Seducing Mr. Innocent [COMPLETED]

Chapter 15

'3 years later'

3 years had passed and all I can say is... I'm very proud to my self!! I graduate!! I'm now a fresh graduate!

Kakagraduate ko lang a few weeks ago at ngayon ay hinahanda ko na yung mga gamit ko, as in lahat lahat. I'm going home now!!

Tatlong taon na ang dumaan, maraming pagsubok, mga problemang di ko alam kung paano ko susulusyonan pero hindi ko sinukuan. Being alone here makes me an independent and uhmm.. well I can say I've became mature on the way I think on some situations.

Sa tatlong taon, maraming nagbago. Mga taong dumating sa buhay ko, mga nakasalamuha ko. But on those past years I felt incomplete. May kulang lagi, and It's because I really missed my family. Iba pa rin pag nasa tabi mo lang yung pamilya mo. Iba yung saya mo pag sila ang kasama mo.

On that three years sabi ko nga maraming nagbago but my feelings for him never change. It never fade yet it continues to grow even though we don't have communication. I've always fallen deeper on him, every second, minutes, hours, days, weeks, months, and even for years.

No one can change the fact that I'm deeply in love with my Mr. Innocent.

.......

Papunta na akong airport when Dwayne called me earlier, hindi niya daw ako maihahatid kasi inaasikaso niya pa yung ibang requirments niya sa school.

Sabay kaming grumaduate ni Dwayne but he still have requirments to be pass. Yung sakin kasi minadali ko na ang pag submit para wala na akong aasikasuhin at makauwi na, I badly missed my parents so much.

But Dwayne promised me na uuwi na rin siya sa Pilipinas pag natapos at naipasa niya na lahat ng requirements, ililibre pa nga ako nun kasi he graduated with flying colors.
Matalino yung asungot na yun. Tss.

A few moments later ay nakaabot na ako sa airport. Here I am!! I can finally go back to the Philippines, makikita ko na sina mommy. Makakauwi na ako!!!

Ilang oras pa ang lumipas bago ako tuluyang nakasakay sa plane at hindi na nagtagal ay lumipad na ito. Philippinez here I come!!!

Nagising lang ako ng iniannounce na papalapag na kami. Oh gosh this is it!!

Pagkababa ma pagkababa ko sa eroplano ay napapikit ako at nilanghap ang pamilyar na klima at hangin. Polluted pa din, charr.

How I missed Phillipines!! And finally I am home now. I can see mom and dad!! I missed my parents, our mansion! My room, my bed! Namiss ko lahat!

Especially him, I really missed him. I missed my Angelo.

Nilibot ko ang tingin ko sa kabuuan ng Airport at biglang nagflashback sakin yung huling sandali ko rito noong nakalipas na tatlong taon. Naalala ko ulit yung sinabi ni Angelo na tumatak sa isipan ko at lalong lalo na tumatak sa puso ko.

The time he said that he loves me, sana nga at hindi biro yun, sana nga at alam niya ang kahulugan nun. Sana nga totoo ang mga sinabi niya. Sana walang nagbago.

Palinga-linga ako at hinahanap sila mommy, they said they'll fetch me here. Nahagip naman ng mata ko ang isang banner? Tarpaulin? What the heck? Anlaki naman yata nun!

'WELCOME HOME TO OUR PRINCESS, RAVIENNE CASSANDRA SKY!!'

Holly cow!! What was that? Lumapit ako doon at freaking hell, pinagtitinginan tuloy ako ng mga tao.

"Artista ba siya?"

"Mukhang artista na, may banner oh."

"Hala papicture tayo! Ang ganda niya para siyang korean actress."