When The ROYALTIES Unites

[33] One Last Cry

Alex's POV

Hindi ko inaasahan ang pangyayaring nakapagpabago sa akin.. Oo, aaminin ko, nagging masaya ako kahit panandalian lang.. Kahit papaano, masasabi ko sa sarili ko na nagging mabuti din ako kahit sa panahong andito siya.. Alam kong masakit minsan na tanggapin ang mga pangyayaring katulad nito, but we have to accept it.. Kasi alam kong ayaw niyang nakikita kaming mahahalaga sa kanya na malungkot dahil hindi niya kayang bitawan ang pagkawala niya.. I know she is happy there.. Alam kong kasama na niya ang mga katulad niyang mga anghel..

"Baby Prince ko, I love you, don't ever forget that, okay?? I will always love you, even if sometimes not all things are permanent here.."

Naguluhan ako sa sinabi niya nung araw nay un.. Now I know kung bakit ganun.. Alam ko kung gaano kalakas ang pakiramdam ni Kish.. And I know that she already knows what will happen to her..

"I will go now.. Please take care of yourself.. I love you always.. Tell that to them also.. Bye Baby Prince ko.. Mahal na mahal kita.."

Then she smiled.. and hug me..

I miss that smile.. that warm smile that could melt every heart.. and that hug, it made me think that everything will be alright.. She is the one that made everything seems so okay even if alam naman niyang kabaligtaran ang mangyayari..

Siguro hindi niya gustong mag alala kami that day so she told everyone that everything's going to be alright..

Kumalas siya sa yakap and went her way.. But I saw it.. Tears escape from her eyes..

3 years na ang nakakalipas mula ng mangyari yun, andito kami sa memorial park, para ipagdiwang ang 3rd Death Anniversary niya.. Nung una, di naming kinaya ung pressure na hatid ng pagkawala niya.. but we manage to move on, kasi yun ang dapat.. Kasi yun ang gusto niya..

"Hi Baby Princess ko, kamusta ka na dyan?? Alam mo bang miss na miss na kita, lalong lalo na si Tita at Tito.. Marami akong ikwekwento sayo, sobrang dami.." napapaluha na ako sa mga sinasabi ko..

"Kilala mo pa ba si Gezia?? Yung kambal mo.. Ayun, may boyfriend na.. Pero gabi gabi niyang sinisisi ang sarili niya dahil kung hindi ka daw niya niyaya nung araw nay un, masaya sana daw tayo ngayon.." Gezia is comforting me by tapping her hands on my shoulder..

"Yung mga gangmates mo at gangmates ko.. Ayun, masaya din sila pero palagi silang napapatahimik kapag naaalala ka nila, lalo na yung palagi daw maingay kapag nanunuod ng horror.." napatawa kami saglit.. "Miss ka na din nila.." pinunasan ko yung luha ko..

"At ako naman.. Eto, malungkot pa din kasi bigla mo na lang ako iniwan, di mo man lang ako inimbitahan para samahan ka dyan.." I smiled bitterly.. "Nung pumunta ako ng ibang bansa, nagpaalam ako ng mabuti sayo, pero di naman kita masisisi kung hindi mo ako kayang imbitahin dyan.. Mahal na mahal pa din kita.. medyo matatagalan nga lang bago ako makapunta dyan, pero hintayin mo ako aah.. Maraming gwapo dyan, alam ko naman yun, Pero wag mo naman akong ipagpalit Baby Princess ko, gwapo din naman ako kahit medyo malaki na eye bags ko.." bahagya kaming napatawa dun.. "Osya, sige na Baby Princess ko, hanggang sa muli ulit.. Eto nga pala, flowers oh, Lilies yan, yung favorite mo.. I love you Royal Princess, forever and ever.."

I LOVE YOU SHANI KISH LANTIER VERON, forever and ever..

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

The last chapter after this will be the Epilouge.. Salamat po sa mga nagging inspirasyon ko na gawin itong story na ito.. Kung wala kayo na nagmotivate sa akin, malamang matagal ko na itong binura.. Thanks sa inyong lahat..

~LightEmoPrincess072