Problematic Gay | Dutch

08

Boos sla ik op tafel. Godsamme het lukt me niet. ''Wat is er, man?'' Mijn vader komt naast me zitten. ''Ik snap er de ballen van.'' Zeg ik gefrustreerd. ''Heb je een toets?'' ''Ja, volgende week.'' ''Je bent op tijd met leren...'' Merkt hij op waarna hij mijn boek in ons midden schuift om samen naar de leerstof te kijken. ''Moet toch wat...'' Mompel ik en ik ga verslagen achter over zitten.

Samen hebben mijn vader en ik twee uur lang zitten puzzelen met de leerstof in mijn boek. Mijn vader weet meer dan ik dacht. Verrassing... ''Mannen, komen jullie eten?'' We kijken verstoord op naar mijn moeder die in de deuropening staat. ''Ja...'' Mompelen we tegelijk en mijn moeder trekt haar wenkbrauw op. 

''Sorry?'' ''Nee, we waren even geconcentreerd. Kom zoon, we gaan eten.'' Mijn vader staat op en ik volg hem naar beneden. Het ruikt naar pasta en oprecht wist ik niet dat ik daar zin in had tot ik het goddelijke eten op tafel zag staan.

''Waar waren jullie mee bezig?'' ''Biologie.'' Ik neem een grote hap pasta en verbrand bijna mijn mond. ''Het is nog heet...'' Merkt mijn moeder droog op. ''Goh...'' Ik neem een grote slok drinken en zucht diep. ''Hoe was je weekend met Alex?'' ''Goed, groetjes terug.'' Zeg ik en mijn ouders glimlachen.

''Wat is ze toch een lieverd. Ik snap nog steeds niet waarom je niet wilt dat we haar ontmoeten.''

''Mam, ik zeg toch, ze woont ver weg dus dat is onhandig. Jullie hebben het druk, zij heeft het druk. Dat gaat gewoon niet.'' Mijn moeder kijkt me bedenkelijk aan. 

''Maar als jij in het weekend naar haar toe kan, waarom kan zij dan niet naar ons komen?'' Gaat mijn vader door en ik grom zacht. 

''Als jij de hele week hard hebt gewerkt wil je toch ook niet ergens anders zijn. Dan wil je toch ook lekker thuis je eigen spulletjes hebben. Stel je voor dat jij ieder weekend met je schoonouders moet gaan zitten!" Het kwam er vele malen bozer uit dan ik bedoelde.

''Wat is dat toch met jou de laatste tijd? Ik wil dat je opruimt en schoonmaakt. Daarna verdwijn je naar boven. Ik ben het zat met jouw gedrag!'' Mijn vader staat boos op van tafel en loopt weg. Ik kijk zoekend voor hulp naar mijn moeder, maar ze staat ook op en loopt naar de woonkamer. Ik gooi mijn armen geïrriteerd in de lucht en gooi kwaad mijn bestek op mijn bord.

''Het kan kapot, Daniel.'' ''Dani!" Zeg ik boos en ik begin met het leegruimen van de tafel.

Ik was zo relaxed na het weekendje met Alex. Ik was zo ontspannen. Het is nu al allemaal weer helemaal terug. Alles voor niks.

Zuchtend stamp ik naar boven en flikker mijn boeken op mijn bed. Snel wandel ik nog naar beneden. ''Dani-'' ''Ik ben wat vergeten.'' Onderbreek ik mijn vader als hij wil zeggen dat hij mij eerder heeft bevolen om boven te blijven na het eten. Buiten pak ik Snoes en Flappy uit hun hok en neem ze mee naar boven. Ik hoor mijn moeder nog mopperen. ''Waarom moet hij die vieze beesten nou op zijn kamer.''

Goed, ik zet binnenkort dat hele hok op mijn kamer. Puur om mijn moeder dwars te zitten.

Ik zet Snoes en Flappy op mijn bed en Flappy gaat direct op zijn favoriete plekje liggen. Vlak onder het tweede kussen. Ik doe de deken zo voor hem dat het net een lekker holletje is en als het kon dan had hij me bedankt. Snoes die gaat gewoon midden op mijn bed zitten en net zoals altijd kijkt ze eerst rond.

