Don't be a fool [sm]

Extra

@/emmadegraaf:
Ik heb een nieuw nummer! Alles is gefixed

"Ik snap het niet," zucht ik als ik eindelijk in bed lig na een lange dag. Shawn komt naast me liggen en omhelst me.

"Je weet nu wel wie je echte vrienden zijn," Shawn probeert het van de positieve kant te bekijken. "Hoe ga ik dit aan Iris uitleggen?" vraag ik aan mezelf maar ook deels aan Shawn.

"Ze snapt het vast wel," Shawn kust me en duwt me tegen hem aan. "Het komt echt goed, geloof me," fluistert hij in mijn oor.

"Iedereen is dood of haat me," ik barst in huilen uit als ik me besef in welke situatie ik nu zit. Ik ben hoogstwaarschijnlijk 3 goede vriendinnen kwijt en mijn oma is dood.

"En ik dan? Ben ik dood? Haat ik je?" Shawn kijkt me aan in mijn ogen. Ik haal mijn schouders op en kan alleen maar huilen. Shawn knuffelt me nogmaals, maar het helpt niet.

~

"Ach meissie, kom hier," Karen geeft me een knuffel zoals alleen moeders dat kunnen. "Moet ik je naar huis brengen?" vraagt ze.

"Graag," zeg ik. Ik pak mijn jas en stap met Karen in de auto. Ze brengt mij en Shawn naar mijn huis.

Ik doe de deur open en zie daar Rob zitten aan de keukentafel. Ik loop naar hem toe en pak zijn handen vast. Hij kijkt me aan en ik zie dat hij heeft gehuild.

"Ik geloof het gewoon nog steeds niet," mompelt hij. "Ik ook niet," zucht ik. Ik knijp hem zacht in zijn handen, als teken van liefde. Hij knijpt zachtjes terug. Shawn komt aangelopen met twee kopjes koffie.

Hij zet ze voor ons neer en loopt dan weer terug naar de keuken. "Bedankt Shawn," zegt Rob en hij neemt een slok van zijn koffie. "Ik heb amper geslapen vannacht," zucht hij. "Ik ook niet," zeg ik.

Shawn komt ook aan tafel zitten en daarna is het een tijdje stil. Niet omdat we niets te zeggen hebben, maar gewoon om even na te denken. Om even van stilte te kunnen genieten. Om even tot rust te komen.

Later die dag gaan Shawn en ik nog even de deur uit, om mijn gedachte op iets anders te verzetten. We maken een wandelingetje en gaan daarna in een caféetje zitten.

Ik denk terug aan mijn oude leven in Nederland. Ik denk aan Mike, aan mijn ouders en aan mijn oude school. Ik besef me nu pas dat letterlijk mijn hele familie dood is. En daarnaast heeft een van mijn allerbeste vriendinnen me ook nog eens heel hard laten vallen.

1 jaar later...

Shawn loopt het podium op en alle meisjes beginnen gelijk te schreeuwen. Er komen tranen in mijn ogen van trotsheid, elke keer weer. Hij begint met Never be alone, een van mijn favoriete liedjes. 

We zijn op tour door heel Europa. Elke twee dagen zitten we in een andere stad. Al zijn shows zijn uitverkocht. Ik leef op een wolk, in een andere dimensie. Mijn modellenwerk gaat heel goed. Shawn en ik hebben zelfs wat samen gedaan.

Onder andere veel fotoshoots voor Calvin Klein Jeans, maar ook Levi's, Tommy Hilfiger en Armani. Daarnaast natuurlijk ook nog steeds bij H&M en TeenVogue. 

Ik zing mee zo hard als ik kan en verlies me helemaal in het moment. Hierna zingt hij Aftertaste, ook daar zing ik super hard mee mee. 

Na het concert komt Shawn het podium bezweet afgelopen. Ik kus hem en omhels hem. "Zo goed weer," fluister ik. Hij tilt me op en draagt me naar zijn kleedkamer.

In de kleedkamer gooit hij me op de bank en komt even later bij me liggen.

 "Ik houd zo veel van je,"

(A/n) Nou dat was hem dan echt, dit hoofdstuk had ik al een tijdje staan en nu pas geplaatst, oeps. Op zich zou er nog een deel 2 kunnen komen, alleen heb ik niet echt meer inspiratie. Mocht er iemand anders zijn die het helemaal voor zich ziet, let me know, misschien kan je iets voor me betekenen of co-writer worden! xoxo