Ο φύλακας διάβολος μου

Τέλος

Αρκετά χρόνια αργότερα...
Evelyn POV

"Που πας παιδί μου? Τρελάθηκες? Ή μάλλον όχι! Εμένα θες να τρελάνεις! Την δόλια μάνα!" Φωνάζω στον Ράιαν και εκείνος ρολαρει τα μάτια του.

"Έλεος ρε μάνα! Είμαι 24 χρονών! Άσε με στην ησυχία μου!'' Μου φωνάζει.

"Να σε αφήσω στην ησυχία σου? Χα! Για ποια με πέρασες? Για κανένα σοβαρό άτομο? Στέφαν!'' Φωνάζω και ο αντράκλας μου η κολόνα του σπιτιού μου ο Στέφαν μας πλησιάζει μέσα στην κατάληψη.

"Τι είναι?" Με ρωτάει.

"Τι είναι? Με δουλεύεις? Που σήμερα έτσι του κάπνισε και θέλει να πάει μαζί με την Φέιθ στην Νέα Ορλεάνη για να διοικήσει αυτές τις εταιρείες ακόμα δεν βγήκε από το αυγό του! Αυτό είναι! Ράιαν εδώ θα μείνεις!" Του φωνάζω.

"Ρε μάνα!" Μου λέει αγανακτισμένος.

"Ρε? Ρε στην μαμά σου? Τσ τσ τσ... Ντροπής πράγματα! Πες του Στέφαν!" Φωνάζω όμως εκείνος πραγματικά είναι έτοιμος να πεσει σε πένθος.

"Εγώ το ήξερα ότι θα φύγει εδώ και ένα χρόνο." Μου λέει και τον κοιτάζω έκπληκτη.

"Ένα χρόνο? Και εμένα μου το λέτε τώρα? Δύο ώρες πρίν φύγει? Αυτό ήταν! Θα πάρω τον Σάιμον τηλέφωνο να μας βγάλει το διαζύγιο!" Φωνάζω σαν υστερική και τότε πέφτει κολοτουμπα από τις σκάλες η Φέιθ.

Σε ποιόν εμοιασε αυτό το κορίτσι και όλο πέφτει ήθελα να ήξερα.

"Φέιθ! Κοριτσάκι μου είσαι καλά?'' Φωνάζει ο Στέφαν αγχωμενος και την αγκαλιάζει σφιχτά σαν καλός χαζομπαμπας που είναι.

"Καλά είμαι μπαμπά." Λέει καθώς βγαίνει από την αγκαλιά του.

"Φέιθ εσύ το ήξερες ότι θα έρθει και ο αδελφός σου μαζί σου στην Νέα Ορλεάνη?" Την ρωτάω.

"Φυσικά. Για να μην ψάχνω και μπλεκω με τις εστίες εκείνος μου είπε ότι θα έρθει μαζί μου." Λέει και την κοιτάζω λυπημένη.

"Και εμένα γιατί δεν μου το είπε κανείς?" Φωνάζω.

"Γιατί μαμά είδη έκανες σαν υστερική με την υποτροφία της Φέιθ στο καινούργιο σχολείο." Απαντάει ο Ράιαν.

"Μα φυσικά και θα έκανα όταν η δεκατετράχρονη κόρη μου ήρθε και μου είπε πως κέρδισε μια υποτροφία σε ένα σχολείο για παιδιά με ταλέντο στην Νέα Ορλεάνη χωρίς να μας έχει πει καν πως θέλει να πάει." Υπερασπίζομαι τον εαυτό μου.

"Είμαι όμως μεγάλη κοπέλα ρε μαμά!" Φωνάζει η Φέιθ.

"Τι λες καλέ ακόμα δεν βγήκες από το αυγό σου? Μικρή είσαι! Είσαι το μικρό μου κοριτσάκι." Λέει ο Στέφαν και την αγκαλιάζει σφιχτά.