Ο φύλακας διάβολος μου

Σάιμον

"Κοιτά καλέ μου άνθρωπε... Ξέρω πως εσύ τώρα λογικά θες να με πας κάπου να με σφάξουν στο γόνατο αλλά... Σε παρακαλώ μην το κάνεις... Πριν λίγες μέρες σταμάτησα να έχω τάσεις αυτοκτονίας." Λέω στον τύπο από το ασανσέρ που θέλει να με πάει να δω τα ραδίκια ανάποδα ενώ με τραβάει μέσα στο πάρκινγκ.

"Δεν σταματάς ποτέ να μιλάς?" Με ρωτάει ενοχλημένος.

"Συγνώμη και όλας φίλε που με απαγάγεις και όλας! Αλλά αν σε ενοχλω μπορείς να με αφήσεις να φύγω. Εγώ δεν έχω τέτοια θέματα." Του λέω και αφήνει μια ανάσα.

"Σταμάτα να μιλάς! Μου προκαλείς πονοκέφαλο!'' Μου φωνάζει.

''Εμένα που με πας να μου τρυπήσουν το κεφάλι τι να πω?" Του φωνάζω ξανά και με αφήνει αγανακτισμένος.

"Κοιτά... Έχασα στοίχημα για αυτό είμαι εδώ. Στα τέτοια μου να πας σε εκείνη. Έχω σημαντικότερα πράγματα να κάνω με την ζωή μου. Όμως για να συνεχίσω να έχω εγώ ζωή εσύ πρέπει να πεθάνεις...'' Μου λέει ενώ συνεχίζει να με τραβάει.

"Ρε άνθρωπε μου κάτσε να το συζητήσουμε. Είναι ανάγκη τώρα να με σκοτώσεις?'' Του λέω μπας και τον πεισω.

"Βασικά δεν θα σε σκοτώσω εγώ. Εγώ θα σε πάω στην Αμερική για να σε σκοτώσει η Τίφανι." Μου απαντάει.

"Έλα τώρα φίλε... Ας κάνουμε μια συμφωνία... Άσε με να φύγω... Και ο Στέφαν δεν θα σου φορέσει την σπονδυλική στήλη κολάρο." Του λέω και με κοιτάζει.

"Πίστεψε με βαπορακι ήμουν. Με βρήκε η Τίφανι και μου είπε πως αν δεν σε πάω σε εκείνη θα με σκοτώσει αργά και βασανίστηκα... Οπότε συνέχισε να περπατάς γιατί μου αρέσει να αναπνέω." Μου λέει.

"Κοιτά εγώ για το καλό σου το λέω. Γιατί ο Στέφαν... Όταν σταματήσει να είναι τόσο βλάκας θα μεταμορφωθεί από Στέφαν ο βλάκας σε Στέφαν ο ήρωας οπότε θα σε σκοτώσει. Ένα σου λέω σε έναν τύπο του έβγαλε τα μάτια." Του λέω και αρχίζει να το σκέφτεται.

"Και... Αν του κάνω puppy face και του πω άλλη μια λέξη από αυτές που πρέπει από μόνος του μα σκεφτεί αν του το ζητήσω θα σε αφήσει να ζήσεις." Το διαπραγματεύομαι.

Που είσαι Στέφαν να με δεις?

Που μου έλεγες πως αν δεν μάθω να παίζω μπουνιές θα φάω μπουνιές!

Ο τύπος το σκέφτεται.

"Πως ξέρω ότι θα δεν ειναι παγίδα?'' Με ρωτάει ύποπτα.

"Πρώτων... Είμαι υπερβολικά πολύ άχρηστη για να σκεφτώ παγίδες." Αρχίζω να λέω και γελάει λιγάκι.