Ο φύλακας διάβολος μου

Η αρχή...

"Έβελιν! Που στο διάολο είσαι? Γιατί αργείς?" Φωνάζει ο γλυκός μου ο πατέρας και αμέσως βάζω το φαγητό στο πιάτο του και τρέχοντας το πάω το φαγητό του στο δωμάτιο του.

"Έβελιν! Τσακίσου και έλα!" Συνεχίζει να φωνάζει και μπαίνω μέσα στο δωμάτιο του βιαστικά.

"Ορίστε πατέρα. Σου έφερα το φαγητό σου." Του λέω δίνοντας του και το κοιτάζει.

"Πάλι μακαρόνια με κύμα έκανες μωρή ανεπροκωπη? Θα κουραζόσουν πολύ δηλαδή να έφτιαχνες κάτι άλλο?" Αρχίζει να παραπονείται.

"Συγνώμη πατέρα αλλά σε λίγες μέρες ξεκινάει και... Και και η εξεταστική μου οπότε διάβαζα." Απολογούμαι και απλά ξεκινάει να τρώει όμως δεν φαίνεται να του αρέσει.

"Τι βλακεία είναι αυτή?" Φωνάζει έξαλλος και πετάει το πιάτο δίπλα μου και τρομάζω.

"Θες να πεθάνω από πίεση? Λύσα το έκανες το φαγητό!" Συνεχίζει να μου φωνάζει καθώς σηκώνεται από το κρεβάτι του και με πλησιάζει όμως εγώ απομακρύνομαι από κοντά του φοβισμένη.

"Συ... Συγνώμη... Αλλά καθώς διάβαζα ίσως... Να μου έπεσε παραπάνω." Λέω κλαίγοντας και πιάνει βίαια τα μαλλιά μου τραβώντας με προς τα πίσω και μετά με πετάει στο πάτωμα με αποτέλεσμα να χτυπήσω.

"Δικαιολογίες! Και αν σε αποσπά τόσο πολύ το διάβασμα από τις υποχρεώσεις σου θα το σταματήσεις! Ξεχνά τα βιβλία το διάβασμα το πανεπιστήμιο!"  Μου λέει και αμέσως τον κοιτάζω λυπημένη.

"Όχι πατέρα! Σε παρακαλώ! Οτιδήποτε άλλο αλλά όχι αυτό! Θέλω να τελειώσω το πανεπιστήμιο... Για εσένα... Θα θα βρω μια καλύτερη δουλειά και θα μπορώ να προσφέρω περισσότερα χρήματα στο σπίτι από αυτά που βγάζω στην καφετέρια. Σε παρακαλώ!" Τον παρακαλώ κλαίγοντας και τότε χωρίς να καταλάβω το γιατί παίρνει το ποτήρι που ήταν δίπλα του και το πετάει πάνω μου με αποτέλεσμα να σπάσει και εκτός απο το να γίνω μουσκεμα να μου ανοίξει μια πληγή και ουρλιαζω ξανά από τον πόνο.

Κλαίω γοερά στο πάτωμα...

Πονάω... Πονάω πολύ...

Ο πατέρας μου όμως δε φαίνεται να λυπάται. Αντιθέτως μάλιστα χαμογελάει...

Πιάνει ξανά βίαια τα μαλλιά μου σηκώνοντας με και παρά τις φωνές μου με πάει στο αποθηκακι που τα τελευταία 9 χρόνια είναι το δωμάτιο μου και με πετάει μέσα με αποτέλεσμα να ξανά χτυπήσω.

"Και τώρα η τιμωρία σου..." Λέει καθως μπαίνει μέσα και ανοίγει το παράθυρο μου με αποτέλεσμα ο παγωμένος αέρας να μπει μέσα. Σπάει να χερούλια ετσι ώστε να μην μπορώ να το κλείσω και με πλησιάζει.