Ο φύλακας διάβολος μου

Νέοι φίλοι...

Stefan POV

"Ωραία είναι εδώ! Ουαου! Άξιζαν 11 ώρες ταξίδι σε ένα αεροπλάνο! Είναι πανέμορφα!" Αρχίζει να λέει η Έβελιν σαν παιδάκι κοιτάζοντας γύρω της ενώ εγώ μετανιώνω την ωρα και την στιγμή που πήρα αυτή την απόφαση.

Δεν έβαλε γλώσσα μέσα σε όλο το ταξίδι εκτός από τις τρεις ώρες και κοιμήθηκε η γλυκούλα μου.

Είναι πολύ χαριτωμένη όταν κοιμάται.

Και ήσυχη.

Υπερβολικά ήσυχη.

Στον ξύπνιο της γιατί δεν σταματάει να μιλάει???

"Ειδες? Στα καλύτερα μέρη σε φέρνω." Της λέω και συνεχίζει να κοιτάει σαν παιδάκι το τοπίο γύρω της.

"Που είπαμε πως είμαστε?" Με ρωτάει και εκνευριζομαι λιγάκι.

"Να με άκουγες που σου μιλούσα και να μην κατέστρεφες τα υπερβολικά μεγάλης αξίας μαξιλάρια για να βγάλεις το βαμβάκι να κανείς τον χειρουργό στον Μπούμπι." Της λέω και με κοιτάζει.

"Ναι αλλά είναι απαραίτητο να ξέρω που είμαστε γιατί κάθε χώρα έχει ένα δικό της παραδοσιακό φαγητό και πρέπει να ξέρω τι να φάω." Μου θέτει το σοβαρό επιχείρημα της.

"Σκέφτηκες να πας νομική? Έχεις φοβερά επιχειρήματα." Την κορόιδευω

"Έλα πες μου!" Του λέει και ρολαρει τα μάτια του.

"Καλά... Είμαστε Ελλάδα." Της λέω και με κοιτάζει ενθουσιασμένη.

"Ελλάδα! Τέλεια! Πάντα ήθελα να  έρθω! Έχω ακούσει και έχω διαβάσει τόσα πολλά για αυτή την χώρα..." Λέει προκαλώντας την απορία μου.

"Αλήθεια? Για τον αρχαίο πολιτισμό υποθέτω." Λέω.

"Πφ... Όχι φυσικά. Καλά εντάξει έχω διαβάσει και για αυτά αλλα... Πρώτα έχει μουσακά! Παστίτσιο! Και το σουβλάκι! Πο πο... Πρέπει να το δοκιμασουμε οπωσδήποτε! Λένε ότι είναι ότι καλύτερο έχει υπάρξει ποτέ!" Αρχίζει να λέει και γελάω.

"Καλά μικρή έλα να φύγουμε τώρα να πάμε σπίτι μας και βλέπουμε..." Της λέω γελώντας και μπαίνουμε μέσα σε ένα καινούργιο αμάξι που πήρα.

"Ουαου... Ωραίο αμάξι." Λέει.

"Ευχαριστώ μικρή. Όπως και να χει στα αμάξια έχω μια αδυναμία." Της λέω και γελάει ειρωνικά.

"Δεν το κατάλαβα από τα 45 αυτοκίνητα που έχεις στο γκαράζ." Μου λέει ειρωνικά.

"Καλά έχω και αδυναμία στις γυναίκες αλλά αυτή την στιγμή δίπλα μου έχω μόνο εσένα."Την κορόιδευω.