

Als ik terugloop naar mijn vriendengroep zie ik dat ze weg zijn. Stelletje klootzakken, waar zijn ze nou weer? Ik hoor lawaai en volg het. Ze hebben Michael. Interessant. Geïnteresseerd ga ik bij ze staan en ik kijk toe hoe Michael angstig tegen de kluisjes gedrukt staat. De blauwe kleur rond zijn ogen was een beetje weggevaagd, maar ik weet zeker dat het wel weer terug zal komen.

De tranen rollen over zijn wangen en zijn armen hangen moedeloos langs zijn lichaam. Hij kan niks doen. Het valt me wel op dat hij wat is afgevallen, ondanks dat Yuri hem altijd dik noemt. Misschien is hij gewoon heel revolutionair bezig. Oprecht zal ik respect hebben als hij ineens als een brede gozer de school in komt gewandeld en ons allemaal de mond snoert. Ik zou niet eens boos zijn.

''En regel dat kut project voor geschiedenis.'' Eindigt Jordy en ik haal een wenkbrauw op. Oké? Blijkbaar... Het is toch al te laat om er ineens een stokje voor te steken. Dat hadden die sukkels al eerder moeten doen. Nu heeft dat helemaal geen zin meer. Die vent gaat toch de duo's niet meer wijzigen. Daar is het een te grote lul voor.

Jordy laat Michael gaan en hij zakt als een hoopje wanhoop op de grond. Alle energie opgevreten door zijn angsten voor ons. Zijn energie opgevreten door de pijn en verdriet. Hij is op. ''We gaan.'' Zegt Jordy die nog in zijn gezicht spuugt waarna we hem achter laten.

''Wat hebben we?'' ''Gym.'' De paniek schiet in mijn lichaam. Gym? ''Het is donderdag. We hebben geen gym.'' ''Wel, gym werd gewisseld omdat morgen de gymdocent er niet is. Dat is super vaak gezegd. Je houdt van gym, wat is het probleem?'' Vraagt Yuri en ik schud mijn hoofd. ''Nee... Niks.'' Zeg ik en ik bijt op mijn lip en probeer een excuus te bedenken. Gymkleding ligt standaard in mijn kluis. In het weekend wordt het gewassen en dan flikker ik het weer in mijn kluis.

Daarnaast is er zo een bak met kleding zodat het excuus 'ik heb geen kleding mee' eigenlijk nooit een reden is. Maar die bak is zo goor en stinkt. Volgens mij is het een broedplek voor ongedierte. Maden en zo.

No way dat ik mee ga gymmen. Ik meld me wel ziek ofzo.

''Ga maar alvast. Ik kom zo.'' Zeg ik tegen de jongens en stilletjes ijsbeer ik heen en weer. Als ik voorbij de kluisjes loop zie ik Michael nog liggen. Zijn ogen zijn gesloten en zijn armen zijn om zijn eigen lichaam geslagen. Hij is niet bewusteloos. Ik zie het aan hem. De tranen rollen nog over zijn wangen en hij sabbelt op zijn lip. Het speeksel zit nog steeds op zijn gezicht.

''Raap jezelf op.'' Met moeite kijkt Michael op. ''Hoe?'' Vraagt hij zwakjes. ''Wat? Met je fucking benen misschien.'' Merk ik op en zijn ogen kijken me leeg aan. Met een diepe zucht til ik hem recht op door hem onder zijn oksels te pakken en op te tillen. Paniek schiet door zijn lichaam, hij is bang dat ik hem sla. Ik doe het niet. Hij kijkt me verrast aan en ik zie een pakje zakdoekjes uit zijn tas steken. Simpel pak ik het er uit en geef het aan hem. ''Speeksel is echt vies.'' Stilletjes knikt hij en pakt het aan.

''Oh en... Dat geschiedenis project hoef je niet alleen te doen... Ik sta toch onvoldoende.'' Zeg ik en Michael kijkt opnieuw verrast op. ''Oh.'' Komt er zacht uit zijn mond terwijl hij zijn gezicht schoon dept van Jordy zijn speeksel. Met moeite blijft hij op zijn benen staan. Met een diepe zucht draai ik me om en loop weg. Ik ga niet gymmen, maar ik ga ook Michael niet helpen nu.

Ik pak mijn fiets en rij zonder me ziek te melden richting de stad. Ik moet nog peuken hebben en wil pizza. Ik ga toch niet meer naar de lessen van vandaag.

Ineens ploft er iemand naast me en pakt zonder pardon een stuk van mijn pizza. ''Hey spijbelaar.'' ''Hey mede klootzak.'' Grijns ik en ik geef Tim een peuk aan. ''Dankje maat, je weet altijd waar ik trek in heb.'' ''Ja toch. Beter dan biologie.'' Tim knikt instemmend en beide genieten we onderuitgezakt van pizza en peuken. ''Als ik bier haal zijn we wel de stereotypische spijbelaars, toch?'' Lachend knik ik dat dat inderdaad waar is. ''Ja, heel kut eigenlijk. Maar ik weiger mijn peuken en pizza op te geven omdat ik anders stereotypisch ben. Dan ben ik dat maar hoor.'' Zeg ik lachend en Tim knikt.

''Sinds wanneer doe je niet meer aan gym?'' Vraagt Tim en ik haal mijn schouders aan. ''Had geen zin meer in school. Mijn hoofd zat te vol ofzo.'' Lieg ik waarna Tim stilletjes knikt. ''Ja, mijn hoofd zit ook vol met die bullshit.'' Zegt Tim en opnieuw kijken we stilletjes voor ons uit. Ook al bedoelde ik niet de bullshit van school. Gewoon mijn eigen bullshit. Ik kan hem moeilijk zeggen dat ik niet ga gymmen omdat ik de verkeerde onderbroek heb aangedaan vanochtend.

''Maar hey... Als we onze diploma's halen zijn we ervan af.'' ''Ja, als we ons diploma halen. Waarom denk je dat ik laatst bij Hendriks zat? Hij zei dat ik de statistieken van de school naar beneden haalde, omdat ik was blijven zitten en slechte cijfers haal. Als ik er niks aan doe moet ik bijles krijgen en daar heb ik geen zin in gast.'' Tim kijkt me verbaasd aan. ''Echt waar? Wat superkut.'' Ik knik en denk aan alles wat hij gezegd heeft tijdens ons gesprek. Ik moet écht oppassen.

Hij is mijn oom en weet blijkbaar meer dan dat ik wist van wat hij wist. Hij kan me zo bij elkaar naaien. Hij kan me verraden tegen mijn ouders. Hij weet over mijn cijfers, hij weet over Michael en hij weet wat er met Alex is. Hij kan me echt in één keer gigantisch hard naaien. Dan ben ik er geweest. Dan kan ik beter mijn spullen pakken en naar Afrika verhuizen.

Wat een fucking teringzooi. 

Problematic Gay | DutchWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu