Sinirli Yarim •bxb•

~Sarılmak~

2 gün sonra. ✨

Emir bir kez daha tekrarladı. Yattığı yerden telefonu biraz daha kulağına yaklaştırdı.
"Ya anne yemin ederim iyiyim. Sadece biraz hasta hissediyordum ondan hastanedeyim, cidden bir sıkıntı yok."
Annesi hala sitemli bir şekilde konuşmaya devam etti.
"İyide neden arkadaşın telefonunu açtığında, özür diliyordu."
"Çünkü onun yüzünden hasta olmuş oldum, anne cidden hiçbir sıkıntım yok gelmene gerek yok."
Annesi oflayarak konuşmuştu, oğluna bir şey olduğunu sanmıştı ama o sadece hasta olduğunu söylüyordu. Bu yüzden artık pes ederek inandı.
"Tamam oğlum, o zaman sen dinlen annecim."
"Tamam annem benim hadi görüşürüz. Seviyorum seni."
"Bende."
Dedikten sonra Emir telefonu kapattı. Sitemli bir şekilde Eymen'e baktı. Eymen de sırıtarak  yatan gence bakıyordu.
"Anneme oğlunuz vuruldu demeyi düşündün mü?"

"Yoo düşünmedim ama özür dilemek istedim."
"Annem bir şey olmuş sandı."
"E zaten bir şey olmuş."
Emir güldükten sonra konuşmasına devam etti.
"Annemin panik atağı var, o yüzden onu endişelendirmek istemiyorum. O yüzden kimseye söylemiyorsun tamam mı?"
"Tamam tamam."
Dedikten sonra küçük bir tebessüm etti. Şu iki günde günde sürekli birbirlerine göndermeli bir şekilde konuşuyorlardı, ama ikisi de şu an ne gibi bir ilişkileri var bilmiyordu. Eymen, Emir'in yanından hiç ayrılmıyor oda onunla hastanede duruyordu. Babası gitmişti ama oğlunu sürekli arıyordu. Ailesine artık kavuşmuştu ama bunun sevincini hala tam olarak yaşayamamıştı. Çünkü hala Emir için endişeliydi. Hemen iyileşmesini ve ona sımsıkı sarılmak istiyordu. Şimdi ise sadece onu yanı başında oturuyor ve bir şey istediği vakit hemen yapıyordu.

"Of bu arkamdaki yastık rahatsız ediyor."
Eymen hemen ayağa kalkıp yanına yaklaştı. Emir sinsice bir şekilde bakıyordu. Arkasındaki yastık onu rahatsız eder gibi haraketler yapıyordu.
"Hemen düzelteyim."
"Olur olur."
Eymen, Emir'in arkasındaki yastığı düzeltmek için hamle yaptığında Emir kafasını hafif kaldırarak alnını onun alnına yasladı.
"Ne yapıyorsun?"
"Bilmem."
Yüzünde o sinsice gülüş vardı.
"Buradan en kısa zamanda çıkmak istiyorum."
Eymen yutkundu ve konuşurken nefesini yüzüne üfleyen gence baktı.
"Niye?"
"Bilmem."
Hala nefesini gence üfleyerek konuşmaya devam ediyordu. Kafasını geri yatırdı ve artık alnı alnında değildi. Suratında hala o sinsice gülüş vardı. Eymen de afallamış bir şekildeydi. Boş boş gence bakıyordu. Oda hemen taburcu olmasını ve artık şu ilişkiye ne diyeceklerde demek istiyorlardı.

***
5 Gün sonra.

"Şu lanet kapıyı hemen açamaz mısın?"
Eymen elindeki anahtarı kapının kilidine sokmaya çalışıyordu. Ama sanki çok zor bir şeymiş gibi yapamıyordu. Emir bugün taburcu olmuştu ve şu an evlerinin kapılarının önündelerdi. Emir gayet kendisini iyi hissediyordu, bir an önce eve girmek istiyordu. Geçen günler boyunca taburcu olmayı ve eve gelmeyi hayal etmişti.

Hayal ettiği tek şey bu da değildi, artık Eymen'i öpmek istiyordu. Ona sarılmak istiyordu. Hastanede bunları yapamıyordu. Yapamazdı. Bu yüzden şu kapının hemen açılmasını istiyordu. Kapının açılma sesini duyduğu gibi düşüncelerinden ayrılıp hemen kapıyı itti ve içeri girdi. Arkasına baktığında Eymen de içeri girmiş ve elindeki eşyaları bıraktığını görüyordu. Eşyaları yere bırakıp yorgunlukla kendisini koltuğa attı. Emir hemen yanına oturup telaşla sordu.
"Lan sakın bana yorgunum falan deme."
Eymen kafasını koltuğun üst kısmına yaslamış ayaklarını uzatmıştı. Gözlerini kapatıp konuşmaya başladı.
"Yani mükemmel bir hafta değildi sonuçta."
Emir kaşları çatmış bir şekilde ona bakıyordu ama gözleri kapalı olduğu için bunu görmüyordu. Daha sonra bu çatık kaşları düzelmiş, suratına bir sırıtış gelmişti. Kafasını yavaş yavaş yaklaştırıp, boynuna bir öpücük kondurdu. Eymen bir anda gözlerini açıp, Emir'e bakmaya başladı. Emir ise sırıtarak bakıyordu. Emir yavaş yavaş Eymen'nin üzerine gelmeye başladı, Eymen de geriye doğru uzandı. Şirin bir şekilde Emir'e bakmaya başlamıştı.

