Ο φύλακας διάβολος μου

"Είσαι ερωτευμένος μαζί της"

Stefan POV
Πέντε μέρες μετά...

Κάθομαι δίπλα από το κρεβάτι της και χαϊδεύω το χερακι της.

Εκείνη δεν έχει ανοίξει τα μάτια της εδώ και πέντε μέρες και ανησυχώ.

Αν συνεχίσει έτσι δεν με νοιάζει τι λέει ο Άντριου αλλά θα την πάω αμέσως σε ένα νοσοκομείο.

Μπορεί εκτός από την τρύπα στο χέρι που της έκανε αυτός ο μαλάκας να μην έχει άλλο τραύμα -καινούργιο τουλάχιστον- πάνω της αλλα δεν είναι φυσιολογικό να μην έχει ανοίξει ακόμα τα μάτια της.

Ευτυχώς που η Μέλανι ξέρει από πρώτες βοήθειες και γενικά από ιατρική και την φροντίζει γιατί αλλιώς...

Φοβάμαι όμως...

Φοβάμαι ότι δεν θα ξυπνήσει ξανά.

Όπως δεν ξύπνησε ξανά η Ρόουζ.

Και όπως δεν ξύπνησε ξανά η Φέιθ.

Προσπαθώ να μην απόκτησω αισθήματα για εκείνη αλλά δεν έχω και πολύ μεγάλη επιτυχία.

Δεν είμαι ερωτευμένος μαζί της.

Αλλά νοιάζομαι για εκείνη. Και με επηρρεάζει.

Έχω... Ξανά ανθρωπιά.

Ανθρώπινα αισθήματα.

Όχι μόνο μίσος και κακία.

Όμως μου βγάζει και ένα καινούργιο συναίσθημα.

Την προστατευτικοτιτα.

Εντάξει πάντα ήθελα να προστατεύω όλους όσους αγαπάω αλλά...

Με την Έβελιν είναι ακόμα πιό έντονο.

Θέλω να την προστατέψω με κάθε κόστος.

Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο πλέον από το να είναι η Έβελιν ασφαλείς.

Στο κάτω κάτω είναι ένα παιδί.

Μπορεί να έχει κλείσει τα 20 αυτό όμως δεν την κάνει σοβαρή ενήλικη κοπέλα που μπορεί να ζήσει κσι να επιβιώσει μόνη της.

Έχει την καρδιά ενός μικρού παιδιού. Και την αθωότητα.

"Στέφαν." Ακούω τον καλό μου αδελφό τον Ντέιβιντ να με φωνάζει και γυρνάω και τον κοιτάζω.

"Πρέπει να έρθεις κάτω. Άσε την επιτέλους." Μου λέει και στρέφω ξανά το βλέμμα μου πάνω της.

"Δεν θέλω να ξυπνήσει και είναι μόνη της. Και ανησυχώ για εκείνη. Γιατί δεν έχει ξυπνήσει ακόμα?" Τον ρωτάω και ο μεγάλος μου αδελφός με πλησιάζει.