Sinirli Yarim •bxb•

~Etki~

Emir bulundukları yeri terk edip kendi odasına geldi. Arkasında bıraktığı Eymen ne yaptığının farkında değildi. Az önce aşık olduğu genci sırf onu sinir etmek için öpmüş müydü?

Cidden bunu yapmış mıydı? Aşık olduğu gencin dudakları kendi dudakları ile birleşmiş miydi? Kendine bunları sorup duruyordu. Ayrıca kendisine berbat öpüyorsun demişti. Bu ne demekti şimdi?

Eymen korkarak Emir'in odasına geldi. Şimdi ondan gerçek anlamda korkuyordu. Elleri ile oynuyor, kafasını aşağı indirmişti.

"Emir?"

Emir elindeki telefona bakmayı kesmeden ona cevap verdi. Ona hala çok sinirliydi.

"Hı"

"Ben şey diyecektim, özür dilerim."

"Ne için sürekli beni haksız çıkardığın için mi? Beni sinirlendirdiğin için mi? Yoksa beni öptüğün için mi?"

Bakışlarını kaldırıp gözlerini gözlerine kitledi.

"Yani şey hepsi için..."

"Affetmiyorum"

"Ya neden? Ne olur affet, bak ne istersen yaparım."

"Hmm ne istersem mi?"

"Evet ne istersen. Senle küs kalamam."

"Tamam kabul ediyorum. İstediğim şeyi söyleyeyim mi?"

"Söyle."

Eymen içinden ne olur çok kötü bir şey olmasın diye dua ediyordu.

"Ev çok pis gibi geldi, bence bir temizliğe ihtiyacı var."

"Ne? Bu ev mi pis? Ya Emir saçmalama, titiz biri misin sen?"

"Bilmem belki..."

Eymen tamam manasında kafasını salladı.

"İyi, madem böyle affedeceksin yaparım."

"Aynen, hadi başla artık."

Ona karşı sinirli olduğunu bariz belli ediyordu.

Eymen odadan çıkıp hemen evi temizlemek için hazırlıklara başladı. Ona sinirli olduğu için ona ceza vermişti. Her ne kadar beceriksiz bir insan olsa da şuan şu evi temizlemeyi yapmalıydı. Hayatında tek olan insan ile küs kalamazdı.

Kendisinin çok dengesiz davrandığının farkındaydı. Ona vurması için onu kışkırtıyordu sonra da affedilmek için evi temizliyordu.

Temlzlik için suyu ayarladıktan sonra oturma odasına gelip temizliğe başladı. Daha önce doğru düzgün temizlik yapan biri olmasa da az çok ne yapacağını biliyordu. Etrafı düzenliyordu, kitaplığın önüne gelip orayı düzeltmeye çalışıyordu. Kitaplığın üst raflarına geldiğinde yetişmek için ayaklarının ucunda durmaya başladı.

Kitapları düzgün bir şekilde dizmeye çalışıyordu ama taki dengesini kaybedip kitapların bir çoğu kafasının üzerine düşüne kadar. Pek bir şey olmamıştı ama çıkardığı ses sanki çok büyük bir şey olmuş gibi durmasına sebep oluyordu.

Emir hızla Eymen'in bulunduğu odaya geldi.

"Hey iyi misin? Ne oldu? Yara falan aldın mı?"

"Hayır bir şey olmadı ama kitapların düştü çok özür dilerim. Hemen yerleştiriyorum."

"Hayır sıkıntı yok, sana bir şey olmadığına emin misin?"