Possessive Wife (COLLINS COUSIN SERIES #1)

Chapter Twenty-Nine

Fred POV's

Nasa office ako ngayon habang pinapakinggan ang sinasabi ng bodyguard. Ah no, not my bodyguard. Her bodyguard.

"Nandito na po sila. They arrived an hour ago. Nasa condo na po sila ng bestfriend niya na si Gwen Ylarde,"

Tumango ako. Hindi niya alam na pinasundan ko siya.

"Ah sir, nasa supermarket po siya ngayon kasama ang babaeng kaibigan."

"Okay good, you may now leave. Papuntahin mo si Mark dito."

"Yes, sir."

Isa siyang patpating bodyguard. I hired him because he impressed me with his loyalty. He always giving me an information about Safiah, almost everyday.

Yes, alam kong may anak kami. I already check her record in the hospital and confirm, we have a twin. Nawala ang isang baby, but I didn't expect na may kambal pala ito.

Damn that doctor! Sana nasabi niya agad, walang kwenta kasi maging siya hindi niya alam na may kambal pala ito! Damn him, sarap patalsakin sa trabaho niya.

Umayos ako sa pagkakaupo dahil sa pagkatok ng pinto.

"Come in,"

Pumasok ang secretary ko. Nakangiti na ito sa akin.

"Pinapatawag niyo raw po ako?"

"Call Elisha, tell her to set a meeting about the painting, tomorrow. Ako ang sisipot,"

Agad itong ngumisi. I just nod at him. He knows who am I going to meet tomorrow. Obviously, si Safiah lang ang gusto kong artist. Nakita ko rin ang mga painting niya. Elisha sent a picture of her works and I'm amazed. Dati pa.

"Copy sir, anything else?"

Umiling ako. Pinanood ko ang pag-alis niya.

Ang tagal ng binigay kong space sa kaniya. Ang tagal ko ring naghintay. Ngayong nandito na siya, I will going to chase her again and again until she'll be mine again.

Napasakit ng dinanas ko nung nawala siya. Hindi rin ako makausap ng maayos noon, maging si mama lagi kong nasisigawan.

But I feel sorry for what I did, mama ko pa rin siya kahit anong mangyari.

"Anak! Oh god, I have a good news!"

Speaking of my mama, pumasok siyang malawak ang ngiti. She's wearing her white dress which is my gift when her 50th birthday.

"What is it?"

Pumunta siya sa likuran ko tsaka ako niyakap. Hindi pa rin nawawala ang pagiging sweet niya.

"She's here!"

Alam ko na kung sino ang tinutukoy niya. Simula nung umalis si Safiah. Lagi na niya akong tinatanong kung kailan siya babalik. Kailan ko siya babalikan. Kailan ang kasal. Halos iyon na lang ang lagi niyang tinatanong sa akin kapag bumibisita siya sa bahay maging dito.

"I already know mama,"

"Ohh, I'm outdated then?"

I just smirk at her. She rolled her eyes. Umupo na siya sa sofa na nasa gilid ko. She cross her arms.

"I want to meet my apo," may bahid ng lungkot iyon.

My heart ached of what she said. It hurts.

I stared at my mama. She's pure and transparent. She can't even control her emotions.

"I want to meet my son too, mama."

Nangilid ang luha sa mga mata ko. Nakita ko ang sakit sa mga mata ni mama. Nasaktan kaming lahat sa nangyari.

But forgiving is not easy, it will take a long time.

I forgive my mama, but thinking about she did a long time ago made my heart break into pieces.

"I'm so sorry,"

Agad siyang lumapit sakin. Niyakap niya agad ako.

"It's okay mama,"

"No! I want her forgiveness. I will talk to her,"

I smiled at her. Kumalas na siya sa pagkakayakap.

"You can meet her now. I'll send you her address,"

"How about you?"

"I have a meeting with her tomorrow about the painting, after that I'm going to chase her,"

She chuckled. "You should. Goodbye son! Gotta go, send me her address,"

Napatango ako. Umalis na si mama pero siya namang pagpasok ng mga kupal.

"Hi tita!" bati nila.

Tumango lang si mama at umalis na. Masama ang tingin ko sa mga pinsan ko. Nandito na naman sila. Guguluhin na naman ako.

"Pahingi condom bro, ubos na yung condom ko eh," sabi ni Kael na naupo na sa sofa.

"Bumili ka. Naghihirap ka na ba ngayon?"

Natawa lang siya sa sinabi ko. Hihingi hingi pa, alam ko naman na hindi siya nauubusan.

"Sumama ka na sa amin mamaya ha?" si Luke na agad ininom ang kape na nasa table ko.

Fuck! Sabi na nga ba mangugulo lang sila!

"Kayo na lang," malamig kong sabi sa kanila.

"Aww nareject na naman tayo mga brad," si Aian na nilalaro na yung paglagyan ko ng mga libro.

"Tagal mo nang tigang pinsan, tara mambabae," si Ruzzel na nakasandal sa pader malapit sa pintuan.

I glared at him. "Edi ikaw na, ikaw nakaisip niyan,"

"Lumayas na nga kayong apat dito!" pagtataboy ko.

"Ouch!" sabay sabay nilang sabi. Mga gago.

"Ano bang ginagawa niyo dito?"

"Alam mo naman na siguro na nandito na si crush diba? Maligawan nga,"

Napatawa silang apat. "Tangina mo Purisima,"

"I love you too, dude" sabat niya.

"Anong balak mo?" seryosong tanong ni Aian.

"Huwag mo na alamin!" iritado kong tanong.

Pumunta sila dito para lang tanungin kung anong plano ko? Sarap ibato sa kanila yung mga gamit ko dito eh. Pati sila ay updated na nakauwi na si Safiah. Hindi na ako magtataka dahil magaling ang mga tauhan ni Luke.

"Kailan kasal?" nakangising tanong ni Ruzzel.

Hindi ko siya sinagot. Soon, Ruzzel. Just wait.

Hindi ko na sila pinansin at sila nalang apat ang nag-usap. Kapag talaga tapos na ang trabaho nila, lagi silang pumupunta rito para mangulo. But I appreciate them. They'll here kahit na lagi ko silang tinataboy. Alam kasi nilang naging malungkot ako sa pag-alis ni Safiah.

Kahit na hindi ko sila kinakausap hindi sila umaalis at sila nalang ang mag-uusap tapos papakialaman ang mga gamit ko. I don't bothered them. Guluhin na lang nila ang mga gamit ko basta, they'll stay.