The Wicked Wife of the CEO (Completed)

Chapter 34- "Proposal"

Ramdam kong nasa loob ako ng sasakyan. Nang magising ako ay nakatakip ang mga ko at nakatali naman ang mga kamay ko.

"Mom? Dad?", tawag ko sa kanila pero walang sumagot. May dalawang tao sa gilid ko. "Sino ba kayo at anong pakay niyo?", tanong ko pero walang sumagot ni isa sa kanila. Walang silbi ang pagkausap ko sa kanila kung mananatili silang tahimik. Nagsasayang lamang ako ng laway.

Maaaring hawak nila ang anak ko kaya tahimik muna akong sasama sa kanila hanggang makita ko kung sino may pakana nito.

Pagkatapos ng ilang matinding paliko-liko ay huminto ang sasakyan at narinig ko ang pagbukas ng pinto. Mukhang liblib na lugar talaga ang pinuntahan namin dahil sa mga pasilot-sikot kanina. Hinawakan nila ako sa braso para alalayan sa pagbaba. Sinunod ko na lang sila. "Puwede na bang tanggalin ang blindflod?", tanong ko pero wala pa ring sagot. Naramdaman ko na lang nang tanggalin nila ang tali sa mga kamay ko. Pinapalaya na nila ako? Agad agad? Walang threatening tulad nang dati?

Nang makalas na ang tali ay agad kong tinali ang blindfold. Medyo malabo pa ang tingin ko kaya pumikit-pikit muna ako. Nang maayos na ang paningin ko ay narinig ko ang pagsirado ng pinto ng sasakyan kay agad akong lumingon pero nakaaalis na ito. Huh? Iiwan na lang ako dito nang ganun-ganun? Teka! Wala akong cellphone at wallet.

Inikot ko ang paningin ko. Madilim pero sa mga aninong nakikita ko ay pakiramdam ko maganda ang lugar. Ano bang pakay nila at dinala ako dito. May stoned aisle sa harap ko na napapagitnaan ng mga shrubs and there are lamp posts every 1 meter. It's like a passage that you see in a fairytale. Gosh! What am I thinking, I'm in a dangerous situation, my children's missing and my husband is cheating. I also don't know where they brought mom and dad.

Well everything's just been great *sarcastic*.

"Oh shit!", bulalas ko nang biglang lumiwanag ang paligid. Huminga muna ako nang malalim at muling sinuyod ang daanan sa harapan ko. Para na talaga ako ngayong nasa pantasiya. "What the hell's going on here? If you want anything, just say so!", sigaw ko, nagbabasakaling lalabas ang mastermind pero sa tingin ko ay kailngan ko pang lakarin itong napakahabang aisle.

Nahihirapan akong maglakad sa bato-batong daanan dahil suot ko pa ang pointed heels na gamit-gamit ko kanina. Nagsisimula na ring sumakit ang mga paa ko. Nang sa wakas ay nakarating na ako sa dulo ay natigilan uli ako dahil sa pagkamangha. I'm in a what looked like a garden with a big tree in the middle surrounded with lights. Around the tree are candles. Now I totally look like an antagonist in a fairytale here since I'm still wearing ang all black dress and shoes with all this shining, shimmering atmosphere.

I walked towards the tree. Somehow, unti-unting nawawala ang kaba ko. However, that couldn't be right. This is just so weird. When I entered the candle, a music started playing then I saw familiar faces appear from where I came from.

Oh My God!

Napatakip ako sa bibig ko nang makita silang lahat. They're all here wearing formal clothes. Including those people who've been close to me in the past. Wait- not all of them...

Is this their doing? For what? They were in line and stood at least a meter apart from me. Kumunot nang konti ang noo ko. What's happening in here? When did mom and dad changed clothes?

Lumapit sa akin ang unang tao sa linya at lumuhod like what he did before when we first met. "Hi there princess, it's been a very long time since we last saw each other", sabi niya sabay halik sa mga kamay ko.

"Silver? Why are you here? what's going on?", tanong ko subalit ngumiti siya at lumapit sa tenga ko. Hindi ako nakagalaw dahil sa gulat. "Happy Birthday", sabi niya at inabot ang rosas. Tinanggap ko na lang ito habang pinoproseso ang sinabi niya.