Zuchtend stuur ik Michael een berichtje om te vragen of hij me misschien kan helpen met biologie. Maar uiteraard negeert hij mijn berichtjes. Dat had ik wel kunnen verwachten ja. Verdomme.

Uiteindelijk geef ik het op en gooi mijn boeken op de grond. Snoes en Flappy schrikken zich de pleuris. ''Sorry.'' Ik rol naar ze toe en aai ze over hun koppen. Ik geef extra aandacht aan het stukje tussen en achter hun oren. Tevreden sluiten ze beide hun ogen. Ik was vijftien toen ik de twee kreeg. Eerst wist ik niet wat ik er mee moest. Ik wilde een hond. Niet twee konijnen beide de grootte van een hond. Oké niet helemaal, maar ze redden de grootte van een chihuahua. Dat zijn gewoon ratten.

Na een half jaar kregen ze pas namen en wonderbaarlijk genoeg zijn er geen baby's ontstaan. Alhoewel dat nog steeds kan gebeuren. Ik zit er niet op te wachten, maar goed. Het zijn twee hele knuffelige beesten. Ze komen graag bij me in bed liggen en ze weten zelfs dat ze alleen in dat ene hoekje van mijn kamer, als het nodig is, hun behoeften kunnen doen. 

Daar heb ik een speciale bak neer gezet. Die beesten leven meer in mijn kamer dan in het hok. Dat vind ik veel gezelliger, een hok vind ik zielig. Ik moet er niet aan denken om eindeloos opgesloten te zitten in een hok.

-

''Michael.'' Ik trek Michael aan zijn arm naar me toe. ''Wat doe je?'' Vraagt hij geïrriteerd en ik frons.

''Waarom ben je zo? Als we met zijn tweeën zijn heb je een grote bek. Maar als er meer zijn jank je.''

''Waarom ben jij zo? Als we met zijn tweeën zijn ben je oké. Als er meer zijn stomp je me in mijn gezicht.'' Boos kijkt hij me aan en ik zucht. ''Ga je echt zo doen?'' 

''Ja, zolang jij zo doet en alleen naar me komt als je hulp nodig hebt met je cijfers, kan je de tering krijgen. En als je echt van plan bent zo door te gaan zal ik iedereen vertellen dat Alex en jongen is en geen meisje!'' 

Dreigt hij en mijn hart stopt even. Snel leg ik een hand op zijn mond en trek hem een lokaal in. Ik blokkeer de deur en kijk Michael boos aan.

''Waarom zou je zulke leugens verspreiden?''

We zijn een paar keer bij Alex thuis geweest, maar Alex was er steeds niet. Ik heb alles wat onze relatie duidelijk kon maken weggemoffeld. Er is geen enkele manier waar op hij er achter kan zijn gekomen. 

Tenzij hij in privé spullen heeft gezeten.

''Het zijn geen leugens, Dani. Dat weet jij. En dat weet ik.'' Zegt hij en vastberaden slaat hij zijn armen over elkaar heen. Hij is zo zeker van zijn zaak. De paniek zit overal in mijn lichaam. Hij bluft. Ik zweer. Hij weet niet wat hij zegt.

''Michael je lult!'' Zegt ik boos. ''Oh echt?'' Hij lijkt zo zeker van zijn zaak. Hij pakt zijn mobiel en uiteindelijk laat hij het zien.

Hij heeft in privé spullen gezeten.

Hij heeft werkelijk in privé spullen gezeten.

''Het huis was te mannelijk. De kastjes zagen eruit alsof er foto's op hoorde te staan. Het prikbord was te leeg. Er klopte geen bal van, Dani.'' In paniek staar ik naar de foto die hij heeft. Het is een foto van twee fotolijstjes die ik in een la had gedaan. Op allebei de foto's geven Alex en ik elkaar een kus.

''Waarom zit je in mijn privé spullen?''

''Waarom lieg je over je geaardheid?''

''Gaat je niks aan. Je houdt je bek of ik maak je serieus dood.''

''Succes met je toetsen, Dani.'' Sist Michael boos en boos sla ik tegen de muur zodra Michael weg is. Ik heb er spijt van en al helemaal als kleine bloeddruppeltjes langs mijn vingers glijden.

Wat een klootzak.