D.I.C.E.

Chapter 15: Cafe Meeting

*****

Nate

I woke up, wondering why my phone didn't ring it's alarm. I realized that it is already Saturday and sighed in relief, No classes today.

Sa totoo, nakalimutan ko na kung kailan ako nakaranas ng mahimbing na tulog matapos ang walang tigil kong mag-imbestiga sa Scarecrows at ang pag-solve namin ng mga cases sa loob ng school. Nagpapasalamat na rin ako na hindi ako nagkaroon ng masamang panaginip.

I realized that I've been sitting on my bed for too long when my phone rang, notifying a message. Kinuha ko at nakita ko ang mensahe na galing kay Anthony,

Anthony (9:00a.m.): Don't forget. Roces Cafe @ 10:00 a.m.

Oo nga pala, makikipagkitahan pala kami sa aming client ngayon. Sinabi sa akin ni Anthony na yung kikitain naming tao ay isang acquaintance of Christine whom she and Anthony help out in a case.

Ngayon, humingi siya sa amin ng tulong pero hindi ko pa alam kung anong klaseng kaso ang iimbestigahan namin at sana hindi ito delikado para sa aming dalawa.

Hindi na ako nagtagal at nagsimula na ako mag-ayos. Nang matapos ko na ang kailangan kong gawin, umalis na ako ng aking apartment at tumungo sa baba ng hagdan hanggang sa nakita ko si Ate Amelia na napatigil sa kanyang paglalakad.

"Aba, Nate. Saan tungo mo ngayon?" Tanong niya sa akin.

"Ahh makikipagkita lang po ako sa isa kong kaibigan. May gagawin lang po kami." sagot ko.

"Ahh ganun ba? O sya! Mag-ingat ka!" Sabi niya at tumango na lamang ako.

Alam ko na gulat na gulat sa akin si Ate Amelia nung nakita niya ako. Ngayon lang kasi ako lumabas ng weekend eh. I usually use the weekend to study for school and she somehow find this unusual for me.

To tell you the truth, the club really affects my daily routines.

Lumabas na ako sa gate ng aking apartment at nagsimula akong maglakad papunta sa bayan. Its been I while since I see how busy the streets of the town, hearing the noises surrounding me.

I should get out more often.

Finally, I reached my destination, the Roces Cafe in 30 mins. It has a cozy atmosphere once I got inside and the employees greeted me. I nodded shyly and looked around until I found a familiar face whose staring at the window, enjoying his cup of latte.

Tumungo ako sa kanya at umupo. Nakuha ko ang kanyang attention nang marinig niya ang paggalaw ng upuan sa harap niya.

"Oh! You're here early." bati niya.

"I was gonna say the same thing to you." sagot ko.

"I want to drink before we get to the case. Magiging matrabaho ang request ng client natin." sabi niya sabay inom sa kanyang latte.

"What case are we taking specifically?" I asked as I watched him put down his cup and lean on his back.

"Its an abduction case. Don't worry she will explain it more once she gets here." I bit my lip and took a deep breath. Naalala ko nanaman ang pangyayari nung foundation day. Sana hindi na iyon maulit.

"For now, you can order if you want. It's better to have something than nothing." sabi niya at sabay tingin sa bintana, pinapanood ang mga kotseng dumadaan.

Tumayo ako sa aking kinauupuan at pumunta sa counter para mag-order ng latte. Nakaharap ko ang isang lalaki na malambing ang ngiti nang makita niya ako, "Hello, sir! Welcome to Roces Cafe. May I take your order?" he asked gladly.