Öylece durmuş, öylece durmuşum. Gözlerinde birbirine yabancı binlerce kişi tanıdık bir şey bir umut arar gibi gözleri. Söylediğiyse üç kelimelik bir cümle.
"Pardon birine benzettim."
Kalabalık hisler toparlanıveriyor birden bire kalbime gerçekten beni hala hatırlamıyor mu diye soran yüzlerce kişi var şu an içimde.
Ağzımdan çıkansa sadece iki kelimelik tamamlanmayı bekleyen bir cümle
"Önemli değil."
Bu iki kelimeyi söylemek bile dünya yükü geliyor bana bir an önce gitmek istiyorum.
Kaçmak istiyorum.
Ben her şeyi unutmak istiyorum onun yerinde olmak.
Ayaklarım birbirine dolaşsa da aceleci adımlar atmayı bırakamıyorum.
Arkamda biri tıpkı benim gibi çarpık hızlı adımlarla geliyor.
Ve ardından bir ses duyuluyor.
"Birini arıyorum aslında ama kimi aradığımı bile bilmiyorum.
Kimi aradığımı bile bilmiyorum Deniz.".
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIYI
Short StoryBir kaza, bir hafıza kaybı, bir kaçış, bir hastalık, yan yana dans eden iki kalp, arada yüzlerce kilometre. Bir adam ölümle dans ediyor. Bir kadın, kadın ölüm. Yaşam, ölüme aşık olmuş. Ölüm ilk defa birinden korkmuş, kaçıyor. Ölüm, yaşama elini u...