Kalbinin hızını umursamadan gence bakmaya devam etti. Emir Eymen'nin saçlarını okşayarak konuştu.
"Hani seni etkileyip öylece bırakmaya çalışıyordum ya, o gün kendime çok sinirlenmiştim neden biliyor musun? Çünkü beni etkilemeyi başarmıştın."
Gencin saçlarını okşamaya devam ediyordu. Eymen ise gülmesine engel olamıyordu. Üzerindeki gence gülerek bakıyordu.
"Hak etmişsin o zaman."
"Yoo."
"Hayır sonuçta orada-"
"Sen sadece benim olsana."
Eymen, şaşırmış bir ifade ile Emir'e bakıyordu.
"Sen sadece benim ol. Yani işte sevgilim ol."
"I-ı y-yani."
"Bana başta aşık olan sensin. Hatta öyle güzel aşıksın ki aşkına aşık ettin."
Eymen utanarak tebessüm etti.
"Ben daha önce böyle sevilmemiştim, kimse senin kadar güzel beni sevmemişti. Beni de kendine aşık etmeyi başardın. Bir erkeğe böyle hissedeceğimi hiç düşünmezdim ama hissettirdin. Yani benim ol."
Eymen gülerek cevap verdi.
"Tamam, evet, olur."
Emir gülerek gence yaklaştı. Sonra dudaklarını birleştirdiler. Kısa bir öpücükten sonra ayrıldılar ve birbirlerine sarıldılar. Daha sonra Emir ayağa kalktı ve elinden tutup onuda kaldırdı, kendi odasına gelip onu yatağına doğru itti ve üzerine çıktı. Küçük öpücükler halinde boynunu öpmeye başladı.

Dudaklarını gencin boğazından ayırıp, yavaş yavaş hareketler ile tişörtünü çıkarmaya başladı. Eymen her an heyecandan bayılabilir gibi hissediyordu. Nefesi hızlanıyor ve elleri titriyordu sanki. Emir onu öpmeye devam ederken o titrek elleri ile onu durdurup yüzünü elleri arasına aldı. Emir gencin ellerinin titrediğini hissediyordu. Bütün bunlar her ne kadar Eymen'nin hoşuna gitse de, kimse ile bu kadar ileri gitmemişti. Emir ile böyle olabileceğini hayal bile etmemişti, bu kadar hızlı gelişen şeyler onu aşırı derecede heyecanlanmasına sebep oluyordu.
"İyi misin?"
"İ-iyiyim."
"Neden ellerin titriyor?"
Dedikten sonra gencin ellerini elleri arasına aldı.
"Ben sadece-"
"Heyecanlandın, değil mi?"
Eymen evet manasında kafasını salladı.
"Tamam, o zaman sarılıp uyuyalım mı?"
Eymen tebessüm edip olur anlamında kafasını salladı. Eymen pek alışık değildi, uzun zamandır Emir'e aşıktı ve hiçbir zaman bu boyuta gelebileceklerini hayal etmemişti. Hiçbir zaman onu sevebilir gibi bir hayale dalmamıştı. Tüm bunlara alışık değildi.

Emir, Eymen'nin yan tarafına geçip onun çıplak vücuduna sarıldı. Eymen de ona döndü ve oda ona sarıldı. İkisi de gözlerini kapattı ve en huzurlu uykularına bıraktılar kendilerini.

____________________________________________________________________________

Selam güzel okuyucularım. Hem 'Teşekkür Ederim'e hemde 'Sinirli Yarim' de finallere yaklaşıyoruz. Ama tabi üzülmeyin hem Mete için hikaye gelecek hemde daha bir çok yazmak istediğim hikayem var. Hepsini yaz tatilinde bitirmek istiyorum. Umarım yapabilirim. Umarım onlarda seveceğiniz hikayeler olur. Ve aklımda eğlenceli bir şey daha var. Bir kaç tane daha hikayem bittiğinde ve onlarda okunursa bütün karakterimin olduğu bir hikaye yazacağım. Tabi konusu bende kalsın. Umarım o da beğenebileceğiniz bir şey olur.

Bölümü beğendiniz mi bakalım? Ayrıca bugün benim doğum günüm. Bana doğum günü hediyesi olarak oy verebilirsiniz. Hehehehe 😂

Neyse sizleri seviyorum. 💕💜