The Wicked Wife of the CEO (Completed)

Chapter 25- " Reconsider "

Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. This familiar scent. This is not my room!

Naramdaman kong may nakadagan sa tiyan ko. Mga braso? Tinignan ko ang paligid. Ang pamilyar na mga puting dingding na nasisilawan ng araw ay mas lalong bumabagay sa maroon tiles. Although the design of this room is very melancholic. Hindi ba siya nade-depress dito?

I really feel calm and protected whenever I'm with him, somehow? Sa tingin ko hindi nga iyon nagbago. Maybe I was just too guarded that I am having a hard time to trust other people again.

Teka? Dito siya natulog sa kama? s-sa t-tabi ko?!?!  My heart started beating faster.

I carefully turned around to face him. His face is so damn attractive when he's sleeping. I felt the urge to touch his soft white-skinned jaw. His hair is kind'a messy but it just adds up more to his handsomeness.

Uminit ang pisngi ko sa mga pinag-iisip ko. Am I crazy? Did I gave up already on the fight?

Am I gonna give him a second chance...?

"Are you satisfied Honey?", nagulat ako nang magsalita siya kaya napaupo ako bigla.

"Bakit dito ka natulog sa kama? Akala ko ba usapan natin na doon ka sa couch?", mabilis kong tanong sa kaniya para maibaling sa iba  ang usapan. Never mind reconsidering him! He's a cunning asshole!

"Akala mo lang 'yun Hon, Besides I think you enjoyed my company", saad niya at ngumisi.

Inabot ko ang unan para sana ihampas sa kaniya pero mabilis niyang hinablot ito sa akin at hinawakan ang dalawang braso ko habang hiniga ako sa kama at siya naman ay nasa itaas ko.

"In your imagination! Now let me go", saad ko. Hindi naman siya nagpatinag.

"I don't wanna", makulit niyang sabi.

"if you won't let me go, I'll... I'll punch you!", banta ko. Kinabahan naman ako sa ngisi ng mokong.

"How are you gonna punch me?", hamon niya. Tsaka ko lang naalala na hawak niya pala ang braso ko.

"I-I...", wala akong masabi. Ayaw ata gumana ng utak ko.

"I'll let you go in one condition", sabi niya. Ano ako tanga? As if naman na kaya niya akong hawakan dito forever.

"I won't accept your condition, I can always wait until mangalay ka diyan", matapang kong sabi sa kaniya.

"Oohh! I could kiss you right now honey", mapang-asar niyang sabi at unti-unting nilapit ang mukha sa'kin. Nanlaki naman ang mga mata ko. His lips are almost touching mine. Nang lumapat ito nang kaunti ay parang may dumaloy na kuryente sa katawan ko. Ipinikit ko ang mga mata ko.

"Fine!", sigaw ko. Madaya ang lalaking ito dahil mas malakas nga siya kesa sa'kin kaya wala akong laban sa kaniya ngayon..

"You'll live here with me", direkta niyang sabi. Nagtataka ko siyang tinignan. Ano ba talaga ang pakay niya? Kahapon pa siya niyan ah!

This time, I wanna know the reason.

"Why are you doing this?", seryoso kong tanong. Now, I'll let him tell me the reason. Subukan niya lang akong lokohin. "Please tell me", pakiusap ko. Hindi ko na rin kayang dalhin ang bigat ng dibdib ko sa mga lilipas pa na mga araw.

Sumeryoso naman siya.

"I...", hindi ko narinig ang sinabi niya dahil biglang may tumahol na aso sa kapit-bahay.

Namumula ngayon ang mukha niya. Kinabahan naman ako. May nangyari ba sa kaniya?

"Hey! A-are you fine?", nag-aalala kong tanong. Hindi siya sumagot. Mas lalo akong kinabahan. Pramis ang pula niya.