𝒕𝒉𝒆𝒓𝒆'𝒔 𝒏𝒐 𝒓𝒆𝒔𝒑𝒐𝒏𝒔𝒆 𝒘𝒉𝒆𝒏 𝑰 𝒄𝒂𝒍𝒍 𝒐𝒖𝒕 𝒚𝒐𝒖𝒓 𝒏𝒂𝒎𝒆
𝒊𝒕 𝒓𝒊𝒏𝒈𝒔 𝒐𝒖𝒕 𝒍𝒊𝒌𝒆 𝒂𝒏 𝒆𝒄𝒉𝒐Siyah, her yer sim siyahtı.
Yürüyordum, gözümün önünü görmeden yürüyordum ve sonunda onu buldum.
Küçük, küçücük mavi bir ışık vardı yolun sonunda.
Ona doğru koştum, ben koştukça o uzaklaştı.
Ben ona yaklaştıkça o yok olmaya başladı.Yorgunluktan titreyen bedenimin ağırlığına dayanamayan dizlerim pes ettiğinde kendimi yerde buldum.
Nefes alış verişlerimi düzenlemeye çalışırken onu duydum, tiz ve kısık sesiyle bana sesleniyordu."Jeongguk!"
Evet, kesinlikle oydu.
Her dibe vuruşumda, beni kaldıran, bana güç veren o ses.
O kadın.
Nefesime bir anlam kazandıran, hayatıma bir amaç katan, Mavim.
Başım ve dizimdeki ağrıları umursamayarak hızlıca ayaklanıp ona doğru koşmaya başladım.
Bu sefer yok olmadı, aksine yayıldı.
Mavi.
Her yer maviydi.Yaklaştıkça onu görebiliyordum, gittikçe yüzü belirginleşiyordu.
Gülüşünü süsleyen bem beyaz dişleri ve pembe diş etlerini bile görebiliyordum artık.Çok yakındım, ona çok yakındım.
"Jeongguk!"
"Jennie?"
Cevap vermedi.
"Jennie?"
Sesim karanlıkta yankılandı ama o hala cevap vermedi.
Adımlarımı hızlandırdım.
Ona çok yakındım, o kadar yakındım ki tatlı kokusu burnumu bayram ettiriyordu-
"Jeongguk!"
Gözlerimi açtığımda, her yer siyah beyazdı.
Yattığım yerden ayaklanıp alnımdaki teri elimin tersiyle sildim."Jennie mi dedi o daha demin?" diye sordu Taehyung koltukta yayılmış olan Jimin'e.
Jimin cevap veremeden ben onu böldüm.
"Jennie nerde?" diye sorduğumda Taehyung Jimin'e sorgulayıcı bir bakış attı.
"Görmedim ama Kuma'yı gezdirmeye çıkar heralde birazdan, saat beşe geliyor."
Başımı sallayıp koltuktan kalktım ve duş almaya gittim.
"Her şeyin farkında ama o her zaman böyle," dedi Jimin Taehyung'a bakarak. "Bu yüzden, sesini çıkarma."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
blue ✧ jenkook ✓
Fanfiction(yetişkin içerik!) ❝Ölümün kıyısında gezerken bana ilk dalganı vuruşunla fark ettim seni. Maviydin sen. Okyanus ve gökyüzünün, hayatın rengi. Güç, sadakat, huzur ve güvenin rengi. Okyanus kadar derin ve bir o kadar da ulaşılmaz. Tutmaya çalıştığım...