Ο φύλακας διάβολος μου

Απόδραση? No

Λοιπόν... Έβελιν... Μπορείς.

Μπορείς να το κάνεις...

Δεν είναι κανένας στο σπίτι και από ότι βλέπω δεν υπάρχουν και φύλακες οπότε μπορείς να το σκάσεις.

Οπότε σταματά να κάνεις σαν μωρό βρες επιτελούς λίγο θάρρος και πήδα...

Από το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου στον κήπο με τις τριανταφυλλιές.

Ναι το ξέρω πολύ πολύ πολύ κακή ιδέα αλλά δεν έχω και πλήθος επιλογών.

Για την ακρίβεια ο Στέφαν θυμωμένος με εμένα που σακατεφτηκα και έπεσα από τις σκάλες και με είδαν η αδελφή του και η γκόμενα του φεύγοντας για μια δουλειά όπως είπε -θα πάει να σφάξει κανέναν το βλέπω- με κλείδωσε στο δωμάτιο μου για τιμωρία.

Χα!

Το κορόιδο δεν ξέρει πως είμαι υπερβολικά τρελή για να πήδηξω από το μπαλκόνι!

Θεέ μου θα πεθάνω το βλέπω...

Αλλά πριν πεθάνω πρέπει να φροντίσω για τον μπαμπά μου...

"Έλα Έβελιν..." Λέω για να μου δώσω θάρρος και κοιτάζω κάτω από το μπαλκόνι όμως τότε συνειδητοποιώ κάτι...

Αν γυρίσω στο σπίτι μου κανονικά ο πατέρας μου θα με χτυπήσει...

Θα μου φερθεί ξανά άσχημα.

Θα έχει δίκιο όμως?

Αφού δεν φταίω εγώ...

Εκείνος όμως θα με χτυπήσει στα σίγουρα...

Αλλά δεν μπορώ να κάτσω και εδώ να κάνω την γλυκιά νοικοκυρούλα και να τον αφήσω να είναι μέσα στην φυλακή για έναν φόνο που δεν έχει καν διαπραχθεί...

Αν φύγω από εδώ και από το σπίτι μου όμως θα μείνω πάλι μόνη μου.

Και δεν θέλω.

Δεν θέλω να μείνω πάλι μόνη μου.

Φοβάμαι...

Αυτό που είχε συμβεί τελευταία φορά που ήμουν μόνη μου...

Αλλά πρέπει να φτιάξω την ζωή μου επιτέλους.

Και για να το κάνω αυτό πρέπει να φύγω πρώτα από εδώ.

Έλα Έβελιν... Μπορείς...

Ανοίγω την μπαλκονόπορτα και βγαίνω έξω στο μπαλκόνι ενώ το τσουχτερό κρύο με κάνει να παγωσω.

Αποφάσισα να μην πάρω τίποτα δικό του... Έβαλα τα ρούχα μου και τα παπούτσια μου αυτά δηλαδή που φορούσα την μέρα που με απήγαγε.