Sinirli Yarim •bxb•

~Neden?~

Eymen: Neden beni dövmedin?

Emir: Katil olmak istemiyorum.

Eymen: Ne? Ne alaka?

Emir: Geri zekalı, yüzündeki o ifadeyi görmedim mi sanıyorsun? Herşeyin bitmesini ister gibiydin, kurtulmak ister gibiydin. Bu yüzden bana karşılık bile vermeye kalkmadın.

Çünkü sevdiği adam tarafından dövüldükten sonra hayata dair hiçbir umudun kalmayacaktı. Çünkü yeterince umutlarını bitirdiler değil mi?

Eymen: Sen sadece yapmak istediğini yapsana. Hak ediyorum belki o dayağı.

Emir: Kendini öldürmek istiyorsun değil mi?

Eymen: Ne alaka? Saçma sapan konuşma!

Emir: Belliydi oğlum suratından, yıkılmış gibisin lan. Git kendine çeki düzen ver ondan sonra döverim bir güzel seni.

Eymen: Kafandan saçma sapan şeyler uyduruyorsun.

Emir: Bak oğlum sinirlendiriyorsun beni, ben senin gibi birini dövüp onun kendisini öldürmesine izin veremem. İnandım tamam mı? Bana gerçekten aşıksın, bu her ne kadar iğrenç birşey dahi olsa. Durum bu ve ben aşık olduğun adam tarafından dövülüp, hayattan umudunu kesmeni istemem.

Eymen gelen mesajları okurken gözlerinin dolmasına engel olamıyordu.

Kendisi hakkında bu nasıl kadar doğru konuşabilirdi. Yazdığı şeyler o kadar çok doğruydu ki. Herşey o kadar üst üste gelmişti ki artık daha fazla dayanamıyordu. Eğer sevdiği adamdan da umudunu keserse artık bir amacım kalmaz diye düşünüyordu.

Herşeyin bitmesi daha iyi olur diye düşünüyordu. Zaten bu dünyaya ne faydam var ki diyordu.

İnsanlar onları seven insanlar için de yaşar hayatını. Ama Eymen yapayalnız kalmıştı. Kendisini sevdiğine inandığı bir kişi bile yoktu etrafında. Annesi babası ve abisi yakın zamanda onun eşcinsel olduğunu öğrenmişti.

Bunun doğuştan gelen birşey olduğunu açıklayamadan ona sövmeye başlamışlardı. Eğer ailesi olmasaydı belki bu kadar zoruna gitmezdi. Ama canından sevdiği kişiler onu evinden kovmuştu.

Sanki hastalıklı biri gibi onu evin etrafında bile istemiyorlardı. Daha düne kadar kardeşim diye hitap ettikleri kişiyi gözleri görmek istemiyordu.

Yaklaşık bir hafta olmuştu, gideceği bir arkadaşı bile olamamıştı. Abisi bütün arkadaşlarına ondan uzak durun sizden hoşlanabilir, gece koynunuza girebilir diyordu. Arkadaşları da ondan iğrenerek bakıyordu.

Oda son bir haftadır sokaklarda geziyordu. Banklarda uyuyordu, gideceği hiçbir yeri yoktu. Buna rağmen okula gelmeye çalışıyordu. Ama bu durum daha fazla devam edemeyeceğini biliyordu.

Bir iş aramaya çalışıyordu ama her seferinde başarısız oluyordu. Abisi her taraftan çıkıp işleri zorlaştırıyordu. Sanki kırk yıllık düşmanı gibi davranıyordu. Bunları yaptığı kişi sanki kardeşi değildi.

Eymen daha fazla dayanamıyordu, ne yapacaktı? Bu şekilde hayatına daha fazla devam edemezdi ki.

Bu şekilde hayat mı olurdu ki? Pes etmişti artık, ama gene de sevdiği adama bir defa olsun herşeyini anlatmak istiyordu. Onu sevdiğini söylemek istiyordu bu yüzden mesaj atmıştı.

Oda onu dövdüğünde sevdiği adam tarafından da mutlu olamadıktan sonra herşey bitecekti. Plan bozulmuş gibi gözükse de Eymen biliyordu, her türlü sevdiği adam ondan nefret ediyordu. Ve hep böyle olacaktı.